Roy Achten woont met begeleiding van Team Zuid van HVO-Querido op zichzelf in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Eerst alleen, nu met Boef en Doerak, zijn twee katten. Dat bevalt goed, Roy zou inmiddels niet anders meer willen.
‘Ik heb niet echt een fijne jeugd gehad,’ vertelt Roy, die in 1984 in Venray in Noord-Limburg wordt geboren. ‘Op mijn elfde ben ik het huis uit gegaan. Naar een jeugdinstelling in Maastricht. Dat was mijn eerste leefgroep. Daarna heb ik er nog heel wat gehad. Ik heb een paar keer geprobeerd om de relatie met mijn ouders te herstellen, maar dat is niet gelukt. Op een gegeven zou ik terug gaan naar huis, maar toen zei mijn moeder ineens: dat gaat ‘m niet worden. Echt flippen. Op mijn dertiende heeft mijn vader zelfmoord gepleegd, dat kwam er ook nog effe lekker bij. Daarna ben ik op eigen houtje verder gegaan. Met veel drank en drugs en dat soort dingen.
Kermis
Op mijn achttiende ben ik naar Amsterdam gekomen en ben ik bij de kermis gaan werken. Dat ging via een goede vriend die ik kende van een jeugdinstelling. In die tijd woonde ik in Noord, aan de Oostzanerdijk. Ik zag eruit als een zwerver, maar die kermisexploitant heeft me toch aangenomen. Wij hadden de Adventure Ride, een mini-achtbaan. Leuk werk, dat deed ik vier jaar lang met veel plezier. Daarna heb ik nog heel veel banen gehad. Steeds werd ik ontslagen. Dat kwam door mijn verslaving en omdat ik niet kon omgaan met stress.
Roy en zijn katten
Clean
Nu ben ik zestien maanden en vier dagen clean. In detox ben ik vaak geweest. De laatste keer zat ik negen maanden in de kliniek voor een hele intensieve behandeling. Ik ben er behandeld voor PTTS, ik heb leren omgaan met trauma’s en emoties.
Mijn eerste HVO was Straetenburgh [voormalig pension, voorloper van Robert Koch Wonen, red.], hier niet zo ver vandaan. Dat was vies, met muizen en kakkerlakken. Daarna heb ik ruim zeven jaar met een vriendin samengewoond in West. Toen kwam ik weer bij HVO-Querido terecht. In Noord, aan de Motorwal, in De Veste en nu woon ik dus via Team Zuid.
Een dierenmens
Al mijn hele leven zijn er dieren om me heen, ik ben altijd een dierenmens geweest. Bij ons thuis was het vroeger net een kinderboerderij. Van wandelende takken tot konijnen, tropische vogels, honden en katten, dat was eigenlijk het enige goede in die tijd.
Ik trek het aan. Als vriendinnen mij een kat gaven om voor te zorgen, zei ik altijd: geef maar hier, dat beestje.
Bij De Veste is een kat van mij afgepakt. Jammer, maar wel terecht. Ik kon er toen niet voor zorgen, de middelen waren toen het belangrijkst voor mij.
Roy en zijn katten
Geen jeugdzorg
Deze katten heb ik van Rózsa gekregen, mijn begeleidster. Ze hadden een jongen in begeleiding die er niet meer voor kon zorgen. Ze appte een foto van een kat en ik was meteen verkocht. Toen zei ze dat het er eigenlijk twee waren, twee broers. Nou, ik ben jeugdzorg niet, ik ga geen families scheiden. Dus zo heb ik twee katten. In het begin waren ze een beetje schuw, nu doen ze hun namen eer aan: Boef en Doerak. Ik heb ze laten helpen, zoals dat heet, maar rustig zijn ze er niet van geworden. Ze denken vaak dat mijn huis een formule 1-circuit is. Ze zijn nog jong, net een jaar. Van mij mogen ze in de hele woning, behalve in de slaapkamer.
Aanvoelen
Ik zeg het maar liever zo: katten geven je tenminste echte liefde. Dat heb ik in het verleden niet gekregen of ik kon er niet mee omgaan. Met katten, met dieren eigenlijk, heb ik daar geen moeite mee. Ik denk dat ik eigenlijk meer van dieren houd dan van mensen. Dieren kunnen ondeugend zijn, maar ze hebben geen streken.
Dieren voelen je haarfijn aan. Als je verdrietig bent, komen ze naar je toe. Als een soort troost. Katten zijn bovendien echte knuffelaars. Als ik thuis op de bank zit, komen ze er altijd gezellig bij. Ze zijn wel eigenwijs en ondeugend, maar ze komen toch lekker tegen je aan liggen. Als ik thuis kom ben ik nooit alleen. Ik kan me geen leven zonder katten voorstellen.
Boerderij
Zelfs op mijn dagbesteding lopen katten rond en veel andere dieren. Ik werk al acht jaar bij de Lindenhoff in Baambrugge. Superleuk werk. Een paar weken geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik op ze afgestapt voor een betaalde baan. Ze hadden er wel oren naar en binnenkort heb ik samen met mijn jobcoach een gesprek met ze.
Goede ogen
Mijn katten kosten me gemiddeld vijftien euro per week. Dan heb je brokjes, nat voer, snoepjes en grit voor de bak. ’s Ochtends krijgen ze brokjes, ’s avonds blikvoer en later nog een paar korreltjes voor de nacht. Ze eten bijna alles. Laatst at ik een keer stamppot met wortels. Ik liep even weg en toen ik terugkwam zaten ze mijn bord leeg te eten. Dus nu begrijp ik waarom ze zo goed kunnen zien in het donker.
Dierendag
Dierendag slaat eigenlijk nergens op. Je moet je huisdier iedere dag verwennen.
In de toekomst neem ik ook weer een hond. Een Amerikaanse Stafford, dat zijn leuke honden. Een beetje stevig, maar echt heel leuk. Een tijdje geleden had ik een Jack Russell te logeren van een vriendin. Die was ongeveer net zo groot als mijn katten. Dat ging prima samen. Ik kijk ernaar uit.’
Kijk hier voor meer verhalen over bewoners en hun huisdieren.
