Esther Seurattan (1956) werd geboren op Trinidad en Tobago, West-Indische eilanden die op 31 juli 1498 zijn ontdekt door Christoffel Columbus, in 1655 kortstondig door Nederland werden veroverd en sinds de 18e eeuw een Britse kolonie zijn. Een gesprek over Caraïbische kleuren, kunst en calypso.
Esther Seurattan: ‘Ik kom uit een groot gezin met negen kinderen, echt gezellig met een heleboel mensen en aanloop. Mijn vader was vroeger vaak ziek, later had hij een zaak in muziek, mijn moeder was huisvrouw. Toen ik naar school ging, waren wij vrij arm. Voor dingen als schoolboeken en -uniformen moesten mijn oma en een oom bijspringen. Als kind wilde in stewardess worden en presentator voor de radio. Muziek en veel praten, daar houd ik nog steeds van.
Esther Seurattan, schilderij
Ik heb high school gedaan en veel op kantoren en boekhoudingen gewerkt. Iedereen roept je daar bij je achternaam, dat vond ik in het begin in Nederland best gek, dat mensen op het werk hun baas roepen als ‘Hé Paul.’ Ik kwam in 1984 in Nederland. Ik heb altijd in Amsterdam Oost gewoond, nog steeds, ik vind het er wel leuk. Ik heb onder meer dertien jaar bij Cargill gewerkt, een groot Amerikaans bedrijf. Ik zat bij het Europese hoofdkantoor aan de Coenhavenweg. In al die dertien jaar heb ik één Nederlandse brief geschreven, alles was in het Engels. Maar op een gegeven moment werd mijn afdeling, kunstmest, overgeplaatst naar Litouwen en werd ik ontslagen.
Je hebt in Nederland geen gemeenschap van mensen uit Trinidad en Tobago, de meesten die emigreren gaan naar Canada of Engeland. Ik kan ook goed opschieten met mensen uit Suriname en de Antillen. Eens in de twee, drie jaar ga ik met vakantie naar Trinidad en bezoek ik mijn familie.
Esther Seurattan, schilderij
Ansichtkaarten
Ik sta een dag in de week achter de receptie bij De Punt van Arkin, dat is een werkervaringsplaats. Ik kom vaak bij DAC Linnaeushof, ik help bij het maken van hapjes en zo tijdens de jongerenavond in een buurthuis aan de Oosterparkstraat en daar leg ik ook wel een kaartje voor de gezelligheid, ik vind het heel leuk. Ik maak ansichtkaarten om te versturen en ik geef daar ook les in, ik ben hier gastvrouw/receptionist, ik doe mee met de ladies group en ik schilder. Eigenlijk ben ik de laatste maanden best druk.
Ik heb altijd wel een beetje getekend, ook als kind al, maar niks serieus, ik krabbelde maar wat. Op school was ik beter in tekenen dan in wiskunde, maar ik heb er nooit echt les in gehad. Mijn broer wel, die heeft de kunstacademie gedaan, hij kan heel mooi tekenen en werkt vooral abstract.
Esther Seurattan, schilderij
Bloemen
In Trinidad heb je één museum, daar ben ik met schoolreisje geweest. Ik ga verder nooit naar een museum of tentoonstelling. Ik kijk naar kunst op internet of op televisie, zoals Avro’s Kunstuur. Mijn favoriete schilders zijn Matisse, David Hockney en Van Gogh. Ik houd erg van kleur, ik word er vrolijk van.
Zelf schilder ik bijna altijd bloemen of landschappen. Het hangt er van af hoe ik me voel. Ik heb niet van tevoren een kant en klaar beeld in mijn hoofd, ik begin gewoon met het penseel een paar dingen op te zetten, zoals bergen en water, en zie wel waar ik uitkom. Het zijn bijna altijd tropische landschappen die in mijn hoofd opkomen. Maar ik heb ook wel eens een Hollandse molen geschilderd. Wat ook mooi is hier is de Keukenhof, al die bloemen, ik ben dol op bloemen. En al dat groene gras met een paar van die koeien erin, dat is ook mooi landschap, dat was mijn eerste impressie van Nederland, vanuit het vliegtuig.
Blij
Mijn landschappen zijn wel realistisch maar geen afbeelding van de werkelijkheid. Het is de weerslag van de fantasie in mijn hoofd, het zijn een soort ideale landschappen. Ik werk het liefst met acryl en glitters. Ik maak graag wenskaarten. Die kaarten worden niet gedrukt, ik schilder unieke exemplaren, elke kaart is anders en bijzonder. Schilderen en tekenen werkt voor mij therapeutisch. Als ik daarmee bezig ben, kom ik in een hele andere wereld terecht, daar word ik heel blij van.’
