Mevrouw Patrica Voogd (Amsterdam, 1965) kwam in 2004 in het Judith van Swethuis terecht en woont sinds 2011 in Straetenburgh in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Zij is een creatief persoon, zij zingt, tekent, schildert, boetseert en maakt ansichtkaarten.
Patrica Voogd: ‘Ik ben opgegroeid in Amsterdam en het Gooi. Mijn vader was makelaar, mijn moeder was moeder. Wij leefden in redelijke welstand, ik kreeg nooit zakgeld, dat was niet nodig. Wij gingen ’s zondags altijd ergens naar toe, met mijn ouders en broers en zuster, naar een museum, theater of gewoon naar de poppenkast, dat was heel leuk. Later zijn mijn ouders gescheiden, dat was niet de beste periode in mijn leven.
Patricia Voogd, schilderij
Intuïtie
Ik heb mavo gedaan en mbo activiteitenbegeleiding. Ik heb als begeleider gewerkt in een atelier voor verstandelijk gehandicapten. We hadden ook een winkel in creatieve spullen op de Albert Cuyp, daar werden ook werkstukken van klanten verkocht.
Toen ik klein was, wist ik niet precies wat ik wilde worden, wel heb ik altijd iets creatiefs willen doen. Als kind was ik al bezig met kleur en vorm, dat heb ik nu weer en beetje opgepakt.
Creativiteit zit niet alleen in de dingen die je maakt, maar ook in je denken. Als je ergens echt heel goed over nadenkt, kom je op nieuwe ideeën. Je moet altijd proberen je gevoel en je denken in evenwicht te houden, dat is best moeilijk. Je gaat toch gauw op je intuïtie af, ik tenminste wel.
Patricia Voogd, schilderij
Drive
Tekenen of schilderen gaat in stappen en periodes. Ik begin meestal gewoon te schetsen, midden op het blad, ik doe bij wijze van spreken maar wat. Nu teken ik vaak handen van mensen, daar heb ik hele schetsboeken vol van. Handen zijn fascinerend.
Hier bij Straetenburgh schilderen we in de creatieve ruimte met Zlata Totic, zij begeleidt dat en doet dat heel aardig. Er woonde hierin huis een meisje dat heel mooi kon schilderen, maar zij is nu weg.
Schilderen is echt een drive voor mij, ik wil iets creëren en iets van mezelf laten zien.
Vroeger heb ik een tijdje in een heel groot huis gewoond, daar maakte ik ook hele grote doeken van wel twee bij drie meter. Dat is allemaal verdwenen. De meeste dingen die ik maak, geef ik sowieso weg.
Ik houd van schilders als Corneille, Paul Klee en Paul Gaugin, maar Walasse Ting, van die posters, vind ik ook mooi. Oude meesters als Rembrandt en Vermeer, daar houd ik ook van, die zijn heel moeilijk om na te tekenen. Vroeger ging ik met mijn pupillen altijd koffiedrinken in het Stedelijk Museum, dat hadden ze toen van die mooie mozaïeken aan de muur. Dat was een leuke tijd, want als je werkt heb je daar natuurlijk allerlei zorgen van, maar je voelt je ook gewaardeerd.
Opnieuw
Patricia Voogd, schilderij
Vroeger heb ik wel gereisd, Israël is een heel mooi land. Dat komt er nu niet meer van. Ik zing tegenwoordig wel vaak mee met Brava, dat is een klassieke tv-zender met veel opera’s. Soms gaat dat best wel aardig, dat zingen, het ligt eraan hoe ik me voel. Ik houd niet alleen van klassiek, ook van jazz, zoals Ella Fitzgerald, en gospelmuziek. Lezen doe ik ook, maar daarvoor kan ik me vaak slecht concentreren.
Ik moet beter voor mezelf leren zorgen. Soms loopt mijn alcoholgebruik nog een beetje uit de hand. Mensen worden niet mooier van de drank, je krijgt er een lelijk gezicht van. Het is wel weer een geruststellende gedachte dat je dingen altijd opnieuw kunt proberen als je in de juiste omgeving zit.’
