In de rubriek ‘Mijn stad’ toont een cliënt of een medewerker van HVO-Querido zijn of haar favoriete plek in Amsterdam. Deze keer Martine Sinkeldam (Amsterdam, 1964), teammanager van het Passantenhotel aan de Tweede Boerhaavestraat en het dependance aan de Nassaustraat.
Waar staan we en waarom hier?
In de Tuinbouwstraat in Betondorp, omdat ik er voor een groot deel ben opgegroeid. Ik woonde met mijn moeder in de Bijlmer, maar vooral hier, bij mijn grootouders. Het linkse dorp werd het vroeger genoemd, het was behoorlijk socialistisch. Ajax was ook een deel van de buurt, als Ajax speelde was het feest, je hoorde thuis elk doelpunt. Mijn oma stopte de sokken van Johan Cruyff, de familie Cruyff kwam bij ons over de vloer, net als de schrijver Jan Mens. Het was een dorp vol verhalen. Zo was er meneer Wolf, het hoofd de school, een Duitser. Na de oorlog wilden ze hem te grazen gaan nemen, want er kwamen altijd Duitse officieren over de vloer, en toen bleek zijn hele zolder vol joodse onderduikers te zitten. Dat zijn mooie verhalen. Het was hier heel beschermd, je kon overal spelen.
Wat deed je als je dit werk niet deed?
Iets met paarden. Op de sulky of training voor kinderen. Ik heb aan harddraverij gedaan, maar de sport raakte verpest. Er moest steeds meer worden gepresteerd, er kwam doping. Ik stond op het punt om naar Deurne te gaan voor de hippische opleiding, maar ik heb altijd in de jeugdhulpverlening gewerkt. Beschadigde kinderen kun je heel goed met behulp van paarden een relatie leren opbouwen, ze zijn groot en warm.
Wat denk je dat collega’s van je vinden?
Een grote, blonde vrouw die altijd maar aanwezig is. Maar ook wel een deskundig mens in d’r vak. Een beetje een grote mond maar betrokken.
Martine Sinkeldam in de Tuinbouwstraat in Betondorp
Wat doe je in je vrije tijd?
Ik heb twee kinderen, een zoon van 12 en een dochter van 3, en met het gezin zijn we zeker vijf dagen per week met de paarden bezig. We hebben er zelf twee, een jonge, die moet ik nog beleren, de andere daar rijd ik op.
Welke cd/boek/film moet iedereen horen/lezen/zien?
Ik heb niet echt een voorkeur, van Robert Long tot oude soul. Fleetwood Mac vind ik leuk. Thuis werd altijd cabaret gedraaid, daar houd ik nog steeds van. Sonny Boy vond ik een mooi boek. Ik ga heel weinig naar de film. Met mijn zoon ben ik naar de musical Zorro geweest, maar dat was echt voor hem.
Waar erger jij je aan?
Aan zoveel dingen. Het is erg dat mensen zo polariserend denken. Dat je moet oppassen wat je zegt op straat. Dat de wereld steeds minder draait om elkaar, maar materialistisch is ingesteld. Dat resulteert in vervelend gedrag en weinig tolerantie.
Wat is jouw grote droom?
Dat mijn kinderen goed opgroeien. Met mijn man heb ik de droom gehad om in Griekenland een appartementencomplex op te zetten, maar dat is door zijn ziekte niet doorgegaan. De Grieken zijn nu negatief in het nieuws, maar ik vind het prettig volk. Heel vrij, vriendelijk en gastvrij.
