Verhalen

Rob Hoogstraten uit Haarlem is onvrijwillig dakloos en verblijft nu in de opvang Velserpoort van HVO-Querido. Hieronder legt hij uit waarom hij de toekomst toch met vertrouwen tegemoet ziet.

MEI

Zomertijd

Het warme zonnige weer dat al in mei begon, heeft het zomerseizoen uitgebreid feestelijk ingeluid. Kom ik eindelijk van het hoesten en taaislijm af.
Ik zit aan het Spaarne en zie hoe het Haarlemse volk en anderen zich vermaken op het water. Alles wat kan varen of enigszins blijft drijven, komt voorbij. Het aanbod voor de kijkers is dus heel gevarieerd.
Ook liggen er regelmatig grote riviercruiseschepen afgemeerd aan de Spaarnekades. Het vakantieseizoen komt eraan of lijkt al begonnen.
Ik zie jachten passeren waarvan ik denk: zou de eigenaar die schuit wel eerlijk hebben verdiend?

Het is ook een beetje komkommertijd, omdat zakendoen op een laag pitje staat. Je hebt vaak te maken met een vervanger, die je weer van alles moet uitleggen.
Ook de vereenzaming bij alleenstaanden, vooral ouderen, slaat toe. Immers, de vele vaste contacten vallen tijdelijk weg.
Voor mij zit door financiële beperking vakantie er niet in. Ik bezoek af en toe een grote stad ergens in het land, dat is voor mij genoeg.

Ik maak daarom regelmatig gebruik van kortingsacties van de NS, eventueel in samenwerking met Blokker, Kruidvat of Albert Heijn. Zodoende ben ik vanuit Haarlem pas geleden naar Eindhoven en Maastricht geweest voor zo’n twaalf euro.
Dit geeft mij genoeg vakantiegevoel.

Woningbezichtiging

In mijn vorige blog heb ik aangegeven een uitnodiging voor een woningbezichtiging in Zandvoort te hebben ontvangen. De bezichtiging heeft inmiddels plaatsgevonden en is op niets uitgelopen.
Boven mij op de lijst stonden een paar dames met een zorgindicatie, dus dan heb je geen schijn van kans.

Hoe het hele verdeelsysteem van Woonservice Kennemerland werkt, is volstrekt onduidelijk. Je kan vanaf hun site heel moeilijk afleiden wanneer je aan de beurt bent.
De ene keer krijg je een uitnodiging voor een woningbezichtiging en vervolgens hoor je weer lange tijd niets.
Dat men gemiddeld tien jaar op de wachtlijst staat voor een sociale huurwoning in Haarlem is ronduit belachelijk. De politiek heeft jaren geleden een verkeerde inschatting gemaakt over de bevolkingsgroei en de diversiteit daarvan. Daarbij zijn woningbouwverenigingen te laat begonnen met bouwen. Diverse groepen zoals starters, studenten, sociale minima, senioren en dergelijke oefenen nu een grote vraag uit op specifieke woningen.

Babyboom

Ik hoor nog bij de babyboomgeneratie. Vlak na de Tweede Wereldoorlog zijn er veel baby’s geboren en dat heeft door de jaren heen zo z’n gevolgen gehad. Bijvoorbeeld de overvolle klassen op school, dertig of veertig leerlingen waren geen uitzondering. Na je schooltijd trof je een overvolle arbeidsmarkt en nu met de vergrijzing een grote vraag naar seniorenwoningen.
Het word tijd dat de politieke partijen hun beloftes eens gaan waarmaken, want op dat oeverloos gezwam zit geen enkele burger te wachten.

Ecosol

Na enkele maanden dagbesteding in de Velserpoort ben ik overgestapt naar externe dagbesteding. Ik werk nu als vrijwilliger in een biologische tuin genaamd Ecosol.
Er zijn diverse projecten, zoals een houtafdeling waar ze meubeltjes en speelgoed produceren. Er is een afdeling waar oude fietsen worden gestript en de materialen gescheiden worden afgevoerd, onder andere het oude ijzer, dat nog geld oplevert.
Je kan ook in de tuin werken voor onderhoud, zaaien en het opkweken van biologische groenten.

Ik heb ondanks het lange mooie weer en aanhoudende droogte gezaaid en diverse kruiden opgekweekt. Er moest wel veel water bij.
Ik denk dat de waterleidingmaatschappij de manager wel zal opbellen om te vragen waarom de rekening zo hoog is. Maar goed, al die inspanning heeft wel zijn vruchten afgeworpen.
Nu nog even een verlanglijstje maken voor hetgeen ik nog nodig heb.

AIGUSTUS

Evenementen

Er zijn weer een aantal evenementen in aantocht in Haarlem. Eerst krijgen we ‘Haarlem Jazz & more.’ Hiervoor zijn in de stad op diverse plekken podia opgebouwd. Ook in de cafés zijn optredens. Diverse jazzstijlen komen voorbij zoals blues, moderne jazz, soul, pop etc. En dat vier dagen lang.

