Sommige cliënten blijven slechts een paar dagen of nachten bij HVO-Querido, weer anderen wonen jarenlang bij ons en voor de meesten is het iets daar tussenin. Een opvang- of woonvoorziening is echter voor niemand bedoeld als eindstation. Er is altijd een volgende stap die aansluit bij de wensen en mogelijkheden van de cliënt.
Oswin Schoop (Curaçao, 1970) woonde negentien jaar op Curaçao voor hij naar Nederland kwam. Oswin Schoop: “Mijn vader was directeur van het postkantoor, hij had een goeie baan. Ik heb vier zussen en vier broers, de meesten zijn nog op Curaçao. Als ik genoeg geld heb, ga ik er graag naar toe op vakantie, maar ik denk niet dat ik er ooit nog ga wonen. De koningin is er net op bezoek geweest. Wij zijn altijd blij als de koningin komt, wij bidden ook voor haar. Ik zou het niet erg vinden als Curaçao zich helemaal door Nederland laat overnemen, we zijn tenslotte één.
Als kind wilde ik zeeman worden of astronaut. Ik voetbalde bij Centro Dominguito. Ik heb mavo gedaan, het Zwijsen college, en MTS, maar dat ging mis. Ik ben twee keer blijven zitten en moest van school af. Toen heb ik besloten om de reis naar Nederland te maken. Ik kwam bij familie in Diemen. Dat ging goed. Overdag werkte ik bij het distributiecentrum van Blokker in de haven en ’s avonds deed ik de MTS. Ik heb het derde jaar gehaald.
Oswin is uitgestroomd bij het Judith van Swethuis. Hij komt nog al en toe op bezoek
Mogelijk
In 2004 ben ik in het Judith van Swethuis gekomen, niet in het huis zelf, maar meteen in de appartementen, dat is in de flat hiernaast. Daarvoor zat ik in de Vlaamse passage. Dat was wel goed, maar je kreeg wel heel veel medicijnen. Pas na jaren in de psychiatrie wist ik dat dat ook mogelijk was, op jezelf wonen. In mijn denken had ik dat liever eerder geweten, want op jezelf wonen in appartementen is een mooi systeem. Vroeger dacht ik dat psychiatrie alleen medicijnen en opsluiten was. De separeer heb ik ook gehad. In het begin denk je: iedereen is tegen mij. Pas later zie je dat mensen het beste met je voor hebben.
Werk
Ik ben in 2009 op mezelf gaan wonen, in de Waalstraat, hier vlakbij. Af en toe kom ik nog bij het Van Swethuis, ik ken hier veel mensen. Je woont niet in één klap zelfstandig, je werkt ernaar toe. Zoals koken bijvoorbeeld, dat kan ik nu wel, ik maak het liefst gehakt, maar dat moet je leren, beetje bij beetje.
Heel af en toe ga ik naar de Walborg om wat tot rust te komen, een beetje overpeinzen en rustig nadenken. Ik werk vierenhalve dag, 36 uur per week als productiemedewerker bij verschillende bedrijven. Ik ben gedetacheerd, soms ben je ergens een paar dagen, soms een paar weken. Het is af en toe hard werken. Het leukst vind ik werk in de kleding- of modebranche.
Bijbel
’s Avonds rust ik uit en ik lees in de bijbel. Geloof is belangrijk voor mij. Wij waren thuis een beetje gelovig, je moest wel naar de kerk, maar het was niet fanatiek. Ik ben bij de Pinkstergemeente aan de Spaklerweg, achter Bijlmerbajes. De beleving is bij ons heel hevig, niet zoals in andere kerken. Bij ons is het heel uitbundig, je mag dansen, het is een vrolijke boel en iedereen is welkom. Dat vond ik ook fijn in het Judith van Swethuis, ik kon hier heel goed mijn geloofsleven leven. Ik voelde me hier thuis, ik was hier gelukkig.
Willen
’s Avonds doe ik ook dingen zoals afwassen en zo. Daar ben ik af en toe een beetje zwak in. Niemand is perfect. Ik heb lang in de psychiatrie gezeten, alles werd voor me gedaan. Naast je huis onderhouden en schoonmaken vind ik je financiële verplichtingen nakomen het moeilijkst van zelfstandig wonen. Maar ik kies toch liever voor wonen op mezelf. Ik kan het iedereen aanraden om het tenminste te proberen.
Er komt bij mij een keer per week iemand langs van Cordaan, dat is op advies van Egbert, mijn voormalige persoonlijk begeleider hier.
Psychiatrie maakt je ook hard en streng voor jezelf. Wat er ook gebeurt, ik ben voorbereid. Ik heb het ergste al meegemaakt. Ik heb op straat geleefd, hier en in Rotterdam. Het kan nu alleen nog maar meevallen.
Ik ben uitgestoomd omdat ik het zelf wilde, ik heb zelf mijn ideeën naar voren gebracht. Eerst wilde ik misschien teveel tegelijk. In het begin had ik een kleine terugval, maar het is gelukt, stap voor stap, het gaat nu goed.’
