In een prachtig gerestaureerde lagere school aan de zoom van het Oosterpark ligt Passantenhotel Boerhaave. Het passantenhotel is bedoeld voor daklozen die zichzelf goed kunnen redden. Mensen die zich kunnen aanpassen aan de huisregels en genoeg geld hebben om de overnachting vooruit te betalen.
Een verblijf in het passantenhotel is van tijdelijke aard. Hotelgasten kunnen voor een week een kamer reserveren. Je kunt dit wekelijks verlengen. Het is de bedoeling om in deze rustperiode zelf actief te zoeken naar zelfstandige woonruimte. Een verblijf in het passantenhotel duurt hooguit een half jaar.
Het passantenhotel is geen gewoon hotel. Het is een gesubsidieerde instelling voor opvang van daklozen. De nadruk ligt meer op dienstverlening dan hulpverlening. Men spreekt dan ook liever van hotelgasten dan van cliënten. Het hotel biedt plaats aan zestig personen, zowel mannen als vrouwen. Er werken tien mensen.
Gasten
Domitilla Koopman werkt vanaf de opening bij het passantenhotel: ‘Het is een voorrecht om in zo’n mooi pand te mogen werken. Hoewel ik van huis uit een echte hulpverlener ben, zie ik het als een uitdaging om juist de hotelfunctie op de voorgrond te brengen. Als HVO-Querido moeten we er voor waken om van het hotel een reguliere woonvoorziening te maken. Als ik vertel wat ik voor de kost doe, denken mensen altijd aan die meneer met dat winkelwagentje. Het passantenhotel richt zich op andere daklozen. Sterke mensen die behoorlijk voor zichzelf op kunnen komen. Gasten moeten betalen voor de dienstverlening. Dat is goed, niemand hoeft daardoor dankbaar te zijn, sterker nog, mensen kunnen eisen stellen aan de kwaliteit van het gebodene. Daardoor groeit het zelfbeeld.
Domitilla werkt bij het passantenhotel van HVO-Querido
Vol
Om dit werk te doen moet je een beetje van daklozen houden, van hun streken en verhalen. Ik moet vaak lachen om de verbale trukendoos die ze opentrekken.
Mensen verblijven hier hooguit een half jaar. Gasten dienen zich ook te gedragen als in een hotel, niet settelen, geen woning van je kamer maken en vertier zoek je buiten de deur. We zijn niet zo streng: geen buitensporig gedrag vertonen en altijd aanspreekbaar blijven, dat is het wel zo’n beetje.
Daklozen hebben behoefte aan privacy en willen net als iedereen kunnen kiezen: wel of geen ontbijt, een kamer voor jezelf of een goedkopere die je deelt met anderen etc. Er is behoefte aan een voorziening als deze. We zitten bijna altijd vol.
Rust
Het is aardig om te zien hoe mensen hier tot rust komen, normaliseren. In het begin schrokken ze hun eten gejaagd naar binnen, vinden geen rust en besteden geen aandacht aan zichzelf. Je gedraagt je anders in een low-budget hotel dan in het Hilton. We proberen een sfeer te creëren die mensen stimuleert om zichzelf en het leven weer optimistisch tegemoet te zien. En dat werkt. Na een tijdje blijven ze na het diner even zitten voor een sigaartje, beginnen weer aftershave te gebruiken en pakken de draad weer op.’
