Verhalen

Een vriend van jezelf

03 juli, 2012

​Wessel de Vries (1956) is sinds de oprichting van Discus de onvermoeibaar enthousiasmerende teammanager van deze afdeling voor ambulante woonbegeleiding. Discus telt inmiddels drie teams: in de Discusstraat bij het Olympisch stadion, aan de Mauritskade in Oost en binnenkort aan de Johan Huizingalaan.

Discus is al twee keer genomineerd geweest voor de Zilveren Woonladder, maar greep telkens net naast de prijs. ‘Wij zijn net het Nederlands elftal,’ aldus Wessel de Vries. ‘We hebben zelf nu meer dan 80 mensen wonen, dat moeten er snel 100 worden. Daarnaast hebben we nog ruim 40 voormalige bewoners van De Veste, Vrijburg en Straetenburgh die hebben gekozen voor zelfstandig wonen met ambulante begeleiding. Driekwart van onze klanten is man, een kwart vrouw. Vrouwen kunnen nu eenmaal beter voor zichzelf zorgen.

Geen woonladder

Wij werken niet volgens een woonladder, maar volgens het Amerikaanse Housing First principe. Dat betekent dat de meeste van onze bewoners direct van de straat in een woning komen. Veel van onze cliënten hebben een dubbele diagnose van psychiatrie en verslaving en zijn in het verleden zogeheten zorgmijders geweest, waarbij dan ook meestal het bijvoeglijk naamwoord zorgwekkend wordt gebruikt. Cliënten komen doorgaans bij ons via de veldtafel, GGD of een GGZ-instelling.

Wessel de Vries

Wessel de Vries

Bijzondere corporatie

Ik zie ons als een kleine, bijzondere woningcorporatie, Discus verhuurt woningen met begeleiding. Wij doen op zich niet zoveel anders dan de andere afdelingen van HVO-Querido, alleen is bij ons de doelgroep misschien wat zwaarder en er is bij ons vrijwel altijd sprake van langdurige zorg.

Praktisch

Wij beginnen gewoon zo simpel mogelijk met het meest praktische, het wonen. Discus zegt niet dat je eerst clean moet zijn om te kunnen wonen, of dat je je eerst moet laten behandelen. Als cliënt van Discus moet je twee dingen: de huur betalen en je gewoon gedragen, dat wil zeggen geen overlast veroorzaken. Wij verhuren aan een bijzondere groep mensen en ondersteunen hen zo nodig op alle gebieden van wonen en leven.

Soms hebben cliënten enorme schulden. Als je woont, weet iedereen je weer te vinden. Ook schuldeisers. De meeste cliënten hebben ooit een woning gehad. Ooit is er iets mis gegaan. En als je dan drie, vier jaar buiten de maatschappij hebt geleefd, althans niet regulier hebt gewoond – je bent familie, vrienden kwijt – dan is het moeilijk om er weer tussen te komen. Iedereen weet hoe het is om te verhuizen, wat er allemaal moet gebeuren voordat alles is geregeld.

Sleutel

Het probleem met dossiers is dat het vooral over diagnoses gaat en beperkingen. Wij zeggen tegen cliënten: weet dat wonen hard werken is. Op je woning ben je alleen. Ben je een vriend van jezelf? Wat kan iemand en waar kunnen wij hem of haar ondersteunen? Alles kan, als je de huur maar betaalt en geen overlast veroorzaakt. Wij gaan meteen met een cliënt naar een woning. Veertien dagen op zicht, dan vragen we: wil je het huren? Schrijf je in bij het bevolkingsregister. Eén keer heeft iemand een woning geweigerd. Eén keer heeft een man na een week de sleutel teruggebracht en gezegd: wonen is niks voor mij. Diezelfde man is later weer bij ons teruggekomen en woont nu nog steeds via Discus.
Die woningen zijn sober ingericht: een bed, een bankje van de kringloop, handdoeken, een lampje, een kookplaatje.
Wij komen elke week een keer langs en vaker als dat nodig is.

Werken

Sommige cliënten zeggen: ik ga er op achteruit. En dat is ook zo, je moet je realiseren dat je met een woning netto minder hebt te besteden dan op straat. Je hebt huur, vaste lasten, inrichtingskosten en dingen als kabel, verplichte WA-verzekering, schuldsanering etc. De meesten zijn echter blij dat ze weer een eigen woning hebben, dat ze hun leven een andere impuls geven. Daar willen ze dingen voor doen, want je kunt het ook verliezen. Wij zeggen: maak contact met de buren. Werk aan je imago. Je kunt wel psychiatrische problemen hebben, maar je hoeft je niet als een laveloze te gedragen. Als je er uit ziet als een junk, sta je al 3-0 achter in de straat. En dat werken voor dat wonen in die gewone straat, dat doen onze cliënten gelukkig ook, die woning willen ze niet meer verliezen.

Geen overlast

Discus probeert voor mensen rust te waarborgen. Wij zien er bijvoorbeeld op toe dat mensen de boel niet laten verslonzen, of heel veel spullen gaan verzamelen in hun huis. Een beetje mag wel natuurlijk, iedereen verzamelt wel iets, zolang er maar geen overlast van komt, teveel troep, stank, muizen. Dat is niet alleen slecht voor de woning, maar ook voor de gezondheid. Een enkele keer vragen wij dan om verplichte schoonmaak te accepteren. ​

Voordeel

Bij Discus werken zo’n 25 mensen mensen, de meesten op HBO-niveau: maatschappelijk werkers, SPH’ers, SJD’ers, juristen, andragogen. Wij zijn tussen tien en twee altijd open. Klanten komen graag bij ons op kantoor, dat is een goed teken. Het is bovendien handig, hoe meer ze hier komen, hoe minder wij naar ze toe hoeven gaan. Cliënten kunnen hier bijvoorbeeld ook bellen, of even achter de computer. Zo nodig helpen we daarbij. Je moet de klant op zijn eigen niveau benaderen, de een heeft gestudeerd, de ander heeft een IQ van 85. Hoewel we als teams werken, hebben cliënten een vaste woonbegeleider.

Structuur

Wat betreft dagbesteding, een verplichting bij Discus, fungeren de woonbegeleiders als job coach. Iedereen heeft een hobby of iets waar je goed in bent of waar je aardigheid in hebt. Dus kun je beter zelf iets bedenken voordat DWI je oproept voor iets anders. Dagbesteding geeft bovendien wat structuur en je ontmoet er andere mensen mee. Zo werkt een van onze cliënten bij de politie, niet als agent, maar als klusjesman.

Het voordeel van ambulante begeleiding is dat verreweg de meeste tijd in de cliënt zelf gaat zitten. Bij een groot instellingspand, gaat er altijd relatief veel tijd naar de beheersing van het geheel.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.