Het zal geen verbazing wekken dat Lucien Witteveen zich tijdens de eerste lockdown, toen bijna alle dagbesteding tijdelijk was opgeschort en cliënten iets anders moesten vinden om de tijd door te komen, nog meer dan gebruikelijk stortte op het maken van muziek, want dat is zijn lust en zijn leven. Lucien scoorde als MC Miker G in de jaren tachtig een wereldwijde hit met de Holiday Rap.
Lucien Witteveen (1967) heeft al bij een aantal locaties van HVO-Querido gewoond en hij wordt nu begeleid door het ambulante team van Robert Koch Wonen. De vorige keer dat we hem spraken woonde hij nog in Amsterdam Noord, inmiddels woont hij in Oud-Zuid.
Troost
Toen Lucien vanwege de corona-maatregelen niet naar zijn dagbesteding kon, is hij met zijn persoonlijk begeleider Iwan Ligtermoet overeengekomen dat HVO-Querido zijn inkomstenderving gedeeltelijk zou compenseren in ruil voor wat… muziek. ‘Want daar ligt zijn kracht,’ aldus Iwan. ‘En daar is momenteel behoefte aan. Luisterplezier kan troost bieden in tijden van corona. Lucien is vervolgens als een malle aan de slag gegaan en heeft een heuse corona soundtrack afgeleverd. Met als sluitstuk een track met een veelzeggende titel: One and a half meters, my man.
Luister hier.
Verhaal
‘Ik vind het zelf wel tof. Ik hoor graag wat mensen ervan vinden. Als muzikant heb je feedback nodig,’ vertelt Lucien. ‘Ik blijf altijd bezig met muziek, lekker jammen. Dat deed ik voor corona, dat doe ik tijdens corona en dat zal ik blijven doen. Ook al is het instrumentaal, mijn muziek vertelt altijd een verhaal, het gaat altijd ergens over. Ik houd van een spacy sound. Ik wil ook graag weer dingen met vocals erbij gaan maken. Zelf zing ik niet, maar daar vraag ik dan goeie mensen voor. Ik ben al lang geen podiumbeest meer, die tijd heb ik gehad, ik ben een studioartiest, ik zet graag andere mensen in de spotlight. Ik geloof in wat ik doe. Ik ben geen topproducer, maar ik weet gewoon wat goed is en wat niet.
Onder controle
De afgelopen tijd heb ik twee goede vrienden verloren, onder wie Jack Snel, alias Jack Kandi, een goede deejay die hele mooie mixen maakte. Hij is gestorven aan kanker, echt een gemis. Hij vroeg nog of ik langs kwam, maar ik was te laat. Die ziekte is echt heel erg. Ik wil iets met zijn legacy doen, want het zou doodzonde zijn als daar niks mee gebeurt.
De dood zet je wel aan het denken. Ik gebruik nog wel, maar niet excessief, ik heb het nu zwaar onder controle. Ik word niet omgeven door mensen die gebruiken, er komen hier geen gebruikers over de vloer. Ik loop bij de voedselbank en ik zorg ervoor dat ik goed eet, ik weet wat ik nodig heb.
Geleefd
Met mijn ouders heb ik goed contact. Ze wonen in Dordrecht, ik heb ze dit weekend nog gezien. Ik heb ook weer een beetje contact met DJ Sven. Hij is deejay bij Radio 10. Ik ken ook mijn klassieken. Misschien gaan we ooit wel weer samen dingen doen, we hebben nog mooie dingen op de plank liggen.
Ik luister veel naar muziek uit de jaren ’70 en ’80. Veel beats van nu vind ik vaak een beetje iel, en die vreselijke autotune, alles lijkt op elkaar. Ik ben old school hiphop, ik houd daarvan, ik zat daar middenin, ik heb het geleefd.
Werk
Momenteel gaat Lucien alweer geruime tijd naar zijn dagbesteding bij HIDS (Herintreden In De Samenleving) in Amsterdam Zuidoost, waar hij vijf dagen per week werkt als voorman op de productieafdeling. ‘Daar ben ik heel blij mee,’ vertelt Lucien. ‘Het is leuk werk met leuke mensen. Gewoon hard werken. Als de jongens ergens tegenaan lopen, dan ben ik het aanspreekpunt. Dat heb ik wel moeten leren, in het begin klapte ik helemaal dicht. Ik ben niet bazig en een standje krijgen voelt lullig, daar voel ik me zelf opgelaten van. Nu heb ik wel de power om dat te doen. Recht voor zijn raap en een beetje luchtig. Ik zeg gewoon iets als: hé, pik, doe het effe zo.
Op mijn naam
Binnenkort komt deze woning op mijn naam. Weer een ervaring rijker. Ik moet maar afwachten hoe dat gaat. Ik vind het ook wel eng, want ik ben al vaker een woning kwijtgeraakt. Ik doe alles om te voorkomen dat ik uit mijn woning wordt gezet. Bijna alles wordt automatisch betaald en ik ben vrijwilliger onder bewind gegaan. Mijn begeleider vond dat gek, de meeste mensen willen er juist vanaf, maar ik vind het een veilig idee, ik voel me er prettig bij.’