Verhalen

Wonen is op play drukken in je leven

02 mei, 2016

Zijn huis betekent alles voor David van Os. Na twintig jaar dakloos te zijn geweest heeft hij in zijn woning rust en vrijheid gevonden en staat zijn leven weer op play.

David van Os (41) is geboren in Bogota, Columbia, werd geadopteerd door een Nederlands echtpaar toen hij twee jaar oud was en kwam in Haarlem te wonen. Zijn keurige spreektrant in onvervalst algemeen beschaafd Nederlands herinnert hier nog aan. Hij had geen gelukkige jeugd en bracht het grootste deel van zijn jonge jaren, van zijn achtste tot zijn achttiende, door in jeugdinrichtingen en -gevangenissen.
‘En daarna ben ik nog twintig jaar dakloos geweest,’ vertelt David opgewekt in zijn woning in de Amsterdamse Pijp. ‘Ik ben nu 41 en heb sinds mijn 38e eindelijk een huis, eigenlijk begint mijn leven nu pas een beetje. Het is voor mij nog steeds een openbaring, zo’n huis. En wennen ook. Zelf bepalen wanneer ik eet, douche of naar bed ga. En als ik me nu ergens niet op mijn gemak voel, dan kan ik gewoon naar huis gaan. Dat voelt als een luxe. Wonen is op play drukken in je leven.

Pauze

Het eerste half jaar heb ik ongeveer alleen maar geslapen, ik was doodmoe van twintig jaar zonder huis. Als dakloze sta je elke ochtend vroeg op om de straat op te gaan. Dakloos zijn is alsof je leven op pauze staat, je wordt wel ouder, maar je staat stil, je leeft niet echt. Alles wat je opbouwt, stort altijd weer in als je geen huis hebt. Je geeft alles op. Dat gaat niet ineens, stukje bij beetje verlies je je zelfrespect.
Op straat ben ik harder en wijzer geworden, maar dat ik het nodige heb meegemaakt, wil ik niet steeds op de voorgrond laten treden. Ik ben niet verbitterd of negatief. Waar je energie in stopt zal groeien en wat je geeft krijg je terug. Als je dat doorhebt, kun je maar beter een beetje positief zijn. Dan heb je aan het eind van de dag cakejes en taartjes gebakken in plaats van dat iets kapot is gegaan.

David in zijn binnentuin

David in zijn binnentuin

Van de straat

Ik heb laatst een tent gevonden op straat, een mooie bungalowtent. Als je dat naar huis sleept, word je een beetje vies, maar ik kan nu gewoon douchen en die tent kan hier mooi drogen. Er zijn hier in huis heel veel spullen die ik op straat heb gevonden. Mensen gooien zoveel zomaar weg. Als je het goed schoonmaakt en zo nodig een beetje repareert, haal je echt de mooiste dingen van de straat.

Ontwikkelen

Ik ben supertevreden over Tessa en Viola, mijn begeleidsters. Ze laten me vrij, maar ze zijn wel betrokken en geïnteresseerd. Ik kan me ontwikkelen zoals ik wil en als ik ergens hulp bij nodig heb dan helpen ze mij. Ik zie ze ongeveer eens per week. Alle dingen met instanties, de hele papierhandel is nu geregeld, ik ben vrij van schulden.
Ik zou deze woning nog niet op mijn eigen naam willen hebben, ik ben bang dat ik hem misschien verlies en weer dakloos raak. Daarom moet ik bijvoorbeeld goed oppassen welke mensen ik hier uitnodig. Ik heb absoluut geen zin om de hele tijd streng te gaan doen tegen mensen, dus wie geen respect kan opbrengen komt er hier gewoon niet in.
Ik ben geen huismus, ik ga graag uit en naar buiten, maar ik wil wel graag mijn huis op orde hebben.
Elke dag kook ik braaf voor mezelf en niks uit een potje. Nou ja, ik koop wel eens mayonaise en ik haal brood, maar voor de rest maak ik alles zelf. Het liefst vegetarisch, maar ik ben daar niet heel erg strikt in.

Vrijheid

Het huis betekent eigenlijk alles voor mij. Het is mijn vrijheid. Ik voelde me altijd opgejaagd en nergens echt welkom. Ik heb nooit langdurig op straat of onder een brug geleefd. Ik heb veel gekraakt en omdat ik bijvoorbeeld best goed kan koken, was ik bij veel mensen een welkome gast. Ik kookte, ruimde op, liet de hond uit en maakte de kattenbak schoon. Maar je blijft je altijd aanpassen aan andere mensen, aan hun ritme. Op dat moment neem je veel voor lief, je bent blij dat je ergens bent, maar het is geen vrijheid. Je past je zoveel aan dat je jezelf kwijtraakt.

Indiaan

Ik heb altijd nogal speels in het leven gestaan, ik denk dat ik de komende tijd wat volwassener zal worden, meer zoals mensen van mijn leeftijd.
Nu ben ik fondsen aan het benaderen voor een reis naar Colombia, ik wil graag weten waar ik vandaan kom en waar ik bij hoor. Ik heb ik er nu eindelijk de rust voor. Het zou kunnen zijn dat mijn ouders niet meer leven, maar wat de uitkomst ook al zijn, het wordt nooit een teleurstelling, want ik kom altijd ergens achter. Al is het maar een kleine hint van wat er toen is gebeurd. Waarschijnlijk heb ik broers of zussen en dus ook neefjes, nichten en ben ik oom. Het Zuid-Amerikaanse zit in mij. Ik heb niet voor niets een grote voorliefde voor muziek en dans. Ik heb lang haar, sinds ik er op mijn tiende achter kwam dat ik eigenlijk een Indiaan ben.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.