Verhalen

Kunst van binnenuit

02 december, 2008

Bauke Huizinga (1951-2011) woont alweer drie jaar in het Rivierenhuis in een zogeheten aanleunwoning van het Judith van Swethuis. Ze heeft een tijdje in Utrecht gewoond. Haar vader had daar als professor in de antropobiologie een eigen onderzoeksinstituut aan de universiteit. Maar ze is zich altijd Amsterdamse blijven voelen. Daarom is ze op haar twintigste jaar definitief teruggekeerd naar de hoofdstad.

In de CD-vleugel van het Judith van Swethuis hangt een aantal werken van Bauke Huizinga. Een serie collages over integratie. Bauke Huizinga: ‘Ik heb altijd graag willen studeren. Kunsthistorie natuurlijk, maar liever nog was ik de medische kant op gegaan. Vroeger wilde ik als zoveel kinderen dierenarts worden, later huisarts of psychiater. Maar ik heb MMS (middelbare meisjesschool) gedaan en daarmee kon je niet naar de universiteit. Ik ben aan een opleiding begonnen voor kinderverzorging en opvoeding, maar daar kwam niks van terecht, dat is niets voor mij.

Kunst van Bauke Huizinga

Kunst van Bauke Huizinga

Een blauwe maandag heb ik op de kunstacademie in Arnhem gezeten, maar dat vond ik veel te technisch. Toen heb ik vier jaar lang privéles genomen bij Lex Metz, tekenaar, graficus en docent aan de Rietveld Academie, bij wie ik ben begonnen met etsen. Later ben ik ook gouaches gaan maken en weer later ook collages. Ik heb toen een BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling) aangevraagd en gekregen en heb zeven jaar als kunstenares in de Pijp gewoond en gewerkt. Dat is wel een leuke buurt.

Leeg

In die tijd zat ik altijd vol met ideeën, ik zag het gewoon voor me. Inspiratie haalde ik uit de mensen om me heen, uit mijn eigen geest en ook uit mijn psychische problemen. Al vanaf mijn vierde jaar ben ik vaak angstig voor alles en iedereen. Als kind tekende ik op school al veel, dingen die van binnenuit komen. En dat is altijd zo gebleven.
Alleen is het nu weggezakt, de bron is opgedroogd. Het is net alsof ik niks meer aan toe te voegen heb. Mijn laatste echte werken heb ik in 1989 gemaakt. Later heb ik nog wel wat op een dagactiviteitencentrum aan de Vondelstraat gedaan, vooral mono-prints. Ik kon in die tijd alleen werken als ik veel mensen om me heen had.

Kunst van Bauke Huizinga

Kunst van Bauke Huizinga

Kunstenaars over de vloer

Ik ga niet meer voor een leeg vel of doek zitten. Het is zo frustrerend dat er niets meer komt. Ik moet er maar niet teveel over nadenken, als het terugkomt, komt het terug. Ik hoop het. Als je talent verdwenen lijkt te zijn, heb je er ook geen plezier meer in.
Bij ons thuis werd kunst wel gestimuleerd, vooral door mijn moeder, die had wat meer tijd. Wij hadden kunst aan de muur en er kwamen bij ons ook wel kunstenaars over de vloer. De schilder Melle was bijvoorbeeld een vriend van mijn ouders. Wij gingen ook altijd naar allerlei musea. Nog steeds ga ik daar wel naar toe. Ik houd het meest van modern, maar dan weer niet hypermodern. En klassieke kunst vind ik ook mooi. Mijn favorieten? Ja, dat is moeilijk. Lucebert, Karel Appel, maar ook Rembrandt en Vermeer.

Kunst van Bauke Huizinga

Kunst van Bauke Huizinga

Eigen stijl

Kunst maken heeft zeker een therapeutische werking. Andersom hoeft een psychiatrische aandoening ook geen belemmering te zijn bij het scheppen van kunst. Ik vind het heel goed als kunst een zekere spontaniteit en kinderlijkheid houdt en niet teveel wordt overwoekerd door techniek. Zoals Cobra bijvoorbeeld, dat heeft iets heel puurs. Het moet geen technisch tekenen worden, dan heeft het geen uitdrukking meer. Techniek kan de spontaniteit makkelijk verstikken. Bij mij werkte het in ieder geval belemmerend. Ik ben juist van de academie af gegaan om mijn eigen stijl te ontwikkelen. Als je iets vaker doet, wordt je er beter in, dat is onvermijdelijk, maar je groeit dan tenminste in je eigen stijl.

Werk van Bauke Huizinga

Werk van Bauke Huizinga

Serieus

Eigenlijk ben ik nogal een serieus mens. Ik lees, vooral over psychiatrie, als ik tv kijk is het meestal politiek en actualiteiten. Ik zit in een kookgroep. Ik kan niet bijzonder goed koken hoor, maar ik vind het wel gezellig zo, met z’n allen. Daarnaast volg ik computerles. Ik heb nu net een heel klein abstract dingetje gemaakt op de computer, dat is best lastig, maar wel heel leuk om te doen.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.