Verhalen

Lieselot van Luijn schreef met het gedicht ‘Alexanderkade 64’ de bijdrage van HVO-Querido aan de bloemlezing Noord-Holland, poëzie van landschap en maatschappij.

HVO-Querido werkt al geruime tijd sporadisch mee aan uitgaven van stichting Achterland. Deze uitgeverij bouwt vanaf 1992 aan een serie bloemlezingen over Nederlandse steden, streken en provincies. Door poëzie te verbinden met thema’s uit de samenleving wil men een lans breken voor de dichtkunst. De boeken zijn via een beproefd procedé opgezet, een combinatie van beeld en tekst. Links een foto van een landschap, een stukje stad of een gebouw, de Alexanderkade in dit geval, rechts een prozafragment of een gedicht dat daarbij past.
Voor elke uitgave levert een kleine veertig bedrijven en, veelal maatschappelijke, organisaties twee pagina’s aan. In de laatste uitgave in deze reeks, Noord-Holland, poëzie van landschap en maatschappij, zijn dat naast HVO-Querido onder meer Hogeschool Inholland, Inforsa, het Leger des Heils, de Provincie Noord-Holland, Stadgenoot en ziekenhuis Amstelland.

Dichter

Het bijzondere aan deze uitgave is onze keuze voor de dichter. Doorgaans putten organisaties hiervoor uit de literaire canon, gevestigde dichters van naam en faam. Dat heeft HVO-Querido in het verleden ook gedaan. In de huidige bloemlezing treffen we bijvoorbeeld werk van Godfried Bomans, Nicolaas Beets, Ellen Warmond, Maria Barnas en Simon Vinkenoog.
Wij hebben met Lieselot van Luijn gekozen voor een ‘eigen’ dichter. We kennen haar als deelnemer aan muziekprojecten van HVO-Querido. Zo was Lieselot op het podium te bewonderen als zangeres en muzikant in de laatste show van KWIK en is ze te horen als achtergrondzangeres in onze recente kerstvideo.

Lieselot van Lijn met op de achtergrond Alexanderkade 64

Gedicht

We hebben Lieselot gevraagd om een gedicht te schrijven over de Alexanderkade, een landmark in de stad en een van onze woonlocaties voor jongvolwassenen. Zij heeft dat fantastisch gedaan. Met veel gevoel voor taal, speels, wijs, grappig en met een groot inlevingsvermogen. Lees zelf maar.

Alexanderkade 64

Ik houd me vast
aan blauwe lucht
aan blowlucht
aan pok pok pok powaaak

Ik houd mezelf bijeen
of doe een poging daartoe.
Medepassagier, u praat
door mij heen, nu ben ik
m’n draad kwijt.

Naaimachine: een tasje maken.
Toen ik de draad door
het oog van de naald
wilde steken, bleek ik
een leesbril nodig te hebben.

Ik zet me schrap, of liever
houd ik me vast aan jou
als tram 14 de bocht om gaat
“Mauritskade, zonegrens”
soms ga ik over een grens.

Het Zebrapad.
Het zebrapad is een
Bermudadriehoek waarbij
verkeersregels ter plekke
vermist raken.

Ik overweeg aangifte van
vermissing, maar ik mis
overwegend het aangeven van
richting door m’n
medeweggebruikers.

Als je morgen weer in je
vervoersmiddel, als je morgen
nou eens met gevoel, als je
morgen je gevoelsmiddel, ik
bedoel je vervoersmiddel pakt,
denk dan, er zijn gevoelsmiddelen die
minder hard gaan, daar zal ik wat
ruimte voor laten.

Fantastisch, hier woon ik.
Nummer vierenzestig.
Alleen, met anderen.
Vanaf driehoog, zie ik elke dag
in avond veranderen.