Sucré Tekin woont via HVO-Querido in De Jakoba,* een nieuw gebouw met zes verdiepingen van Ymere in Overhoeks in Amsterdam Noord met 135 sociale huurwoningen. Daarvan zijn er 25 voor bewoners van HVO-Querido. Om prettig met elkaar te wonen is er ondersteuning van een community builder.
Sucré Tekin (1990) heet eigenlijk Şükrü van zijn voornaam, wat in het Turks God zij dank betekent. Maar omdat die uitspraak en schrijfwijze vaak tot verwarring leiden heeft hij zijn naam verfranst en vereenvoudigd tot Sucré. Hij is onlangs met collega’s van HVO-Querido op een werkbezoek naar Noorwegen geweest om ervaringen uit te wisselen over community living.
Zelfvertrouwen
Sucré wordt in Apeldoorn geboren maar groeit op in het Amsterdamse Slotervaart. Na het Spinozalyceum met een bètapakket gaat hij naar het Hoger Laboratorium Onderwijs waar hij in 2016 zijn diploma behaalt. Sucré is daarmee ingenieur of Bachelor of Applied Science. Na deze opleiding werkt hij een paar jaar in diverse functies.
‘Inmiddels heb ik een wat verouderde werkervaring, maar ik hoop weer in mijn oude werk aan de slag te kunnen gaan,’ vertelt Sucré. ‘Momenteel heb ik een sollicitatie lopen voor een baan bij het OLVG in Oost. Het werkbezoek heeft me heel veel zelfvertrouwen gegeven. Dat is ook nodig, want als je niet goed in je vel zit of last hebt van schaamte is het moeilijk om in actie te komen.
Bij het Herstelbureau van HVO-Querido heb ik een training mindfulness gevolgd, dat helpt mij. Verder zit ik in de Van der Pek-groep hier in Noord, dat is een soort herstelgroep.
Manhattan
In 2020 heb ik een moeilijke periode gehad. Ik ben zelfs dakloos geraakt. Eén dag was ik op straat, toen heeft het Mobiel team van HVO-Querido me naar het Leger des Heils gebracht, naar een noodopvang vanwege covid. Daarna heb ik tien maanden op de Transformatorweg gezeten, best wel heavy. Ik ben gezond, geen drugs of zo. Toen acht maanden op de Poeldijkstraat, van augustus 2021 tot mei 2022. Ik stond al op een wachtlijst en wist dat ik een woning zou krijgen. Niemand geloofde mij in de opvang. Jij, een woning? Wat doe je dan nog hier?
Deze woning heeft mij uit die benarde situatie gered, daardoor heb ik het volgehouden. Bij Team Noord moet ik op gesprek komen en ik heb laten zie dat ik gemotiveerd ben. Echt superblij om hier te wonen. Ze noemen het hier ook wel Manhattan aan het IJ. Kijk maar naar buiten, dan zie je waarom. De Jakoba is echt een toplocatie.
Sucré op zijn balkon in Amsterdam Noord. Hij weet uit eigen ervaring veel over community living.
Verbinding
Community living is voor mij vooral een kwestie van verbinding zoeken met buren en andere bewoners. Mijn buren voelen nu als een soort familie voor mij. Ik voel een bepaalde saamhorigheid. De mensen die hier via HVO-Querido wonen, zitten verspreid door het hele gebouw. Gewoon tussen de “normale” bewoners. Het staat niet op je voordeur dat je van HVO-Querido bent. Ik heb besloten om het wel te vertellen, onder meer om roddels tegen te gaan, dat is mijn keuze. Als je goed kijkt, heeft iedereen wel issues. En daarbij, wat is normaal?
Inzetten
Ik beschouw mezelf als een actieve bewoner. Ik ga op alle meldingen af. Je kunt wel blijven appen, maar soms is het beter om op mensen af te stappen. Gewoon vragen wat er aan de hand is en of je ze misschien kunt helpen. In het begin dachten sommige bewoners dat ik iemand van Ymere was, omdat ik me betrokken toon.
Als actieve bewoner probeer ik mensen in beweging te krijgen. Dat mensen beseffen dat ze hun ideeën kunnen omzetten in daden, dat ze eigen activiteiten kunnen ontplooien. Daar wil ik me graag voor inzetten. Als je bewoners ergens bij wilt betrekken, doe je soms onwillekeurig een beroep op wat je van hun achtergrond weet.
