In het Park Inn hotel van Radisson bij Schiphol vangt HVO-Querido ongeveer vijftig vluchtelingen uit Oekraïne op. Dat gebeurt op verzoek van de gemeente Haarlemmermeer die de hotelkamers huurt. Zorgcoördinator Mirjam Luyten, die ook onze opvang van vluchtelingen in het Corendon hotel aanstuurt, vertelt er meer over.
‘Je had eerder moeten komen,’ stelt Mirjam Luyten meteen bij binnenkomst. ‘Nu wonen hier nog maar zo’n vijftig vluchtelingen, een paar maanden geleden waren dat er bijna 120. De meeste mensen zijn verhuisd naar Polderstaete in Cruquius.’
Mirjam werkt pas sinds april 2023 bij HVO-Querido, maar heeft ruime ervaring in het werkveld van zorg en welzijn. Ze werkte hiervoor zeven jaar als jongerenwerker en was daarna vijftien jaar sociaal werker bij MeerWaarde, een welzijnsinstelling in Haarlemmermeer.
‘Omdat er nog maar zo weinig bewoners zijn in dit hotel, is hier maar drie dagen per week begeleiding aanwezig,’ aldus Mirjam. Er is wel altijd iemand aanwezig bij de receptie.
Zorgcoördinator Mirjam Luyten
Bijdrage
De eigenaar van het Park Inn hotel heeft het gebouw kort na het begin van de oorlog in Oekraïne als opvanglocatie beschikbaar gesteld aan de gemeente Haarlemmermeer, omdat men een maatschappelijke bijdrage wil leveren. Park Inn biedt de bewoners drie maaltijden per dag in het restaurant en zorgt voor de schoonmaak.
Steady
‘De Oekraïners die hier wonen komen op mij over als vrij steady mensen,’ vervolgt Mirjam. ‘De meesten hebben weinig zorgvragen, ze hebben vooral hulp nodig bij praktische regeldingen. Ze zijn bijna allemaal aan het werk, zeker 90%. Ook de derdelanders.
Als ik ook het Corendon hotel erin betrek, dan is dat wel anders. Er zijn daar meer mensen met serieuze psychische problemen vanwege de oorlog. En ook meer oude en zieke mensen, dus dan zit je vanzelf al meer in de zorg. Hier valt dat mee, hier helpen we mensen bij het maken van een afspraak met de fysiotherapeut.
De huisarts uit de buurt komt hier op de locatie. Just4care levert verpleegkundige zorg als dat nodig is.
Park Inn, het restaurant
Naar semipermanent
Niemand weet wat de toekomst brengt. De verwachting is wel dat de capaciteit in hotels wordt afgebouwd en dat we meer bewegen naar semipermanente opvangvoorzieningen, zoals Polderstaete in Cruquius en de Melkweg in Amsterdam Noord. Er is nog altijd instroom van vluchtelingen uit Oekraïne in Nederland. Helaas duurt de oorlog nog altijd voort.
Bewoners praten niet heel veel over de oorlog, althans niet met de begeleiding. Ik vind ze vaak best wel gesloten. Er lopen geen huilende mensen over de gangen. Mensen leven hun leven. Zelfs het onvoorstelbare beweegt na een tijd richting normaal.
Er is nog steeds brede steun voor de vluchtelingen. We hebben wel minder vrijwilligers die zich aan komen bieden dan in het begin. Mensen komen ook minder vaak spullen brengen. Het verwatert, zo gaat dat.
Huiselijk
Qua sfeer is het Park Inn best een gezellige plek. Het is heel rustig en huiselijk, maar het ligt ook weer niet te ver van de bewoonde wereld af. Er zijn hier bovendien goede busverbindingen. Mensen krijgen maaltijden van het hotel, de kamers hebben allemaal eigen sanitair. Mensen hebben hier over het algemeen wat meer luxe dan in een semipermanente opvang. Daar staat tegenover dat ze daar weer zelf kunnen koken, zelf kunnen beslissen wat ze eten en hoe laat.
Park Inn hotel, vluchtelingen uit Oekraïne
Realistisch
Je merkt dat verhuizen leidt tot onzekerheid. Je bent je land ontvlucht en hier eindelijk een beetje gesetteld en dan moet je weer verkassen. Dat geeft onrust. Opvang in hotels is van meet af aan bedoeld als een tijdelijke oplossing. Het blijft noodopvang. Maar als je hier al meer dan een jaar zit, dan vervaagt je begrip van tijdelijk. Het voelt dan meer als wonen.
Het is onze taak om mensen zo helder mogelijk te vertellen wat hun vooruitzicht is. Ook als dat er niet is dan moeten we dat vertellen. Wij weten ook niet alles, dat is helemaal niet erg, maar laten we er duidelijk over zijn. Het is in ieders belang om vluchtelingen een realistisch beeld voor te schotelen, dat voorkomt veel onrust en gedoe.
Uitdaging
Ik vindt dit fantastisch werk om te doen. Je bent de hele dag dingen aan het uitzoeken en regelen. Dat past heel erg bij mij. Je komt steeds voor nieuwe uitdagingen te staan. En dat nieuwe, daar zitten we met z’n allen in, ook de gemeente, de hotels en alle andere partners. Het is voor iedereen een nieuwe situatie. Steeds ben je bezig om te bedenken wat in deze situatie handig zou zijn. Hoe gaan we die puzzel maken? Er poppen steeds weer nieuwe vragen op. Elke dag is alles nieuw.
Park Inn hotel, een kamer
Sisser
Laatst hadden we een meneer, een wat oudere vluchteling, die plotseling met zijn scootmobiel naar België was vertrokken. Dat klinkt als een fantastisch verhaal. We waren allemaal bezorgd om zijn lot. Haalt ie dat wel? Hoe moet het daar dan verder met hem? Wij hadden al contact opgenomen met de autoriteiten in België. Later bleek dat ie gewoon met de trein vanaf Schiphol was gegaan en dat alles prima ging. Zo liep dat met een sisser af. Dat soort dingen hebben we heel vaak. Je hoeft je hier nooit te vervelen.
Ideaal?
Of we vluchtelingen uit Oekraïne bieden wat we willen bieden? Dat is voor mij een beetje dubbel. Als je kijkt naar asielzoekers en ongedocumenteerde mensen, dan is het contrast wel heel groot. Een hotel is niet de oplossing voor langere tijd. Ik gun iedereen hetzelfde. En eigen plek, een eigen stek, met sanitair en keuken. En vooral ook een eigen voordeur die je zelf open en dicht kunt doen.’
