Verhalen

Mijn stad: Eric Holt

Tags:
03 april, 2006

In de rubriek ‘Mijn stad’ toont een cliënt of een medewerker van HVO-Querido zijn of haar favoriete plek in Amsterdam. Deze keer Eric Holt (samenwonend, twee kinderen) die sinds 2004 bij ons werkt als teammanager.

Waar staan we en waarom hier?

We zijn in het Erasmuspark aan de Jan van Galenstraat, tussen de Admiralengracht en de Mercatorstraat. Om precies te zijn op de plek waar vroeger een basketbalveldje was. Hier heb ik als kind heel wat uurtjes gesleten. Om de hoek, aan de Admiraal de Ruyterweg, ben ik opgegroeid. Als ik terugdenk aan het Erasmuspark en deze buurt heb ik vooral een enorm gevoel van vrijheid. Als kleine jongen liep je gewoon naar het park en door de straten, ook ’s avonds na het eten. Dat moeten kinderen leren. Als ik nu naar mijn eigen kinderen kijk, is dat heel anders. Als ze ergens gaan spelen breng en haal ik ze. En dat doen bijna alle ouders. Op de een of andere manier praten we ons een collectief gevoel van onveiligheid aan, dat is jammer. De vrijheid die ik hier heb ervaren, gun ik elk kind.

Wat deed je als je dit werk niet deed?

Iets technisch, loodgieter of zo. Het is ook heel prettig om met je handen te werken en niet alleen met het koppie. Tastbaar, concreet en met een zichtbaar resultaat.

Eric Holt in het Erasmuspark

Eric Holt in het Erasmuspark

Wat denk je dat collega’s van je vinden?

Ik denk dat mensen wel het idee hebben dat ze bij mij terechtkunnen. Zelfverzekerd (hoewel er van mij ook mag worden getwijfeld), betrouwbaar, met de nodige humor en met een duidelijke eigen visie en mening.

Wat doe je in je vrije tijd?

Sport. Vroeger heb ik zelf flink gekorfbald, nu coach ik een korfbalteam, dat is twee keer per week trainen en ’s zondags de wedstrijd. Verder ga ik altijd naar het sporten van mijn kinderen kijken. Mijn huis is altijd in verbouwing, omdat er altijd overal wel iets kan worden verbeterd. En als er dan nog tijd over is, ken ik niks mooiers dan het oplossen van het cryptogram in Het Parool op zaterdag.

Welke cd/film moet iedereen horen/zien?

Picture Book, het eerste album van Simply Red uit 1985 klinkt altijd goed, lekkere blanke soul. Ik vind heel veel films het bekijken waard, laat ik kiezen voor The Green Mile met Tom Hanks. Een goede acteur en een mooi en fascinerend beeld van Amerika in de jaren ’30.

Waar erger jij je aan?

Aan knisperende zakjes, daar wordt ik gillend gek van. Op een iets serieuzer plan kan ik slecht tegen wassen neuzen, tegen dingen die je niet waar kunt maken. Het gebeurt helaas maar al te vaak dat er bijvoorbeeld procedures worden afgesproken, terwijl iedereen weet dat niemand zich daar aan zal houden. Mensen hoeven zich voor mij niet beter voor te doen dan ze zijn. Ik ben meer voor echt en authentiek. Ik kan de naakte waarheid meestal goed aan.

Wat is jouw grote droom?

Ik wil over een paar jaar nog eens met mijn zoon een paar maanden trekken in het grensgebied van India en Pakistan. Zonder luxe of comfort. Op mijn 17e ben ik een tijdje in Guatemala geweest, dat was een bijzondere ervaring. Je wordt behoorlijk geconfronteerd met jezelf, dat is goed. En dat gaat lukken hoor, die reis, dat blijft geen droom.

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.