Terugblikkend was april 2019 een bijzondere maand voor Kim Lee Lit, want toen kreeg zij namelijk de sleutel van haar nieuwe huis in de Amsterdamse Helmersbuurt. Kim wordt daar begeleid door professionals van HVO-Querido. Acht maanden later zit zij nog steeds te stralen op de bank in haar eigen woonkamer.
Het leven van Kim Lee Lit (1979) begint niet makkelijk. Ze wordt geboren in Helmond en verhuist vaak. Naar Eindhoven, terug naar Helmond, weer naar Eindhoven, naar Son en Breugel enzovoorts. Er is rust noch stabiliteit.
‘Mijn leven was helemaal niet hoe dat van een kind zou moeten zijn,’ vertelt Kim. ‘Mijn moeder was weg. Ik woonde bij mijn vader en had geen tijd om te spelen of te dromen. Ik deed het huishouden en moest naar school. Ik kon er niks bij hebben. Op mijn vijftiende ben ik van huis weggelopen, sinds die tijd zorg ik feitelijk voor mezelf. Ik ging eerst naar mijn tante in Nijmegen, maar toen zei mijn moeder, die inmiddels in Amsterdam woonde: kom bij mij wonen. Maar wij vlogen elkaar al na een paar weken in de haren, dus toen stond ik op straat. Toen ben ik in de Damstraat gaan wonen, boven de bar waar ik werkte. Dat was een wilde tijd. Feestvieren en nog eens feestvieren.
Opgenomen
Toen kreeg ik een relatie. Ik hield veel van hem, maar hij was agressief. Toch ben ik zes jaar bij hem gebleven. Ik wist ook niet waar ik anders naartoe zou moeten, ik kon nergens terecht. Maar op een gegeven moment ben ik toch weggegaan. Ik woonde weer even bij mijn vader, toen twee jaar in Londen, terug naar Eindhoven, weer naar Londen en daarna ben ik bijna tien jaar opgenomen geweest in klinieken vanwege psychoses.
Daarna ben ik naar Amsterdam gegaan. Ik heb bij de Dappermarkt gewoond. Later heb ik nog een secretaresseopleiding gedaan. In Amsterdam ben ik eind 2013 ook weer opgenomen. Na een tijd zei mijn psychiater dat het goed was dat ik zo open en eerlijk ben en dat de tijd was gekomen om op mezelf te gaan wonen. In afwachting van een woning zat ik negen maanden in het Martien Schaaperhuis op IJburg.
Kim Lee Lit i haar eigen huis
Gewoon abnormaal
In april heb ik deze woning gekregen. Het ging echt super. Mijn begeleiders van Discus belden me op: ja, je moet even komen kijken, verder zeiden ze niks, het klonk een beetje vaag. Ik belde hier aan en ze hadden allemaal slingertjes opgehangen. Dit is je huis, zeiden ze. Ik dacht: hoe kan dat nou? Maar ik sprong ook een gat in de lucht. Een eigen woning, een benedenwoning nog wel, echt vlakbij alles. Het Leidseplein is hier om de hoek. Er is een prima supermarkt tegenover. Iedereen die hier komt zegt dat het gewoon abnormaal is, zo’n woning. Ik ben er heel blij mee.
Vertrouwen
Sinds ik hier woon, lijkt het wel of de mensen aardiger tegen mij doen. Ik ben Joods en er wonen best veel Joodse mensen in deze buurt. Ik voel me hier heel prettig en de mensen zijn ook blij met mij.
Nu ben ik eigenlijk voor het eerst van mijn leven echt gelukkig. Ik heb geen drugs nodig, ik heb geen alcohol nodig. Ik kan doen waar ik zin in heb, ik kan lekker eten, ik heb leuke vrienden. En wat ook heel belangrijk is: ik kan vertrouwen op de begeleiding. Dat zijn echt goede mensen hoor, ze doen heel veel voor me. Ruben en Nathalie heten ze.
Contact
Van de gemeente heb ik geld gekregen voor de inrichting van mijn huis. Daarvan heb ik gordijnen gekocht, laminaat voor de vloer, een bed, een kookstel, allemaal nuttige dingen. Ik heb niks verbrast.
Ik heb nu weer contact met mijn ouders en mijn familie. Mijn moeder zie ik bijna elke week, mijn vader af en toe, hij is een beetje kortaf. Mijn moeder was vroeger nogal gemeen, maar ze is nu heel lief geworden. Ik ben veertig jaar, ik wil niet steeds terugkijken. Ik weet niet eens precies wat er vroeger allemaal is gebeurd, ik denk laat maar zitten.
Balans
Drie dagen per week werk ik bij de Zeefdrukmakers, dat zit hier vlakbij. Het is dagbesteding, je krijgt er haast niks voor, maar het is heel leuk om te doen en de mensen die daar komen zijn supertof. Creatief en niemand doet moeilijk.
Ik kan niet zo heel veel, ik heb namelijk copd en ben snel buiten adem.
Zelf probeer ik een beetje in balans te blijven en in het midden van het leven, niet naar de zijkanten. Ik wil graag andere mensen helpen, ik voel met verwant met anderen, ik wil goed doen, maar ik wil niet teveel met moeilijkheden van andere mensen geconfronteerd worden.
Ik heb echt een mooi leven nu. Het gaat hier goed, ik ben blij om dat te kunnen zeggen.
Toekomst
Ik hoop een leuke vriend te ontmoeten. Verder ben ik gewoon superblij met de simpele dingen van het leven. Koken, eten met vrienden, een film kijken.
Ik zorg al vanaf mijn vijftiende voor mezelf dus al de praktische dingen gaan prima. Soms heb ik ook wel eens geen zin in de afwas, maar wie heeft dat niet? Ik kan prima rondkomen, ik heb nooit geld tekort, mijn huis is schoon, ik eet goed. Het loopt allemaal heel erg op rolletjes.
Als ik één ding heb geleerd in het leven: je hebt het nooit in de hand, het loopt zoals het loopt. Maar volgend jaar stop ik met roken en ga ik naar de sportschool.’
