Veel mensen bij HVO-Querido vinden destigmatisering belangrijk en willen ermee aan de slag. Dat is mooi, want destigmatiseren kunnen we alleen samen. De vraag is wel vaak: hoe doe je dat dan? Om die vraag te beantwoorden is er een destigma-team opgezet. Wie zijn deze mensen en wat beweegt ze? Enkele leden van dit team stellen zich voor. Vandaag aan het woord: Zainab Mohabbat.

Zainab Mohabbat van ons destigma-team

Respect boven alles

Zainab Mohabbat (1997) heeft een druk leven. Ze werkt fulltime bij Rituals aan het Spui als ademhalingsspecialist, ze is lid van de Centrale Cliëntenraad van HVO-Querido en ze maakt deel uit van het destigma-team. We kennen Zainab onder meer van de Omarmprijs die ze in 2021 won in de categorie jong met Don Bosco Straatvisie.

‘Zelf ben ik helemaal klaar met de begeleiding,’ vertelt Zainab, ‘ik woon lekker op mezelf. Maar ik voel dat ik nog wat tijd mag besteden aan de zorg. Want ik heb er wel ideeën over, ik ben een beetje eigenwijs. Mijn passie ligt bij de zorg, vooral als het over jongeren gaat. Met mijn eigen ervaringen voel ik me een schakel tussen jongeren en instanties en autoriteiten.
Ik weet wat het is om geen plek te hebben waar je je veilig voelt, om nergens rust te kunnen vinden. Het is een contante zoektocht. Je voelt je steeds opgejaagd. Dat geeft veel stress.

Van waarde

Leden van de Centrale Cliëntenraad worden best vaak gevraagd voor allerlei clubjes en werkgroepen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin zo mijn twijfels had over het destigma-team. Niet over het uitgangspunt, daar sta ik helemaal achter. Maar weer zo’n club, is dat wel van waarde? Ik besloot een keer te gaan kijken. Gelukkig! Want vanaf die tijd heb ik meegedacht en meegedaan. Echt op een andere manier met cliënten, met mensen omgaan, sprak mij meteen aan.

Stempel

Neem nou ‘klant’ als woord. Dan zeggen jongeren meteen: maar ik koop toch niks? Cliënt vind ik ook een term die niet past bij mensenwerk. Forensisch, verslaafd, we geven iedereen meteen een stempeltje. Dat staat echt contact tussen mensen in de weg. Toen ik zelf dakloos bij het loket kwam was het precies zo. Mijn stempel? Te netjes, te zelfredzaam. Stigma leidt tot afstand en daardoor krijgen mensen niet de ondersteuning die ze nodig hebben.
Toen ik in de nachtopvang sliep, dacht iedereen dat ik een begeleider was. Omdat ik er niet als een stereotiep dakloos persoon uitzag. Omdat ik aandacht besteedde aan mijn uiterlijk. Daardoor was ik zogenaamd zelfredzaam en kreeg ik niet de juiste hulp. Dat zit me nog steeds dwars, dat raakt me diep. Ook al heb ik geleerd de dingen niet meer zo persoonlijk te nemen.

Respect

Het is lastig om niet stigmatiserend te praten. Vaak gaat het onbewust. Ik doe het in ieder geval zelf ook. Vanuit gewoonte, of vanuit je opvoeding, we hebben allemaal een waslijst van aannames. Zo lang je de patronen maar herkent. Goed blijven nadenken hoe je dingen zegt en wat jouw woorden teweeg kunnen brengen. Dan ben je al op de goede weg. Begin bij jezelf. Ik probeer zo neutraal mogelijk met mensen in gesprek te gaan. Respect staat bij mij boven alles.’

Meer

Kijk hier voor meer verhalen van leden van het destigma-team.