Het Mobiel team, voorheen het Rijdend Dienstencentrum, wacht niet tot mensen aankloppen met een gemotiveerde hulpvraag, maar zoekt heb actief op in hun natuurlijke omgeving: in parken, onder bruggen en op afgelegen industrieterreinen. Er op af met het mobiel team.
Wie een tochtje maakt met Glen Heyer van het Mobiel team van HVO-Querido, krijgt in sneltreinvaart een aardige dwarsdoorsnede van de Amsterdamse rafelranden. Eerst even snel naar het Passantenverblijf om – op verzoek van het Rehabteam – een meneer die Glen zelf de vorige avond heeft gebracht te bewegen zijn medicijnen in te nemen. Dan snel naar de rechtbank. Vervolgens op zoek naar een klant die meestal rondhangt op de ontmantelde scheepswerven in Noord.
Andere wereld
Onderweg stop je dan bij een schijnbaar volkomen normaal straatje in de buurt van het Scheepvaartmuseum, sprint uit de auto met een pakje brood en een deken en verdwijnt onder de grond. Daar onder de brug, op slechts enkele meters van het razende verkeer en de druk fotograferende toeristen is een andere wereld. Een wereld waarin mensen leven in niets anders dan hun eigen jas. Zelfs in deze grenzeloze
armoede zijn de grenzen scherp afgebakend. Hier liggen de verslaafden en om de hoek de illegalen. Glen ontdekt tussen het afval iemand die hij
niet eerder zag en sprint terug naar de auto voor een pakje brood en extra jas.
Begeleid zwerven
Het eerste contact is gelegd. Glen Heyer: ‘Wij hebben vooral te maken met mensen die eerst niks met ons te maken willen hebben. Het komt aan op respect, overredingskracht en vasthoudendheid. Ik kan me heel goed laten wegsturen, want dan komen we morgen of volgende week weer langs. Ik dwing bijna nooit. De grens bepaal je vanuit je hart. Als ik me echt zorgen maak, grijp ik in. Desnoods breng ik iemand dan tegen zijn zin naar de dokter of een nachtje onderdak. Maar dat komt zelden voor. Je hebt mensen iets heel concreets te bieden. De meeste daklozen die we treffen
accepteren onze hulp. We bieden ook een vorm van ‘begeleid zwerven’.
Cowboys
Mike Tuijn komt van Vrijburg en werkt sinds kort bij het mobiel team: ‘In een woonvoorziening is er al veel geregeld. Het is een andere manier van werken. Daar moet je er flink aan trekken om van een 7 naar een 7+ te gaan. Hier spring je van de 4 naar de 6. Je kunt hier voor cliënten naar mijn gevoel meer betekenen. Bovendien past het losse en improviserende karakter van het team goed bij mij. We zijn toch een beetje de cowboys van de hulpverlening.’
Niet vies
Collega Saskia Bollier valt hem bij: ‘Geen dag is hetzelfde. Je werkt op straat, in parken, onder bruggen en op Schiphol, overdag en ‘s avonds. Je maakt veel mee. Je zoekt zelf je werk, je hebt het gevoel eigen baas te zijn. En je moet niet vies zijn van een beetje viezigheid. Je kent steeds meer plekken waar mensen wonen. Officieel staan er ongeveer 150 mensen als op straat wonend geregistreerd. Wij schatten dat het in werkelijkheid om ongeveer vier keer zoveel mensen gaat.’
Samenwerken
Glen Heyer: ‘We werken met veel clubs goed samen: Rehab, Vangnet & Advies, Jellinek, de sociale dienst, Leger des Heils, reclassering etc. Maar ook buiten het circuit van de hulpverlening. Zo komen de kleren die wij uitdelen van Esprit. Je bouwt in de loop van de tijd in de hele stad contacten op. Er is ook nog vrijwel onontgonnen gebied. In 2004 zullen we ons daarom vooral gaan richten op de daklozen in stadsdeel Zuidoost.’