Verhalen

De dichter G.G. Axum is zeer serieus en volhardend bezig met zijn kunst, als maart 2018 ten einde loopt, heeft hij een jaar lang onophoudelijk elke dag geschreven. En dan gaat hij gewoon door met dichten. Sinds november vorig jaar woont hij bij HVO-Querido, in het Martien Schaaperhuis op IJburg.

G.G. Axum* werd geboren en groeide op in Amsterdam Zuidoost. ‘Als kind wilde ik graag invloed hebben. Daarom wilde ik eerst advocaat worden. Maar ik ben niet zo punctueel en daarom wilde ik al vroeg, ik denk dat ik een jaar of twaalf was, kunstenaar worden en op die manier invloed uitoefenen op de cultuur en de maatschappij. Dat leek me gewoon lekker, ik dacht dat het me voldoening zou geven en dat is nog steeds zo. Schrijven en dichten zijn voor mij een uitlaatklep, ik kan er mijn fantasie in kwijt.

Kunst is een deel van mij

Op mijn dertiende zag ik in de bibliotheek een flyer voor theater, daar heb ik me toen bij aangesloten als acteur en tekstschrijver. Vanaf die tijd is kunst een deel van mij geworden. Hoewel een neef van mij professioneel kunstenaar is, kan ik niet zeggen dat ik uit een kunstzinnige familie kom. Er zijn in onze Ethiopische cultuur wel veel tradities, je hebt de kerk en in Zuidoost krijg je sowieso veel culturele prikkelingen. Thuis was er altijd genoeg entertainment, er werden bijvoorbeeld veel films gekeken.

Vol gas

Het kunstenaarschap heb ik altijd praktisch benaderd, daarom heb ik ook een mbo-opleiding maatschappelijk werk gevolgd en afgemaakt. Ik heb niet als maatschappelijk werker gewerkt, wel stage gelopen. Ik weet niet waar dat aan ligt, misschien heeft het met mijn kwetsbaarheid te maken. Allerlei baantjes heb ik gehad, huismeester bij de Muziekschool Amsterdam, toezichthouder bij het GVB, van alles.
Vanaf 2017 ben ik vol gas gegaan met mijn poëzie. Nu doe ik het echt voor mezelf en vanuit mezelf. Poëzie is voor mij het belangrijkste, ik schrijf soms lyrics voor raps en heel soms proza, maar ik ben vooral dichter.

Volwassen artiest

In 2016 heb ik tegen mezelf gezegd: vanaf nu ben ik een volwassen artiest. Een statement waar ik me naar wil gedragen, een afspraak met mezelf. Ik moet schrijven, dingen maken, of ik er nu eerst heel lang in mijn hoofd mee rondloop of dat ik het meteen opschrijf, ik moet gewoon produceren. Later zie ik wel hoe het wordt en of het iets wordt. Elke dag begin ik aan een nieuw gedicht. De meeste gedichten zijn bedoeld voor publiek en om te delen, maar soms zijn het persoonlijke oden, dan geef ik ze het stempel privé.

Denken

Als ik dat zelf moet zeggen, heb ik één lopend thema, al mijn poëzie gaat over denken. Of het nu een sonnet is, een haiku of, zoals meestal, een vrij vers. Of het nu over liefde, lust of tragedie handelt, het gaat over denken, over het vinden van de innerlijke balans. Dat kneed ik uit mijn geest. Er zit best veel emotie in, maar dat staat los van mijn stemming van het moment. Daar kan ik in schakelen, dat heb ik door de jaren heen geleerd, dat hoort bij het volwassen worden. Doorgaans is het positief, ik schrijf meer over liefde dan over haat.

Het vloeit

Ik schrijf meestal op mijn mobiel, dan kun je overal doen, ook in de tram, maar soms ook op mijn laptop. Ik bewaar bijna alles, ik ben best wel gehecht aan mijn teksten. Een tijdje woonde ik in Noorwegen, toen ben ik een paar honderd gedichten kwijtgeraakt, dat vind ik jammer. Vaak als ik ga schrijven, ben ik na een kwartiertje klaar met een pagina. Het vloeit gewoon.

Platform

Eerst wil ik naam maken, dan ga ik een uitgever zoeken. E-book, gedrukte bundel, het maakt mij voorlopig niet zoveel uit, als het maar wordt gelezen en gedeeld. Nu geef ik het nog gratis weg, ik ben aan het opbouwen, al zit er natuurlijk wel een GoFundMe-link bij. Later ga ik er wel over nadenken hoe ik mijn poëzie goed in de markt kan zetten. Ik ga een website maken als platform om mijn gedichten te kunnen delen. En een vlog, want vroeger heb ik veel voorgedragen, daar leent poëzie zich goed voor.

Bewondering

Natuurlijk heb ik veel voorbeelden, dichters die ik graag lees en bewonder. Fernando Pessoa bijvoorbeeld, die is heel diep en intellectueel, Goethe, Maya Angelou, Jorge Luis Borges, Pablo Neruda, maar ook Charles Bukowski, die is juist rauw en simpel. In Nederland houd ik van Remco Campert, Gerrit Kouwenaar en Simon Vinkenoog, maar het meest van Campert. Daarnaast vind ik Tupac, Nas en Bob Marley ook grote dichters. En Bob Dylan, ik houd niet zo van zijn muziek, maar zijn teksten zijn ijzersterk.