Aan het eind van de maand is weer proefpark in het Kenaupark. Vele foodtrucks nemen bezit van het terrein. Het is nog redelijk weer en het is er gezellig. Er zitten hier en daar families en groepjes vrienden op de grond op een picknickkleedje met een drankje en etenswaar.

Het is er niet goedkoop, minimaal ben je al vijf euro kwijt voor een hapje of drankje. Dus als een ronde maakt langs al die trucks ben je zo vijftig euro lichter, als het niet meer is.
Beter zelf wat drank in je zak stoppen en daar wat naar muziek luisteren. Tip voor volgend jaar!

Onno (in memoriam)

Weer iemand die ik gekend heb is ons ontvallen. Leven, overleven en de dood horen ook bij daklozenopvang.
Hoe goed kende ik Onno? Eigenlijk niet. We hebben weleens een schaakpartij gespeeld, maar verder sprak ik hem niet veel. Af en toe hoorde ik zijn zware basstem beneden in de hal als hij weer eens een discussie aanging met de beveiliging over de manier van fouilleren. Verder zag ik hem als een schaduw voorbijschuiven als ie weer laat binnen was.
Ook zag hem regelmatig tegen tien uur ‘s avonds in een gebogen houding hangend over het stuur op zijn brommertje zitten bij de voordeur. In die geijkte houding kan ik hem wel uittekenen.

Handhaving

Toch nog even een korte anekdote. Op een zondag twee maanden geleden ging ik rond tien uur ‘s ochtends het gebouw uit zonder echt een idee te hebben hoe de dag door te brengen. Geld om de stad in te gaan had ik ook niet.
Nu is er vlak bij de Velserpoort een klein basketbalveldje met een dug-out. Die plek is redelijk bekend bij de Velserpoortbewoners omdat je daar rustig een blowtje kunt roken en een biertje drinken, buiten toezicht van de camera’s en de beveiligers die je lopen te vervelen. Ik besluit daar heen te gaan en zie er een bekend brommertje staan.
En inderdaad op het bankje zit Onno, hij staart wat voor zich uit.
Hij zegt: ‘Ik voel me niet lekker, heb waarschijnlijk een longontsteking.’
Behoorlijk uitzieken in de opvang schijnt onmogelijk te zijn vanwege een onduidelijk beleid, belachelijk gewoon!
Je moet een doktersverklaring overleggen. Alsof je die al in je zak hebt wanneer je ‘s morgens hondsberoerd wakker wordt.
We zitten een tijdje op het bankje en zeggen niet veel. Er komen twee dames van Handhaving voorbij.
‘Alles goed met jullie?’ vragen ze belangstellend.
‘Ja hoor, prima,’ zeggen we.
‘Hebben jullie nog plannen voor vandaag?’ vraagt een van de dames.
‘Nou niet echt, moeten we nog over nadenken,’ zeggen we.
Vervolgens vertrekken de Handhavingdames.

Wegspoelen

Even later verschijnt er een man op een snelle mountainbike.
‘Hallo, mag ik er even bij komen zitten?’ vraagt hij.
‘Ja hoor, geen probleem,’ zeggen we.
Hij tovert een blikje bier uit zijn tas en kijkt ons aan.
‘Willen jullie ook een biertje?’ vraagt hij, ‘alleen drinken vind ik niet zo gezellig.’
‘We lusten wel een biertje,’ zeggen we.
‘Ik haal wel even, zegt hij. Hij springt op zijn snelle bike en weg is ie. Een paar tellen later is hij terug met wat blikjes bier. We trekken een biertje open en chillen wat over het leven, de politiek, het zoeken naar huisvesting en dat soort dingen.
Onno zei nooit iets over wat hem bezig hield. Dat hij zijn problemen probeerde weg te spoelen met drank was mij wel duidelijk.
Na het nuttigen van onze biertjes vertrok de man en Onno zei nog even te willen gaan liggen op de bank.
Na enige tijd stond hij op en zei: ‘Ik moet weg.’
Ik zei: ‘Jij moet zeker voor je vader gaan koken.’
Hij knikte, stapte op zijn brommertje en ging er vandoor.

Woningzoektocht

Wederom een uitnodiging voor bezichtiging. In een dorpje tegen Zandvoort aan. Het is een tweekamerappartement in een seniorencomplex. Alleen de tussenwand is er uitgehaald.
Er is een aantal mensen komen kijken en ik blijk opeens nummer drie op de lijst te zijn. Nummer twee kwam niet opdagen en kandidaat één had wat veel pretenties en twijfels.
De keuken is sterk verouderd, dus een nieuwe keuken is wel wenselijk. Uiteindelijk kwam mijn maatschappelijk werker met de mededeling dat ik kandidaat ben voor de woning. Inmiddels heb ik het nodige papierwerk afgerond en is het wachten op het definitieve huurcontract.
In mijn volgende blog meer hierover.

Meer afleveringen

De zoektocht van Rob Hoogstraten naar een woning is een serie verhalen. Kijk hier voor deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5 en deel 6.