Ruud van de Schoor is hoofd technische dienst van de sector begeleid en beschermd wonen. In die hoedanigheid is hij verantwoordelijk voor het onderhoud van ruim 50 panden. Van der Schoor doet dat niet alleen, hij geeft leiding aan een team vakmensen. Sinds kort heeft de technische dienst stageplaatsen voor cliënten. Hoe verloopt dat?
‘Als iemand bij ons komt meelopen, probeer je hem op z’n gemak te stellen en naar de zin te maken. Een eigen plek creëren. Dat wat je collega’s doen, of zouden moeten doen, als je ergens komt werken. Je schept een band tussen het team en de stagiaire. Het maakt niet uit of iemand cliënt is. De eerste week zijn ze wat onwennig en binnen een maand zijn ze ingeburgerd. Ik probeer mensen niet teveel op hun nek te zitten, zeker niet in het begin. Het is een spel waar je beiden in groeit. De werkervaringsplaats voor cliënten werkt heel goed, maar dat soort termen gebruik ik niet. Voor mij is het gewoon een collega die gewoon meewerkt.
Gewoon doen
Je moet dat niet teveel dichttimmeren met beleidsstukken of trajectprotocollen, dan gaat het initiatief stuk. Voor je het weet lopen zeven deskundigen voortdurend mijn stagiair te monitoren. Als mensen eenmaal de beslissing hebben genomen om bij ons te gaan werken, dan moeten ze er ook voor gaan. Elke dag op tijd komen en gemotiveerd werken. We gaan ze niet als een speciaal soort behandelen en ze doen precies hetzelfde werk als iedereen. We voeren gewone gesprekken over leven, werk, het weer en Ajax. En we dollen zonder onderscheid. Als je mensen als cliënt blijft behandelen, mis je het doel. Ik wil niemand op z’n ziel trappen, maar heb ook een hekel aan de fluwelen handschoen.’
Ruud van der Schoor, hoofd technische dienst
Verademing
Dennis Groeneveld is 23 jaar woont ruim een jaar in Beschermd wonen Indische buurt. Van huis uit is hij elektricien. Dat komt goed van pas tijdens zijn stage bij de technische dienst. Groeneveld: ‘Toen ik hier net woonde heb ik even helemaal niets gedaan. Slapen, eten, tv kijken. Dat beviel slecht, ik moet iets doen. Het DAC trekt mij niet. Een uurtje kleien vind ik net de lagere school. Ik ben liever de hele dag serieus bezig. En dat kan bij de TD. In het begin vond ik het eng. Lukt het me wel? Wat zullen ze van me denken? Maar het gaat heel goed. Het is leuk om met mensen te werken. Mijn collega’s behandelen mij als collega en niet als cliënt. Dat is een verademing.
Hulpverleners gaan meestal heel anders met je om. Ook bewoners waar wij voor werken reageren positief. Het is een allround job, we doen niet alleen elektrotechniek, maar ook verwarming en schilder- en timmerwerk. Daar leer ik veel van. Als ik iets niet weet vraag ik gewoon hulp, dan weet ik het voor de volgende keer. Binnenkort ga ik bij de TD aan het werk als I/D medewerker. Ik ga ook zelfstandig wonen. Natuurlijk zo dicht mogelijk bij mijn werk.’
Dennis loopt stage bij de technische dienst. Foto Jildiz Kaptein
Dienstverlening
Van der Schoor: ‘Het is een extraatje. Wij exploiteren geen cliënten. Je moet je formatie niet afstemmen op de vrijwillige inzet van cliënten. Onze meewerkende bewoners krijgen een maandelijkse vergoeding, het maximale wat de sociale dienst toelaat, ik meen 120 gulden. Dat is geen vetpot. De druk mag dan ook niet te hoog worden. Het is meegenomen dat ons wat werk uit handen wordt genomen, maar dat is geen doel op zich. Het doel is dat mensen kunnen groeien in het positieve en ervaring op kunnen doen. Bewoners vinden het meestal leuk als een andere bewoner een klus op hun kamer komt doen. Het werkt drempelverlagend voor de technische dienst als geheel. Ik vind het contact met cliënten belangrijk en niet alleen waar het mijn werk aangaat. Mijn kantoor staat altijd open en bewoners maken daar grif gebruik van. Het is een onderdeel van de dienstverlening, we zijn tenslotte geen commercieel installatiebedrijf.
Eigenwaarde
Onze vorige cliënt-stagiair heeft nu een baan als monteur in de telecommunicatie. Jammer voor ons, het was een goeie kracht, maar wel fantastisch voor zo’n jongen. Die doorstoom is gelukkig ook niet vastgelegd in een of ander plan, het komt zoals het gaat. Iedereen is er op z’n eigen moment klaar voor. En sommigen nooit. Even goeie vrienden. Ik ben niet bezig met intensieve begeleiding. Ik kijk hoe iemand in de ploeg zit, hoe het collegiaal verloopt. Met mensen omgaan zoals je zelf wilt worden behandeld. Interesse tonen. Je kunt pas mensen helpen als je om ze geeft. HVO-Querido moet activiteiten meer stimuleren. Ik kom overal en zie te vaak jonge mensen op de bank liggen maffen. Dan onderschatten we de mogelijkheden van die mensen. We moeten beseffen dat velen het stadium van kikkers kleien voorbij zijn. Vaak zijn cliënten niet zo zelfstandig, ze weten niet wat ze allemaal kunnen doen. Het is onze taak om dat te sturen en te stimuleren. Want als het goed gaat geeft werk, of welke activiteit dan ook, een enorm gevoel van eigenwaarde.’
