Alle bewoners van onze afdeling De Rijswijk aan de Poeldijkstraat in Amsterdam hebben sinds kort hun eigen persoonlijke voordeur.
Het zijn geen echte nieuwe deuren, de bestaande deur is voorzien van een levensgrote sticker. Met een voordeur naar eigen keuze voelen bewoners zich meer als individu erkend en gerespecteerd. Een eigen plek met een herkenbare uitstraling geeft mensen een gevoel van thuis.
Huiselijk
Het initiatief voor deze aanpassing komt van Monique Claassen, persoonlijk begeleider bij De Rijswijk. ‘Een bewoner van mij verhuisde naar het Judith van Swethuis. Daar hebben bewoners ook persoonlijke voordeuren. Dat vond ik zo leuk, de gang daar ademde zo’n goede sfeer, dat ik dacht: dat moeten wij ook,’ vertelt Monique. ‘Dat bij onze teammanager aangekaart en toen heb ik een offerte aangevraagd bij de firma Beter door Beeld. Dat hebben we besproken met onze bewonerscommissie en zo is het gekomen.
In één dag zaten alle stickers erop. Iedereen is enthousiast. Een eigen deur geeft een gevoel van huiselijkheid, je kunt je eigen huisje ook veel makkelijker herkennen dan met allemaal dezelfde instellingsdeuren. We hadden een catalogus met wel tweehonderd verschillende plaatjes van deuren. Bewoners die dat wilden hebben zelf hun deur kunnen kiezen.’
Een eigen voordeur voor bewoners van De Rijswijk
Gezellig
‘Eigenlijk vinden alle bewoners het er leuk, gezellig en huiselijk uit zien. Ze zijn er blij mee,’ vertelt zorgcoördinator Nikki Kop. ‘Eén bewoner vond de nepdeurknop, de nepbrievenbus en de nepdeurbel maar ingewikkeld. Zij raakte daar overprikkeld door en heeft haar deur daarom weer teruggebracht naar de oude staat. En dat is ook prima.’
Jeroen Klaasse bij zijn eigen voordeur in De Rijkswijk
Een echt huis
Jeroen Sebastiaan Klaasse (1951) is een van de bewoners van de Rijswijk met een nieuwe voordeur. ‘Ik woon hier nu zo’n anderhalf jaar,’ vertelt hij. ‘Hiervoor zat ik hiernaast, in De Veste. Ik vind zo grote sticker op de deur een geweldige oplossing. Heel mooi. Het is net alsof je een echt huis binnenloopt, alsof je thuis komt. Mijn deur vind ik heel mooi, hij lijkt een beetje oud en rommelig, alsof ie nog geverfd moet worden. Zo’n stijl, daar houd ik van.
Ik ben altijd danser geweest van beroep, een prachtig vak. Op mijn zestiende ben ik naar Amerika gegaan, les gehad aan veel academies. Ik droom er nog vaak over, dat ik een choreografie aan het maken ben bijvoorbeeld. Diaghilev van de befaamde Ballets Russes is een van mijn helden, net als zijn ster Nijinsky. In Amerika heb ik les gehad van Edward Caton, die had nog met Anna Pavlova gedanst, ook van dat beroemde Russische gezelschap. Dus ik ben slechts een handdruk verwijderd geweest van de absolute wereldtop.
Nu zing ik soms met mijn gitaar in de metro en haal ik twintig, dertig euro op in een paar uur. Het is een heel contrast met vroeger, maar ik ben best tevreden hoor.’
Jan Heupink bij zijn voordeur in De Rijswijk
Handig
Jan Heupink (1948) woont ook in De Rijswijk. Hij woont er al geruime tijd, we spraken hem eerder in 2014. ‘Van nature ben ik een harmonieus ingesteld persoon,’ vertelt Jan Heupink. ‘Ik ga altijd voor de harmonie en niet alleen omdat ik heel erg van muziek houd. Taal en communicatie zijn voor mij de essentie van het mens-zijn. Hoor je het koppelteken? Contact maken met de ander, daar gaat het om.
Die nieuwe deur, ik vind het wel mooi, het is een mooie kleur blauw. Ik houd van kleur en vrolijkheid. Maar verder kan ik er niet zoveel mee. Het is gewoon een deur, meer niet. Ik had liever mooie plaatjes gezien van India, van Shiva bijvoorbeeld. India, daar heb je zoveel mooie afbeeldingen van.
Het is wel handig dat je nu makkelijker kunt onthouden waar andere mensen wonen in De Rijswijk. Veel bewoners hebben namelijk geen naamplaatje of ze hebben er eentje die je niet kunt lezen.
De Rijswijk bevalt me wel, ik woon er al meer dan tien jaar. De, hoe noem je dat, de outillage van het gebouw is goed.’
