Erik Blom woont in Osdorp waar hij wordt begeleid door Maureen Beijne van het ambulante Team Nieuw-West van HVO-Querido. Ze vertellen openhartig over de ups en downs in het begeleidingstraject. Waar ze over praten, wat ze in elkaar weten te waarderen en hoe ze de toekomst zien.
Erik Blom (1968) voelt zich helemaal op zijn plaats in zijn woning in Osdorp, aan de rand van de stad. Als je vanuit zijn huis de naastgelegen Ookmeerweg oversteekt, sta je buiten, in de weilanden richting Halfweg. Hij woont er al jaren en het bevalt hem steeds beter. Hij heeft er dan ook echt iets van gemaakt. Zijn woning is schoon en gezellig en ademt een eigen sfeer met tal van persoonlijke elementen. Vol trots laat hij een nisje zien dat hij zelf in zijn keuken heeft gebouwd. De stijl van de aankleding is Italiaans. Schilderijen en foto’s aan de muren tonen het landschap en de kunstschatten van Sicilië, sinds jaar en dag het eiland van zijn dromen.
‘Zie je die foto daar? Dat is Catania, naast de Etna,’ zegt Erik. ‘Man, als ik daar een tijdje ben, dan wordt ik een halve Italiaan, dan praat ik ook met veel gebaren.’
Dieren
Zijn twee katten dragen bij aan het warme, huiselijke karakter. Huisdieren horen bij Erik. Al in 2011 spreken we hem over zijn hond en zijn hamster als hij nog in de Wassenaar Obdamstraat (WOB) woont, destijds een pand van HVO-Querido voor begeleid wonen (kijk hier voor dat interview). Als een van de blikvangers van het project Fit Gebit, die dankzij de tandarts weer durven lachen, komen we Erik in 2017 opnieuw tegen (kijk hier voor dat artikel). Hij staat daarmee ook in Het Parool.
Erik Blom en Maureen Beijne
Passend
‘Deze woning en ik, dat is echt een goede match, dat heeft gewoon zo moeten zijn,’ vertelt Erik Blom lachend. ‘Het is een geweldige buurt. De postcode is 1068 en ik ben uit 1968. We krijgen hier elke week het krantje in de bus van de Blomwijcker buurt en ik heet Blom. En tot twee jaar geleden was het ook nog eens vlak bij mijn werk, want ik was jarenlang met veel plezier kok bij Kwekerij Osdorp. Toen de kwekerij stopte, heb ik echt zitten huilen. Ik viel in een gat en het ging een tijdje niet zo goed met mij. Maar zoals dat gaat, de ene deur gaat dicht en de andere gaat open. Zo kwam ik bij zorgboerderij Ons Verlangen terecht.’
Werk
Inmiddels werkt Erik opnieuw in de horeca. Sinds dit jaar is hij namelijk actief bij leerwerkplaats De Nieuwe Heelmeesters, het werkcafé van het Centraal bureau van HVO-Querido. ‘Dat is precies wat ik zocht,’ zegt Erik vol enthousiasme. ‘Ik houd van koken, van werken en van leren en er hangt een goede sfeer. We hebben allemaal een verhaal te vertellen, iedereen heeft een eigen achtergrond. Mensen gaan daar met respect met elkaar om.
Kijk, ik kan misschien nog tien, twaalf jaar werken. Die kans wil ik aangrijpen. Uit de uitkering en hard werken om een buffer op te bouwen voor mijn pensioen. Daarom wil ik graag dingen leren en perfectioneren. Zodat ik als allround kok aan de slag kan. Daar heb ik de puf en de wilskracht voor.’
Erik met zijn katten
Paraplu
‘Ik ben klant sinds pakweg 2007,’ vertelt Erik. ‘Zeventien jaar ben ik al onder de paraplu van HVO-Querido. Inmiddels voel ik me echt een HVO-er, haha. Daarvoor was ik jaren zonder woning en zwierf ik rond. Op straat, in bootjes, bij iemand op de bank, op zolderkamers, maar ik heb ook in een grachtenpand gewoond. Ik zag mezelf niet als dakloze, maar meer als bohemien, als artiest. Ik vond mezelf niet iemand die zorg nodig had, het was een avontuurlijke leefstijl.
Soms sliep ik bij het Passantenverblijf en later kwam ik bij de WOB. Vandaar ben ik op mezelf gaan wonen met ambulante begeleiding en zo is het nog steeds. Van die harde leerschool op straat heb ik wel veel geleerd. Daardoor zijn de meeste problemen voor mij niet meer dan kleine strubbelingen. Dat is dan weer een voordeel.’
Zoektocht
Maureen Beijne (1978) is maatschappelijk werker en werkt sinds 2005 bij HVO-Querido. Ze begint bij Beschermd wonen Indische buurt en is daarna actief bij diverse ambulante teams, eerst regionaal in Oost/Zuidoost, later onder de noemer psychosociaal. Momenteel is ze begeleider bij Team Nieuw-West.
‘Elke dag is anders, je weet nooit wat je tegen gaat komen, dat maakt dit werk verrassend en spannend,’ aldus Maureen. ‘Samen met de cliënt ga je een zoektocht aan en probeer je te bereiken dat mensen iets vinden waardoor ze de zin van het leven weer gaan zien. Als dat lukt, als mensen weer goed in hun vel komen te zitten, dan gaat het vaak rollen. Dan gaat het op andere vlakken meestal ook beter. Het is mooi om daar een bijdrage aan te kunnen leveren.’
