Verhalen

Iets betekenen op de Wilhelminastraat

15 januari, 2018

Ron en Jet, cliënt en vrijwilliger, vertellen over hun werk voor HVO-Querido in Haarlem. Ron Nicolaas is 37 jaar en heeft – zoals hij zelf zegt – twintig jaar ervaring. ‘Ik heb eerst zes jaar bij Halfords gewerkt, en bij een pakketdienst. Heb mijn rijbewijs toen ook gehaald. Maar daarna heb ik domme fouten gemaakt. Mijn eigen schuld, hoeven we het niet meer over te hebben. Ben vervolgens vanaf 2011 dakloos geweest, twee jaar ongeveer. Ik sliep buiten en bij vrienden. Toen ik buiten sliep was dat vaak bij de lift van Station Beverwijk. Gelukkig kom ik daar niet meer.
Ik ben aanvankelijk bij het Leger des Heils onderdak geweest. Daarna bij HVO-Querido. Destijds was ik heel actief bij het helpen bij de verbouwing van de Wilhelminastraat, begin 2015. Nu woon ik zelfstandig, in een woning met nog twee anderen. Daar was ik aanvankelijk heel blij mee, maar nu wil ik wel iets alleen. Dat geeft toch meer rust.’ Inmiddels is Ron geen cliënt meer van HVO-Querido, maar is als vrijwilliger bij de organisatie aan de slag waar hij zelf ooit als cliënt at, meehielp en sliep.

Ook Jet Harder (45) is vrijwilliger bij HVO-Querido geworden nadat ze er cliënt was. ‘Bij mij was het ook een domme fout die ik maakte: ik ben teveel gaan drinken. Ik had geen structuur in mijn leven: ik kon het iedere avond laat maken, ieder dag uitslapen. Ik had ook geen verantwoordelijkheden. Nu wel. Ik wil in ieder geval uit de bijstand! Van de drank ben ik inmiddels af. Ik wil aan de slag met de begeleiding van mensen. Iets doen op basis van mijn eigen ervaringen. Die wil ik overbrengen. Ik vind het leuk om mensen te helpen, zeker met het op orde brengen van hun administratie. Ik heb geen opleiding daarvoor, maar dat heb ik mezelf geleerd.’

Ron en Jet bij de Leidsevaart

Ron en Jet bij de Leidsevaart

Ik miste de Wilhelminastraat

‘In totaal ben ik 10 maanden dakloos geweest,’ vertelt Jet, ‘maar ik heb niet op straat geleefd, gelukkig. In 2015 kwam ik bij HVO-Querido. Ik was een van de eerste dertig bewoners van de Wilhelminastraat en een van de eerste drie die uitstroomden naar een eigen woning. Ik woon nu in een tweekamerappartement aan de rand van Haarlem, in de buurt van Heemstede. Eerst was ik gewoon thuis. Maar ik moest wat doen! Heb me rot gesolliciteerd. Maar ja, er zit een enorm gat in mijn cv. Ik miste bovendien het sociale aspect van de Wilhelminastraat. Ik wilde niet stilzitten en ben er langs gegaan. Of ik kon helpen met schoonmaken. Nou, dat kon en dat doe ik nog steeds naast het helpen van mensen met hun administratie.’

Jet en Ron

Jet en Ron

Onstuimige jongen

Ron Nicolaas vervolgt: ‘Voor mij geldt hetzelfde. Ook ik wil begeleider worden en daar een opleiding in volgen. Ik zie mezelf dat wel doen. Laatst nog, was er een van de cliënten van HVO-Querido die nogal ongerust was. Zeg maar, een wat onstuimige jongen. Hij moest naar de rechtbank, had niks geregeld, zou niet gaan. Die heb ik geholpen. We zijn samen naar Damiate Advocaten gegaan, hier vlakbij. De eerste afspraak was gratis, dat wist ik. Daar hebben we prima advies gekregen.’

‘Maar het kan ook om andere dingen gaan. Er was een medebewoner die – ik zeg het maar zo – niet zo héél fris rook. Daar ben ik op afgestapt. Niet makkelijk hoor, zo’n gesprek, maar ik ben het niet uit de weg gegaan. Heb ik gezegd: ‘Je kent me, ik zie dat je kamer een troep is, de anderen in de groep vinden dat ook vervelend. Laten we gaan schoonmaken. Zegt hij tegen me: ‘Schoonmaken, hoe moet dat dan? Nou, dat heb ik hem uitgelegd. En gezegd dat we zouden beginnen door maandag, woensdag en vrijdag samen schoon te maken. Zo is het gegaan. Inmiddels heeft hij z’n eigen woning en gaat het goed met hem. En het is véél schoner dan eerst!’

Ron en Jet op de trap bij de Wilhelminastraat

Ron en Jet op de trap bij de Wilhelminastraat

Iemand met en verhaal

Jet Harder: ‘Wat ik hoop is dat als mensen iemand zien lopen of in het park zien zitten, dat ze dan denken: dat is iemand met een verhaal. Ook als iemand alcoholist is of niet lekker ruikt. Daar kies je niet voor. Zie vooral een mens, een mens met een probleem. Ook als zo iemand wel eens wat hard praat of een biertje bij zich heeft.

Pannenkoeken

‘Als mensen zich eens een beetje ruw uitdrukken, maakt ze dat nog niet gevaarlijk,’ zegt Jet. ‘Je kunt hier gewoon langs het pand lopen of eens op bezoek komen. Het is hier veilig. Gelukkig zien we dat buurtbewoners zich niet laten afschrikken. Heel leuk dat mensen een tijdje terug cake kwamen brengen voor bij de koffie. Of dat bedrijf dat pannenkoeken kwam bakken. Geloof me, dat hebben de mensen hier héél erg gewaardeerd – ook al spreken ze dat niet allemaal even makkelijk uit. Ik wil dat de buurt zich goed voelt bij en ons en dat wij ons goed kunnen voelen bij de buurt. We moeten weer eens een barbecue doen ofzo, hoewel het daar nu misschien wat te koud voor is. Of opnieuw het plein schoonvegen, al dat afval en die troep wegwerken. We zouden het ook leuk vinden als buurtbewoners zomaar eens langs zouden komen voor een kopje koffie of een rondleiding. Dat kan gewoon hoor.’ Ron draait de sleutels van de opvanglocatie rond in zijn hand.

Contact met de buurt

Ook het team van HVO-Querido heeft graag goed contact met de buurt. Daarom vindt onder meer vier keer per jaar het omwonendenoverleg plaats, in aanwezigheid van wethouder Jur Botter. Omwonenden kunnen ook altijd binnenlopen met vragen, zowel op de locatie Velserpoort als op de locatie Wilhelminastraat.

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.