De Wuif is een aparte doorstroomafdeling van locatie De Rijswijk van HVO-Querido waar bewoners meer privacy en autonomie genieten. Dat betekent ook dat er van hen meer zelfstandigheid wordt verwacht.
Mevrouw Giesela Hoogvliets (1956) is een van de bewoners van De Wuif. Zij wordt geboren in Paramaribo in Suriname en groeit op in een gezin van zeven kinderen. Ze gaat naar de ULO. Haar vader werkt in de mijnbouw bij de Billiton Maatschappij. ‘Wij hadden het thuis goed,’ aldus mevrouw Hoogvliets.
In 1973 verhuist zij naar Nederland en gaat in een pension aan de Amsterdamse Wilhelminastraat wonen. Later trekt ze in bij haar zus die een huis huurt aan de Van Eeghenstraat en vandaaruit verhuist ze naar haar eerste eigen woning aan de Van Kinsbergenstraat in De Baarsjes.
‘Ik werkte in die tijd in de verpleging via verschillende uitzendbureaus,’ vertelt Giesela. ‘Niet alleen bij verpleeghuizen in Amsterdam, maar ook veel daarbuiten zoals in Breda en Rijswijk. Daar ging ik met de trein naartoe. Ik vond het altijd heel plezierig om met oude mensen te werken.
Giesela Hoogvliets
Familie
Weet je dat ik ook een dochter heb? Zij is bijna 45 en ze doet het heel goed. Ze is accountant. Ze heeft niet zo lang geleden haar eigen huis gekocht. Ik ben trots op haar. Gelukkig heb ik een heel goed contact met haar. Ik heb ook een kleindochter, zij is al bijna 15.
Mijn man is helaas overleden, dat is afgelopen 30 april nu alweer twee jaar geleden.
In het weekend ga ik vaak naar mijn zus. Zij heeft ook kleinkinderen, dat is gezellig. Af en toe ga ik naar de kerk, als mijn broer me komt halen. Ik ben katholiek. Met de bus van de Magical Mystery Tour ben ik een keer naar Lourdes geweest.
Begeleiding
Ik ben nu al een tijdje bij HVO-Querido. Via het maatschappelijk werk ben ik eerst bij de Aak terecht gekomen, in Osdorp. Na mijn operatie en revalidatie heb ik ongeveer een half jaartje hiernaast gezeten, bij De Veste, en nu woon ik zo’n drie jaar hier bij De Wuif. Ik moet zeggen, het bevalt me goed. Het is hier lekker rustig en je hebt je vrijheid. Op straat heb ik niks te zoeken, je kunt hier lekker rustig binnen blijven en op je eigen balkon zitten.
Het is een leuke buurt hier, maar mijn boodschappen doe ik op de Ten Katemarkt en de Kinkerstraat, daar hebben ze goede spullen voor een goede prijs.
Ik doe gewoon mijn dingen en ik maak geen problemen. En ze helpen me hier echt, dat vind ik ook heel prettig. De begeleiding helpt me heel goed, met de administratie bijvoorbeeld. Maar ook met praktische dingen in huis. Ik kan me best goed redden alleen, maar ik kan bijvoorbeeld niet meer op een trap staan. Daarbij helpen ze me gewoon.
Toekomst
Op den duur wil ik misschien wel weer een eigen woning, maar nu nog niet, ik maak geen haast. Als ik ergens zou willen wonen is het in mijn oude buurtje bij de Kinkerstraat. We zien wel wat de toekomst gaat brengen. Ik heb er wel vertrouwen in, wat komt dat komt, maar je kan ook zo gaan liggen, dat weet je niet. Die grote man boven beslist.
Ik zou wel graag nog een keer naar Suriname gaan. Ik ben nu al een paar keer geweest de laatste jaren, dat bevalt me goed.
Bezigheden
Overdag ben ik bezig met het huishouden. Koken, schoonmaken, boodschappen doen. Ik vind het fijn dat je er hier echt je eigen plek van kunt maken, met je eigen sfeer, zodat het huiselijk en warm aanvoelt, met planten en zo. Af en toe kook ik voor de bezoekers van De Poel, dat is een activiteitencentrum hier beneden. Soms zijn het vijf mensen, soms tien en soms meer. Als ze het ruiken op de gang komen ze er vaak op af. Ik vind het leuk om te doen, koken is dankbaar werk. In de Aak deed ik dat ook al. Soms strijk ik ook voor De Poel, ze hebben daar een soort winkel waarin ze kleding weggeven. Ik moet bezig zijn. Ik verveel me helemaal nooit.’