Flow
‘Begeleiden is samen een manier vinden waardoor het weer gaat lopen. Daar is geen vast recept voor, dat is bij iedereen weer anders. Gelukkig, dat maakt het werk zo boeiend. Het is ook een kwestie van meebewegen met de klant. Aanvoelen waar iemand op dat moment aan toe is. Dat betekent ook dat je mensen de tijd gunt als het even wat minder gaat.
Bij jou gaat het hartstikke lekker, jij zit nu echt in een supergoeie flow.’
Erik in zijn woning
Lief en leed
‘Maureen is nu alweer een paar jaar mijn vaste begeleider en dat is heel wat waard,’ vervolgt Erik, ‘want je bouwt toch een band op samen. Je deelt lief en leed.
Sinds ik hier woon komen mijn kinderen, ik heb een dochter en twee zonen, regelmatig op bezoek. Vooral de jongens dan. Maar die zijn nog jong hè, ze zien helemaal niks. Prima gasten, maar ze maken er hier een teringzooi van en ze merken dat niet eens.
Ze doen iets met computers en daar verdienen ze goed mee. Mijn dochter is verpleegkundige. Zij woont en werkt in Oostenrijk. Binnenkort krijgt ze een kind, dus ik ga Duits leren om met mijn kleinkind te kunnen praten.’
Woning op naam
‘We zijn nu bezig om dit huis op jouw eigen naam te krijgen,’ aldus Maureen. ‘Daar is al eerder sprake van geweest, maar nu gaat het echt gebeuren. We hebben laatst een hele goede evaluatie met de woningbouwvereniging gehad.’
‘Een huis moet voor mij een bron van rust zijn,’ zegt Erik, ‘complete rust. Ik zie mijn woning echt als een veilige haven. De hele wereld mag bij wijze van spreken ontploffen, als ze mij maar in deze woning laten. Zoveel betekent dat voor mij. Misschien komt dat wel omdat ik het zo lang niet heb gehad. Mijn woning op mijn naam, daar ben ik nu pas klaar voor. Eerder voelde dat niet veilig.’
‘Ik had je ook niet zomaar laten gaan, hoor,’ stelt Maureen gerust.
Een goede periode
‘Ik ben gestopt met drinken en ook met roken,’ vertelt Erik. ‘Niet meer drinken is echt een wereld van verschil. Ineens hoor, zie, proef, ruik en merk ik dingen die ik hiervoor allemaal misliep. Geweldig! Drie keer per dag eet ik nu. Hiervoor was ik een kok die niet at. Stap voor stap sterk ik aan en groei ik, letterlijk en figuurlijk.
Familie, gezondheid, werk, mijn huis, de toekomst, ik zit duidelijk in een goede periode. De dingen in mijn leven komen steeds meer op hun plek. Alles valt nu als stukjes van een puzzel in elkaar. Ik heb nog een heel leven voor me. HVO-Querido heeft me overeind geholpen. Sterker nog, jij hebt mij overeind geholpen. En je voorgangers natuurlijk.’
Thuis
‘Als dit huis wordt gerenoveerd of gesloopt, dan kom ik in aanmerking voor een nieuwe woning in deze buurt,’ vertelt Erik. ‘En dan eentje met een lift. Ik vind het belangrijk om je huis gezellig te maken, dat het echt van jou is. Dat je je thuis voelt als je over de drempel stapt. Sommige mensen laten de boel kaal, ik snap dat niet.’
‘Ja, voor jou is je woning bijna een tempel,’ aldus Maureen.
‘Nou, tijdens de lockdown had ik vier kinderen van zeventien over de vloer. Toen was het hier helemaal geen tempel. Het was echt vies, met peuken in de frikandellen en erger,’ zegt Erik.
Klaar staan
‘Het fijne van Maureen is dat ze altijd voor me klaar staat,’ vervolgt Erik. ‘Ze helpt me naar mezelf te kijken. Zo weet ik steeds beter wat ik kan en wat ik waard ben. Zij geeft me zelfvertrouwen. Daardoor sta ik nu veel sterker in mijn schoenen.
Maureen en ik hebben een klik omdat we allebei nogal positieve mensen zijn. Wij zijn nooit depressief en bijna nooit chagrijnig. Bij ons is het glas altijd halfvol. Ik kijk het liefst naar de bright side of life en zij ook. We zijn wel serieus, maar we doen niet zo serieus, we maken vaak grapjes.’
Doorzetten
‘En wij hebben allebei een tweeling, dat schept ook een band,’ aldus Maureen. ‘Wij weten daardoor uit ervaring wat tropenjaren zijn. Het is niet zo dat wij alle problemen weglachen en doen alsof ze er niet zijn. Wij delen een positieve houding. Voor alles is een oplossing.
Ik heb grote bewondering voor jouw enorme doorzettingsvermogen. Je heb het nodige voor je kiezen gehad, maar jij blijft kijken naar de mogelijkheden. Jij hebt altijd een rotsvast vertrouwen dat we er wel uit komen.’
Zin
‘Erik is heel open en heeft een brede belangstelling,’ vervolgt Maureen. ‘Er is letterlijk niets waar we het niet over kunnen hebben. Een van de rode draden in onze gesprekken is hoe belangrijk het is om iets om handen te hebben. Werk, activiteiten, muziek maken, iets waar jij graag je bed voor uitkomt. Dat geeft het leven zin. Jij zit vol energie, die moet ergens heen.’
‘Jij komt altijd met een glimlach mijn huis binnen,’ zegt Erik. ‘Dat geeft me moed en positieve energie. De wereld is aan het verharden, maar ik ben dankbaar voor alle kansen die ik heb gehad.’
