Verhalen

Dankzij BW Diemen voel ik me thuis

13 december, 2022

Dankzij BW Diemen voel ik me thuis, schreef Henk Polstra in een review op Google over de afdeling voor beschermd wonen van HVO-Querido waar hij woont. Een mooie aanleiding om eens aan hem te vragen hoe dat precies zit.

‘Ik ben geboren en getogen in Amsterdam,’ vertelt Henk Poelstra (1962) in de huiskamer van zijn groepswoning in een ruime flat in het centrum van Diemen. ‘Opgegroeid in de Indische buurt met een alleenstaande moeder als jongste van in totaal vier kinderen. Ik ben niks tekort gekomen, maar het was geen vetpot. Mijn moeder moest altijd hard werken. Soms had ze drie banen tegelijk. Een ’s ochtends, een ’s middags en ’s avonds nog eentje. Ik heb nog één broer over. We zien elkaar weinig, maar we hebben wel telefonisch contact en via internet. Mijn andere broer is vorig jaar overleden en mijn zus al toen ze 33 was.

Boekbinder

Wat ik als kind wilde worden, weet ik eigenlijk niet meer. Misschien wel agent of zo, dat wilden veel jongens vroeger, met zo’n stoer pak. Maar ik ben naar de grafische school gegaan, aan de Dintelstraat. Daar heb ik bijvoorbeeld nog ouderwets leren boekbinden. Maar boekbinders, daar was al gauw helemaal geen vraag meer naar. Dus ik heb vooral op kantoor gewerkt, de laatste jaren dat ik nog werkte bij de politie.

Liefde

Met mijn vrouw woonde ik in Amsterdam West, in de Jacob van Lennepstraat, in een mooie driekamerwoning. Leuke buurt. Maar op een gegeven moment kon mijn vrouw de trap niet meer opkomen. Toen zijn we verhuisd naar een woninkje op de begane grond in Noord. Echt een heel klein huisje, een hele overgang. Totaal niet leuk, niks te beleven in Noord. Ik voelde me daar niet op mijn gemak. Maar ja, ik deed het voor mijn vrouw. Uit liefde.
Twaalf jaar geleden is mijn vrouw overleden. Daarna ging het minder en moest ik uiteindelijk hulp zoeken. Intussen had ik een hartaanval gehad en in coma gelegen. Op mezelf wonen kan feitelijk niet. In de ontwenningskliniek zeiden ze toen dat beschermd wonen iets voor mij was. Dat was een goed advies. Zo ben ik vijf jaar gelden bij BW Diemen terecht gekomen.

Henk voelt zich thuis bij BW Diemen

Henk voelt zich thuis bij BW Diemen

Meepraten

Het bevalt hartstikke goed, ik ben blij dat ik weg ben uit Noord. Overdag doe ik gewoon mijn dingen. Mijn boodschappen, het huishouden, ik ga naar het park. En verder houd ik me rustig, ik ben hartpatiënt hè. Zeker drie keer in de week ga ik naar buurthuis ’t Kruidvat in Diemen om te eten en voor de gezelligheid. Zelf ben ik niet zo’n kok. Ik stop wat in de magnetron of de airfryer, of ik maak een lekkere uitsmijter.
Verder zit ik in de bewonerscommissie van BW Diemen. Meepraten over het reilen en zeilen, dat is belangrijk. Nu we het daar toch over hebben, we hebben mensen nodig voor de bewonerscommissie. We zijn nu maar met z’n tweeën, Johan en ik, dat kan beter. Dus geef je op als je hart voor BW Diemen hebt.

Begeleiding

Birgit is mijn begeleider, een aardige vrouw, we hebben heel goed contact. Ze is mijn derde begeleider bij Diemen. Hiervoor had ik Anna en Sandra. Je moet steeds weer alles opnieuw vertellen, dat is wel jammer. Maar ik begrijp wel dat mensen nou eenmaal soms van baan veranderen. Birgit kom eens in de week hier naartoe. Dan praten we over allerlei dingen, over wat er die week is gebeurd, wat er de komende tijd gaat gebeuren, over kleine of grote problemen, over van alles eigenlijk.

Samen

Het fijne van hier wonen is ook dat je nooit alleen bent. Je hebt altijd mensen om mee te praten. Dat geeft gezelligheid en ik vind het ook een fijn idee dat er altijd iemand is. Mensen die een beetje een oogje in het zeil houden. Je zal hier niet lang in je eentje dood liggen.
We wonen nu met z’n tweeën in deze woning, maar er is plaats voor drie mensen, dus er zal binnenkort wel weer iemand bij komen. Mijn huisgenoot is heel aardig. Zij is rustig, ik ben ook rustig, dat gaat goed samen. Je hebt hier een ruime eigen kamer en de woonkamer en de keuken deel je met elkaar.
Als ik er behoefte aan heb, dan zoek ik de gezelligheid op. Bij BW Diemen doen ze altijd wat met de feestdagen, een kerstbrunch of zo, dat is gezellig.

Toekomst?

Ik ben nu aan het stoppen met roken. En ik wil ook wat minder gaan drinken. Ik zal het nooit helemaal laten staan, daarvoor vind ik een biertje veel te lekker, maar bijvoorbeeld iets meer alcoholvrij. Meer zoals een normale drinker, gewoon voor de gezelligheid.
Verder denk ik weinig aan de toekomst, ik leef van dag tot dag. Je kunt toch niet vooruit kijken. Ik heb al een keer bijna het loodje gelegd. Sindsdien maak ik me niet meer druk over de toekomst. Dat scheelt.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.