Ronnie is sinds december vorig jaar huismeester van Het Anker, elf satellietwoningen om de hoek bij De Aak, de voorziening van HVO-Querido voor cliënten met een medische zorgvraag en meervoudige kwetsbaarheid in Osdorp.
Vijf van deze appartementen zijn bedoeld voor permanente bewoning, de zes andere zijn opgezet als tussenstation voor cliënten die willen en kunnen doorstromen naar meer zelfstandigheid. Huismeester Ronnie (1965) woont in een appartement in de laatste categorie. Hij is de zoon van een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder en geboren en getogen in Amsterdam.
‘Mijn moeder had een wasserij, mijn vader werkte bij het energiebedrijf van de gemeente. Op een gegeven moment zijn ze gescheiden en is mijn vader teruggegaan naar Suriname en gaan drinken. Sad story. Ik trok altijd meer naar de Nederlandse kant. Als kleine jongen wilde ik vrachtwagenchauffeur worden. Ik hield van autorijden. Nu rijd ik op mijn scooter door de stad, dat is ook ontspannend.
Zuid
Voordat ik dakloos werd, woonde in Amsterdam Zuid en in De Pijp. Mijn woning ben ik kwijtgeraakt door schulden vanwege mijn drugsgebruik, niet vanwege overlast of zo. Ik hield de boel altijd goed bij. Meer dan de helft van mijn leven, meer dan 25 jaar, ben ik aan de harddrugs geweest.
Daardoor heb ik geen kinderen. Dat vind ik nu wel eens jammer, maar het was wel verstandig, want een gebruikende vader, dat zag ik echt niet zitten. Drugs was nummer één, je hebt geen aandacht voor iets anders, je kan geen verantwoordelijkheid dragen.
Ronnie, huismeester bij De Aak
Dealer
In de stad deed ik mijn ding, ik mocht verkopen bij Blaka Watra en de Princehof [inloophuizen en gebruikersruimten van De Regenboog Groep, red.]. Ze wisten wat ze aan mij hadden. Als je de Zeedijk en de Warmoesstraat toen en nu vergelijkt, dat is een wereld van verschil.
Na mijn ontruiming heb ik eerst bij de Gastenburgh en het Hekelveld gewoond van het Leger des Heils en daarna bij HVO-Querido, onder andere bij de nachtopvang in Zuidoost. Op een gegeven moment waren ze mij zat in de stad en toen moest ik naar de Bijlmer. Ik kon meteen in de heroïneverstrekking van de GGD terecht.
Clean
Ik woon nu zeven jaar bij de Aak, eerst in het oude pand, toen in het nieuwe pand en nu hier. Het had niet lang meer moeten duren of het was helemaal fout gegaan. Toen ik hier binnenkwam woog ik geen vijftig kilo meer. Als je jezelf gaat verwaarlozen, dan gaat het heel snel hoor.
Toen ik bij de Aak kwam wonen ben ik helemaal gestopt met drugs.
Respect
Altijd ben ik bezig, ik ben niet iemand om stil te zitten. In de Aak deed ik altijd al corvee, helpen in de keuken of met de koffie, klusjes doen. Zo heb je veel contact met mensen. Ik ken heel veel mensen uit het circuit en natuurlijk iedereen die hier zit. Veel jongens kijken er van op dat ik clean ben. Ze hebben er respect voor. Ze kennen mij van vroeger en hebben vaak bij mij gekocht.
In het begin kon ik het echt niet zien, drugs, toen ging ik er fel tegenin, maar de knop is bij mij nu dusdanig om dat ik er geen moeite meer mee heb. Alhoewel, ik zou toch niet graag ergens wonen waar je de hele dag wordt geconfronteerd met drank en drugs.
Geen politieagent
Je weet gewoon dat er nu eenmaal wordt gebruikt en de leiding weet er ook van. Wie ben ik dan om daar moeilijk over te doen? Zolang anderen er maar geen last van hebben.
Hier bij Het Anker ligt dat anders, hier heb ik een klein beetje zeggenschap. Als er hier een dealer voor de deur staat, dan stap ik er gelijk op af en vraag netjes wat ie komt doen. Ik ben wel huismeester, maar geen politieagent.
Van de elf mensen hier is er eentje die gebruikt. Dat is jammer, maar mensen moeten het zelf weten. Zolang ze hier maar geen overlast veroorzaken of troep maken. Je eigen woonomgeving, die houd je een beetje netjes.
Vertrouwen
Het leuke van hier huismeester zijn, is dat je het vanaf het begin meemaakt. Je kan zelf bepalen hoe je het doet. Met de begeleiding heb ik een lijst gemaakt met tien punten waar ik hier voor zorg.
De band met de bewoners is ook leuk. Ze nemen dingen van mij aan en omgekeerd. Als ik iets niet goed doe, dan wil ik het ook graag horen. Bewoners kunnen altijd bij mij terecht. Als ik kan en ik heb de tijd dan help ik ze. Ik weet hoe het is om afhankelijk van anderen te zijn. Bewoners vertrouwen me. Iemand die je kan vertrouwen, dat wordt echt gewaardeerd. Ze geven mij zo hun pinpas om een boodschap te doen.
Aan diggelen
Ik denk dat ze mij hebben gevraagd als huismeester omdat ik altijd al van alles deed bij de Aak, ik ben nooit te beroerd om iets te doen, ik draai er mijn hand niet voor om. Ik ken mijn beperkingen. Jaren geleden heb ik namelijk een ernstig ongeluk gehad, ik ben onder de metro gekomen bij een vechtpartij. Bekken verbrijzeld, ik lag helemaal aan diggelen, maar ik heb het toch overleefd. Daar was ik toen nog heel boos over, van mij hoefde het toen niet meer. Acht maanden in het ziekenhuis, opnieuw leren lopen, dat was niet niks. Een tijdje was ik bang om te vallen. Ik was toen op straat, dat ging van kwaad tot erger.
Wisselwerking
Ik zie het zo: HVO-Querido heeft veel voor mij gedaan, daar ben ik erkentelijk voor, nu doe ik iets terug. Als huismeester sta ik altijd klaar om te helpen. Het is een wisselwerking. Ik respecteer wat ze doen, het is geen makkelijk werk, het is vaak een hele moeilijke doelgroep.
Ze doen wat ze kunnen bij de Aak, maar ik vind wel dat ik al lang doorgestroomd had moeten zijn naar een eigen plek. In kan dat echt wel aan, maar er is voor mij nog steeds geen woning vrij. Dit is wel een mooie opstap naar zelfstandigheid. Nu kan ik me bewijzen en laten zien dat ik mezelf kan redden.
Ik heb er altijd al veel aan gedaan, niemand hoeft mij te porren. Ik ben vrij van schulden, ik heb geen verslavingsproblemen meer, mijn geld gaat niet op aan drugs, ik heb wat achter de hand. Het is hier schoon en netjes. Ik hoop zo snel mogelijk op mezelf te wonen, ik doe alles wat daarvoor nodig is.
Ik wil graag in Amsterdam blijven. Natuurlijk heb ik mijn voorkeuren qua buurt, maar ik zeg voorlopig nergens nee tegen.’
