De zeventienjarige Quincy woont zelfstandig in Slotermeer en wordt begeleid door HVO-Querido. Ze heeft een katje van ruim negen weken, genaamd Stewie, naar een personage uit de tv-serie Family Guy.
Quincy Couch (1999) wordt geboren in Reigersbos in Amsterdam Zuidoost en groeit grotendeels op in het oude deel van Diemen. Ze heeft een oudere zus en een halfbroer.
‘Mijn ouders werkten in de horeca, ze hebben een paar eigen restaurants gehad en tussendoor werkten ze voor anderen. Omdat ze altijd aan het werk waren, waren ze nooit thuis.
Uit huis
Omdat het thuis niet zo lekker ging, ben ik op mijn vijftiende het huis uitgegaan. Ik kon toen bij de stiefmoeder van mijn toenmalige vriendje terecht. Zij wilde mij helpen, dat was heel aardig van haar, ik heb er tien maanden gewoond. Met dat vriendje heb ik het al snel uitgemaakt, want hij was door drugsgebruik een heel andere persoon geworden, maar ik kon daar wel blijven wonen, want hij zat toch ergens anders. Daarna heb ik heel even bij Meisa gezeten, op een gesloten groep voor meisjes, echt vreselijk, helemaal niks voor mij. Toen heb ik een paar maanden bij mijn biologische vader gewoond in Buitenveldert. Hij is weggegaan toen ik twee was. Ik wist altijd wel dat ik ook een biologische vader had, dat was geen geheim, maar ik kende hem niet. Hij moest er ook erg aan wennen, want na een paar maanden kregen we ruzie en heeft hij mij op straat gezet. Een paar weken heb ik toen bij zo’n beetje vrienden gelogeerd en op straat en toen kreeg ik dit, een plek voor mezelf.
Quincy
Zeven scholen
Ik heb tot nu toe op zeven verschillende scholen gezeten. Het begon al heel gek omdat ik groep acht heb overgeslagen en daarna op een idiote school belandde. Dat kwam ook omdat we een tijd in Spanje hebben gewoond, mijn ouders hadden toen een restaurant in Nerja, bij Malaga. Van mijn zevende tot mijn negende was dat.
Het langst heb ik op De Apollo gezeten, een school voor VMBO-T en Havo in Buitenveldert, maar ik ben ook op het Altra geweest, zowel Zuidoost als Centrum, vreselijk. Op een gegeven moment ging alleen nog naar school omdat ze er wifi hadden, zo kon ik proberen om een slaapplaats te regelen. Daar was ik niet meer welkom. Ik ging ook vaak helemaal niet naar school. Nu doe ik MBO handel en economie aan het Wibautcollege. Als ik wil, pik ik dingen vrij snel op.
Als kind had ik niet echt iets wat ik wilde worden. Mijn zus wilde vroeger zangeres worden en ik zou daarbij de danseres zijn en zo werden wij dan samen twee beroemde zusjes. Het is er niet van gekomen, mijn zus zingt alleen onder de douche en ik dans niet eens op feestjes.’
Werk
Haar huis ziet er huiselijk, opgeruimd, schoon en gezellig uit. Ze heeft er duidelijk haar persoonlijke stempel op gezet. Toch is Quincy beslist geen huismus.
‘Dit is wel een schattig huisje, maar West is echt kut, ik woon veel liever in Zuid,’ verklaart ze stellig. ‘Koken doe ik hier niet, ik kan het niet en ik heb er geen zin in. Ik warm soms iets op in de magnetron, maar liever eet ik onderweg, op school, op mijn werk of bij vrienden. Naast mijn school werk ik nu bij Intertoys. Sommige kinderen zijn heel schattig, maar er zijn ook etterbakken bij. Achtjarige jongetjes die speelgoed proberen te stelen, dat geloof je toch niet.
Quincy en Stewie
Zelfstandig
De begeleiding probeert mij met allerlei dingen te helpen, de administratie, waar de huisarts is, zaken regelen, noem maar op. Ik waardeer dat wel, maar ik doe het toch liever allemaal zelf. Vroeger ben ik zo vaak alleen geweest, ik kan best voor mezelf zorgen. Ik krijg wel leefgeld van ze, heel weinig, maar toch. De begeleiding vindt ook dat ik meer naar mijn familie moet gaan. Dus dat doe ik met verjaardagen en Kerst en dat soort bullshit.
Alaska
Ik wil in Amsterdam blijven wonen. Vroeger heb ik eens een maand in Emmen gewoond, vanwege een vriend van mijn moeder, vreselijk. Ik wil een jaartje naar Alaska om survivaltochten te maken. Dat heb ik op tv gezien, met poolhonden en sleeën, dat vind ik cool. Verder ben ik helemaal niet sportief, ik ben te lui voor sport. Ik zie mezelf eerder in een Canta, dan op de fiets. Een motor lijkt me wel wat, dat zijn mooie dingen en ik vind mezelf daar leuk bij staan.
Ik leef niet ongezonder dan de meeste jongeren. Ik rook sigaretten, ik blow een beetje en op een feestje gebruik ik wel eens wat. Drinken doe ik weinig, want ik kan er niet zo goed tegen.
Gezin
Met mijn toekomst ben ik niet zo heel erg bezig. Ik zou wel een gezin willen. Misschien omdat ik zelf liever in een gewoon, warm gezin was opgegroeid. Dat ik het een soort goed wil maken, overdoen en nu goed.
Ik zie mezelf ook wel als een soort kattenvrouwtje met een stuk of twintig van die beesten om me heen. Als ik eenmaal een bad heb, neem ik ook een eend. Vroeger had ik ook altijd huisdieren. Katten, maar ook honden, konijnen en cavia’s.
Onzin
Ik trek probleemkinderen aan. Dat komt omdat ik altijd op scholen voor probleemkinderen heb gezeten. Veel van mijn vrienden zitten ook in een of andere vorm van begeleid wonen. Ik vind het moeilijk om met, zeg maar, basic kinderen, om te gaan. Dan heb je minder gespreksstof. Gewone kinderen moeten ineens op een bepaalde tijd thuis zijn. What the fuck, denk ik dan, wat een onzin allemaal. En ze zeuren over dingen, zoals waar ze uit eten zullen gaan. Dan denk ik: waar hebben jullie het over? Dat staat ver van me af, ik eet noodles uit een pakje.
Trots
Ik heb een dysthyme stoornis, dat is een vorm van depressie. Daarbij kan ik niet met en niet zonder mensen leven. Ik heb zowel hechtingsproblemen als verlatingsangst.
Ik schaam me er niet voor dat ik begeleid woon via HVO-Querido. Eerder trots dat ik dit heb bereikt, het had een stuk slechter kunnen aflopen. Nu kan ik doen wat ik wil. Toch zou ik tegen kinderen die op zeer jonge leeftijd het huis uit willen gaan, willen zeggen: doe het niet!
Ik heb helemaal geen zin om allerlei mensen nu nog allemaal dingen kwalijk te nemen. Daar bereik je helemaal niks mee. Je moet het gewoon zelf doen, je moet er zelf iets van maken.’