Juweeltjes vangen

Poëzie is niet altijd om direct te begrijpen, het springt van de hak op de tak en probeert in een vlechtwerk van woorden juweeltjes te vangen. Daarom werd er in het verleden ook zo romantisch gedaan over poëten en gold de dichtkunst als de hoogste vorm van schrijven. Poëzie hoeft van mij niet te rijmen, dat is meer voor lyrics. Het moet niet te verhalend zijn, het moet zich onderscheiden van proza en een beetje gevat zijn. De grenzen en regels zijn opgeheven en dat vind ik goed. Haiku’s gaan niet langer alleen maar over de natuur, sonnetten niet meer allen over de liefde.

Inspiratie en transpiratie

Er is geen definitie voor, maar voor mij is poëzie goed als het echt en eigen is, als je een duidelijke handtekening ziet. Als je het leest, moet je het gevoel krijgen: dit klopt. Dan raakt het me. Belevenissen worden woorden. Om poëzie te schrijven heb je input nodig, goede en slechte ervaringen, aanleg en verder is het een kwestie van doorgaan. Werken, werken, werken.’

Lees hieronder een proeve van G.G. Axums poëzie. Het gedicht ‘HVO-Querido en wij’ schreef hij speciaal voor ons.

HVO-Querido en wij

Een huwelijk tussen HVO en Querido,
een fusering van HVO en de stichting van Arie Querido.
Ten behoeve van de zwakkere in de samenleving,
beter gezegd de kwetsbare,
de sterkte hangt af van kunnen,
zelfs de sterkste schouders kunnen niet boven vermogen tillen.
Met de gouden muntslag van Nederland,
de overvloed die gelijk vloeiend de monden voedt,
onderdak biedt buiten de zuilen,
een menswaardig bestaan voor iedere Amsterdammer
en omstreker, is wat HVO-Querido verwezenlijkt.

In mijn aangewezen kamer (unit) heb ik de liefde bedreven,
ben ik al doende zelfstandig vooruitstrevender in het leven,
vele dichtwerken en proza heb ik hier vanuit mijn innerlijke beschreven.
Mijn wezen is verruimd zonder de psychedelische werking van cannabis,
fris tussen de oren zoek ik een heldere evenwicht.
Zoveel potentie zit er in een mens,
zovele mogelijkheden zijn er in het land dat aan de Noordzee grenst.
Drijvend en niet verzopen,
bewegend en welbelopen,
neem ik de lineaire stappen op mijn doel af,
vrij, blij en onbegrensd drenk ik in het zwarte universum kleur af.
Vandaag is mij het goede nieuws bevallen,
dankzij mijn geringe hulpvraag mag ik binnenkort op mijzelf verkassen.
Mijn persoonlijke begeleider is een gedegen persoonlijk begeleider,
knap, met afstand en nabijheid werkend, jonger dan ik dus een leuk meisje.

Ik kan goed vertoeven in het Martien Schaaperhuis,
ingepolderd in IJburg, in luxueuze nieuwbouw.
Het personeel van de manager tot de schoonmaker,
voelt zich niet verheven boven de cliënt.
Het is echt HVO-Querido en wij,
die de vastgelopen ketting oliede en alles op rolletjes laat gaan.
Daar waar het verstand de ongepaste uitzinnigheid remt,
daar waar de nederlaag, onderuit haalt
en de begeleiding je opvangt.
Ik was zo blij met het goede nieuws, ik sloot mijn begeleider gedegen in mijn armen,
als ik zou moeten uithuilen, zal zij zeker de schouders verlenen,
mij een schouderklop geven of mij op de hare laten uithuilen.
Hoe dan ook vergeten we nooit te lachen,
het leven is bij de dagen,
de vleugen zijn voor blijdschap en de vlagen zijn zoveel mogelijk om de pijnen weg te laten.

Lees mijn bundel, alstublieft vele bundels zijn nog opgestapeld,
hierbij een gedicht aan alle HVO-Querido begeleiders en woonmaatjes.
Brutalen hebben de halve wereld, maar met alleen praatjes ben je terneergeslagen.
Ter zake van een stabiel leven en evenredige realiteit,
woonwensen en de werking van eigen bereidheid,
van daaruit spreid ik mijn vleugels van mijn tussennest uit.
HVO-Querido en wij is meer dan een organisatie,
het is het condenseren van regenwater tot een regenval,
in landbevruchting, de fotosynthese van bomen,
die onze longen beluchten.
HVO-Querido en wij is het evenredige gelijkwaardigheid,
van nobele zelfstandige en hulpbehoevenden als Amsterdammer in waardigheid.
Een hulde aan een organisatie die zich inzet, voor mensen zoals mij,
die leunbaar is zolang ik zelf tot op eigen benen staan ben bereid.

Verder lezen

Kijk hier voor de dichtbundel Ter kennisgeving van de dichter van G.G. Axum.

* G.G. Axum is een artiestennaam. Van zijn hand verschijnt ook poëzie onder het pseudoniem Driftpoems.