Drempel
Een beroep doen op andere bewoners, in het begin moest daar zelf erg aan wennen. Ik schaamde me om hulp te vragen. Toen ik hier net woonde, wilde ik een waterpomptang van HVO-Querido lenen voor de transportbouten van mijn wasmachine. Ik wilde het eigenlijk een van de buren vragen, maar ik durfde het niet. Ik zat echt te stressen. Zal ik het vragen? Zal ik het niet vragen? Gelukkig heb ik het toch gedaan, dat was een omslag. Ik moest echt een drempel over. Het is gewoon heel leerzaam om andere mensen te benaderen.
Meedoen
Om mensen te laten meedoen moet je ze de ruimte geven, consistent blijven en er veel energie in steken. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. Je moet een sfeer creëren waarin mensen zien: hé, er gebeurt iets, misschien kan ik wel meedoen. Bovendien behandel ik iedereen als gelijke. Door dat te doen en uit te stralen kan iedereen zeggen waar hij of zij mee zit. Laatst hebben we samen een gezellige bijeenkomst georganiseerd, Daar kwamen vijftien mensen op af. Mensen vooruit helpen, daar doe ik het voor. Het is fijn om mensen te zien groeien. Het gaat niet om mij, maar ik kan er wel blij van worden als mensen door mijn toedoen uit hun schulp kruipen.
Leren
Doe wat haalbaar is en wees mild voor jezelf, heb ik geleerd. Een tijdje terug heb ik een burendag georganiseerd in De Jakoba. Dat was best succesvol. Heb je er ook een foto van gemaakt, vroeg Hishaam [Community builder Hishaam Eldewieh van HVO-Querido, red.] aan mij. Dat heeft me lang dwars gezeten. Het was super geregeld, een prachtige dag, 95% was goed. Maar door zo’n kleine fout voel ik me dan toch somber. Dat moet ik leren.
Kandidaat
Hishaam heeft mij gevraagd om mee te gaan op studiereis naar Oslo, een citytrip van vier dagen. Dat vond ik echt een eer. Ik was al heel lang niet in het buitenland geweest. Speciaal daarvoor had ik nieuwe kleren gekocht. Het was ook spannend. Hoe val ik in de groep als enige klant tussen de begeleiders? In Noorwegen noemen ze een klant trouwens een kandidaat, dat vind ik wel mooi.
Mijn opdracht was om community living vanuit mijn perspectief zo goed mogelijk uit te leggen. Dat ging prima, ik zit er aardig in. Ik kon alles goed volgen, ik zat echt in een flow. De complimenten die ik kreeg hielpen mij echt verder. Daardoor wordt je open en vrij en daar krijg je zelfvertrouwen van.
In beweging
Wat is jullie manier om mensen van de bank af en in beweging te krijgen, dat was een van de centrale vragen over en weer. Zij doen dat met professionals, wij doen dat naast de inzet van Ymere en HVO-Querido grotendeels met de bewoners zelf. Dat vind ik persoonlijk sterker, zo maak je connecties en wordt het echt iets van de community.
Hoe de zorg wordt aangeboden, is in Noorwegen per district geregeld. Districten zijn daar heel zelfstandig in. Daardoor kan de zorg bij wijze van spreken in Zeeburg anders in elkaar zitten dan in de Watergraafsmeer.
Hulpverleners leggen er naar mijn gevoel weinig druk op de mensen. Ze geven advies, ze leggen niets op.
Koopwoning
In Oslo is het zorgaanbod een combinatie van Housing First en ownership. Mensen krijgen eerst een woning, dan krijgen ze ondersteuning bij de inrichting daarvan en dan krijgen ze hulp. Eerst komt het vertrouwen, dan de begeleiding. Wat heel anders is, kwetsbare mensen krijgen in Noorwegen een koopwoning. Je betaalt hypotheek in plaats van huur. En na pakweg veertig jaar is het echt jouw huis.
Rijk
Oslo vond ik een interessante stad, los van het programma. Een beetje chique wel. Veel elektrische auto’s en stepjes. Noorwegen is een rijk land. De mensen vond ik best gereserveerd. Ze spreken elkaar niet zomaar aan. Even een praatje maken met een winkelier is er niet bij, dat vinden ze raar, dat doen ze niet.
We hebben bijna alles samen gedaan. De mensen van onze groep hebben zelfs een keer rendier gegeten, ik heb dat wel overwogen, maar toch niet gedaan.’
* Gebouw De Jakoba is genoemd naar Jakoba Helena Mulder (1900-1988), architect en stedenbouwkundige bij de gemeente Amsterdam. Zij was onder meer de ontwerper van het Amsterdamse Bos.
