Margriet Pinas (1967) wordt begeleid door het Ambulant team Gezinnen van HVO-Querido, dat opereert vanuit de Roggeveen. Mevrouw Pinas is geboren in Paramaribo en kwam in 1991 in Nederland wonen.
Margriet Pinas: ‘Ik kom uit een gewoon gezin, mijn moeder was huisvrouw, mijn vader had een busbedrijf, hij verzorgde onder andere vervoer van Paramaribo naar Brokopondo. Eerst zat ik op de Maria Immaculataschool, echt katholiek, en later op de leao. Als kind wilde ik graag schooljuffrouw worden, ook omdat ik zelf hele leuke schooljaren heb gehad, maar dat is er niet van gekomen. Ik heb onder meer gewerkt in de schoonmaak, als voedingsassistent, in de thuiszorg bij Humanitas en als kapster.
Los en vrij
Ik heb drie kinderen, twee zonen en een dochter. De oudste is 28 en woont op zichzelf in Rotterdam. Mijn zoon van 20 en mijn dochter van 13 wonen nog thuis. Hij werkt bij Cordaan, zij zit op de middelbare school in Gein.
Toen ik in Nederland kwam, ik was de laatste van mijn familie die naar Nederland kwam omdat ik al een kind had, ging ik zoals zoveel Surinamers in Amsterdam Zuidoost wonen, eerst bij familie, later op mezelf. Eerst in Haardstee en later daar vlakbij, in Hoptille.
Mevrouw Pinas
De mentaliteit in Nederland is anders dan in Suriname. In Nederland is het allemaal veel strakker en strenger, een cultuur van “tot hier en niet verder,” terwijl je in Suriname vaak nog wel wat kunt regelen, het gaat er wat losser en vrijer aan toe. Maar misschien is het nu wel een beetje veranderd, ik ben er al heel lang niet geweest, hoewel ik er nog steeds veel familie heb wonen. Gelukkig heb ik goed contact met mijn familie, ook hier in Amsterdam.
Liever naar Noord
Mijn laatste huis ben ik uiteindelijk kwijtgeraakt door huurschulden. Toen ben ik bij de Roggeveen terechtgekomen. Dankzij de begeleidsters van de Roggeveen ben ik waar ik nu ben, zij hebben me weer op het goede pad gezet. Daar ben ik ze echt heel dankbaar voor. Nu woon ik alweer een hele tijd in een huis van het ambulante team. Dat bevalt goed, maar het is vrij klein en op den duur wil je toch je eigen woning. Ik zou niet meer in Zuidoost willen wonen en ook niet in Bos en Lommer, daar heb ik een nare tijd gehad, maar liever in Nieuwendam in Noord, het winkelcentrum daar is heel prettig. Daarom wil ik heel graag uitstromen en helemaal op mezelf gaan wonen. Het duurt allemaal een beetje lang.
Luisterend oor
Niet zo heel lang geleden heb ik een gastric bypass gehad, zeg maar een maagverkleining. Dat was best een behoorlijk zware ingreep, maar ik ben er toch heel blij mee en heb er beslist geen spijt van. Mijn relatie liep op de klippen en ik kwam steeds meer aan, waardoor ik steeds meer last van stress kreeg en weer ging eten en zo alsmaar verder. Mijn vorige begeleidster, Amber, heeft me daar heel goed mee geholpen. Ik ben echt dankbaar voor haar steun, ik raak niet snel uitgesproken over haar. Maar ook over Cindy, mijn huidige begeleidster, mag ik niet klagen. In goede en in slechte tijden, ze staat altijd voor me klaar en heeft altijd een luisterend oor. Ik ben wel iets ouder dan zij, maar ik vind het heel goed zoals zij met me omgaat. Ze zegt gewoon recht waar het op staat en is toch heel lief. Er zijn geen botsingen tussen ons, het klikt gewoon.
Zelfstandig
Elke dag kook ik voor ons, Surinaams en Nederlands, ik vind het alle twee lekker. Mijn dochter houdt het meest van roti, dus dat maak ik vrij vaak.
Ik heb altijd vrij royaal geleefd. Een stap minder kan wel, maar rondkomen van heel weinig geld is soms best moeilijk, ik zeg het eerlijk. Gelukkig heb ik weer een vriend, een lieve man die heel goed voor mij is. We kennen elkaar al van heel vroeger in Suriname, maar het was toen niet echt iets geworden en nu zijn we weer bij elkaar. Het heeft zo moeten zijn.
Met hem geniet ik van het leven. Als ontspanning kunnen wij overal gaan. Bijvoorbeeld naar een show of ergens dansen, ik houd erg van dansen.
Met twee slaapkamers en drie bewoners is het huis echt te klein, want ik wil ook dat mijn vriend af en toe kan blijven slapen. We kunnen ook overnachten in zijn huis, daar niet van, maar het wordt hoog tijd voor iets anders en iets groters. Niet een satelliet, maar een eigen woning. En dan ook weer financieel zelfstandig zijn. Dan zou ik echt helemaal gelukkig zijn.’
