Verhalen

Het geluk naar je toe trekken

Tags: de vaart
14 juli, 2014

Rob Assink (1965) woont sinds een paar weken bij woonvoorziening De Vaart van HVO-Querido op Oostenburg, vlakbij het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Daarvoor woonde hij al begeleid zelfstandig via HVO-Querido in Zuidoost.

‘Ik ben een Amsterdammer, geboren aan de Iepenweg, opgegroeid in de Transvaalbuurt,’ vertelt Rob Assink. ‘Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn ouders waren beiden ziekelijk en ik heb ze helaas vroeg verloren. Ik heb mavo gedaan, diploma gehaald ook, maar toen ik verder ging naar het Spinoza lyceum kwam ik met drugs in aanraking. Ik ging werken in een coffeeshop en van het een kwam het ander. Dat is me mijn leven lang blijven achtervolgen. Mijn vader was alcoholist, mijn zuster heeft zich kapot gezopen, om het op zijn Amsterdams te zeggen. Verslaving loopt als een rode draad door onze familie.

Overtreffen

Eén keer in mijn leven ben ik zeven jaar clean geweest en nu ben ik dat alweer zeven maanden. Ik houd het bij koffie tegenwoordig. Ik doe nu een hele grote, harde poging om die zeven jaar te overtreffen. Daarom ben ik ook in De Vaart gekomen. Hier is het harddrugsvrij, bij Fleerde niet. De Bijlmer is sowieso het walhalla van de harddrugs, al moet ik wel zeggen dat je het overal kunt krijgen hoor. Ik heb in Hoorn gewoond en in andere plaatsen, drugs is overal. Als gebruiker heb je daar een radartje voor, waar je ook bent, je weet waar je het moet halen.
Bij Fleerde deel je een appartement met twee anderen, als je buren gebruiken, wordt je daar steeds mee geconfronteerd. Hier is iedereen veel meer op zichzelf. Overdag doe je een dagbesteding of werk je. De bewoners hier zijn gemotiveerd om drugsvrij te leven, daar worden ook urinecontroles voor gehouden.

Rob Assink bij De Vaart

Rob Assink bij De Vaart

Ajax

Als dagbesteding werk ik drie dagen in de week als Hi-5-er bij De Waterheuvel in een mooi Amsterdams pand aan de Sarphatistraat. Dat is een soort clubhuis, je bent daar geen cliënt, maar lid, dat is overgewaaid uit Amerika. Daar is een lunchroom bij, daar werk ik zelf, maar je kunt ook balie- of receptiewerk doen. Ik doe dat niet voor het geld, maar het is leuk meegenomen. Verder volg ik twee dagen nazorg bij de Jellinek en ik doe aan fitness.
In het weekend ga ik af en toe naar Ajax. Daar ben ik mee grootgebracht, Ajax zit in mijn bloed. Vroeger ben ik heel vaak in De Meer geweest. Ik heb nu een clubkaart, ik zou het dolfijn vinden om weer een seizoenskaart te bemachtigen.

Overzicht

Als je een grote klus aanpakt, heb je zoiets als een bouwtekening nodig, een plan van zo gaat het worden en zo doen we dat. Doorstroom is heel belangrijk. Ik heb gemerkt dat je daar zelf alles aan kunt en moet doen. Dat je niet het gevoel hebt dat je alleen maar ergens een kamer huurt, maar dat je ergens naartoe werkt, dat je vooruit gaat.
Daarom vind ik het goed dat zoiets aan de hand van duidelijke stappen wordt aangepakt, zodat het voor bewoners overzichtelijk is. Zo weet je wat je met elkaar hebt afgesproken, wat het traject is, wie wat doet en waar je staat. Dan zie je niet alleen wat je allemaal nog moet doen, maar ook wat je al hebt bereikt, hoe ver je bent. Met een plan, met een begin en een eind, kun je ergens naartoe werken, dat motiveert. Zo heb je het gevoel dat je serieus wordt genomen.

Zelf meedoen

Als je er zelf veel aan doet, merk je pas goed dat anderen, zoals hulpverleners, voor je klaar staan om je te helpen. Zelf meedenken en stappen zetten, loont, merk ik.
Het lijkt misschien wel streng met die trajecten en al die formulieren, maar het geeft mij alleen maar duidelijkheid en dat vind ik al met al heel positief. Ik heb het idee dat ik daar nu al de vruchten van pluk. Voor sommige jongens zal het moeilijk worden, want met deze manier van werken, moet echt iedereen aan de bak. Het zijn best veel stappen of fasen, je kunt niet achterover leunen.

Investeren

Als je heel hard knokt, trek je het geluk naar je toe. Voor mij komt alles nu samen. Ik ben clean, ik ben bereid om in mezelf te investeren. Als je veel gebruikt dan kom je niet op kantoor bij de begeleiding, dan heb je hele andere dingen aan je hoofd. Uiteindelijk leer je overal van. Van elke opname blijft wel wat hangen. Ik ben nu bijna vijftig, ik denk nu na over wat ik nog wil in het leven.

Ik ben ruim 23 kilo aangekomen. Zonder verslaving houd je tijd over. Ik vind het nu belangrijk om ook iets terug te doen voor je medemens. Ik word geholpen om mijn leven weer op rij te krijgen, dan help ik op mijn beurt graag andere mensen, zoals met vrijwilligerswerk. Maar ook in de bewonerscommissie, daar was ik lid van bij Fleerde, misschien ga ik dat hier bij De Vaart ook wel doen. Vroeger was ik stiller, ik kan tegenwoordig aardig kletsen.

Ik heb al best wat hulpverleners gezien in mijn leven. Ik heb ook wel eens gedacht:  o god, daar heb je jong ding nummer 133. Het grappige is dat je meteen aanvoelt of hulpverleners weten waar ze het over hebben. Zo verdienen ze je respect. Het is toch een bijzondere relatie, want je gaat best vaak op hun oordeel af. Dan moet je iemand kunnen vertrouwen.

De Vaart is voor mij een fase op weg naar een eigen huis. Het is zo te zeggen mijn op twee na laatste stap. Hierna ga ik naar een umo-woning (uitstroom maatschappelijke opvang) met nog een jaartje begeleiding en dan een eigen woning, helemaal van mezelf.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.