Tien stoere cliënten en begeleiders van HVO-Querido hebben drie dagen gewandeld in de bergen tussen Beieren en Tirol. Ze waren in het Wettersteingebergte, op de grens tussen Duitsland en Oostenrijk, met de Zugspitze (2962 meter) als hoogste punt. Zo hoog zijn ze niet geweest, maar het team van HVO-Querido heeft wel op 2366 meter overnacht in een berghut.
‘De eerste dag merkten we de statische elektriciteit op in de lucht. Onze haren op de armen gingen overeind staan. In de lucht vormden zich torenwolken,’ vertelt Maarten Vermaas, in het dagelijks leven persoonlijk begeleider bij onze afdeling Discus en initiatiefnemer van de bergtocht.
‘Hierna zette de gids de pas erin. Er werd flink afgezien. Doorlopen was het advies. Op nog een flinke afstand van de hut hielden wij halt.
Schnaps
Hier lag een bijl naast een berg hout. Het was de bedoeling dat iedereen een paar stukken brandhout meenam naar de hut. Die hut was er een van het eenvoudige soort. Een hut waar je zelf je eten mee naar toe neemt. Geld voor helikoptervluchten is er niet. Het is klein en er komen geen dagjesmensen. Daarom wordt het brandhout door de bergwandelaars zelf mee naar boven getorst. Bij aankomst krijg je dan weer wel een welverdiende neut schnaps. Zum Wohl!
Zwaar weer
In de hut aangekomen begon het te regenen, met bakken tegelijk. Onweer rondom. Dit is erg gevaarlijk in de bergen. De bliksem doodt soms een heel gezelschap. We waren dus heel blij om heelhuids en droog in de berghut te zijn aangekomen.
Overal zagen we watervallen ontstaan. Een prachtig gezicht! Wij wisten niet dat er op hetzelfde moment een groep middelbare scholieren in nood was gekomen in de Partnachklamm, een kloof waar wij eerder die dag doorheen liepen. Het water was er gestegen en de groep kon niet meer weg. Een van de scholieren viel in het water en verdronk. Dit bericht maakte diepe indruk op ons. Wandelen in de bergen is niet zonder gevaar en deze mensen liepen in het dal!
Overwinnen
Later zei een van de deelnemers: “Maarten, waarom doe je me dit aan? Als ik terug ben in het dal houd ik weer van je, maar nu kan ik je wel wurgen.” Deze deelnemer was zijn hoogtevrees aan het overwinnen.
Balans
Ik doe dit omdat het je sterkt om positieve levenservaringen te hebben. Veel van onze klanten hebben veel te verstouwen gekregen in hun leven. Door hen onvergetelijke sportieve en mentale overwinningen te laten beleven in de natuur, dragen wij bij aan het in balans brengen van de deelnemers.’
Boven denk je anders
Samson Moges (1970) komt van oorsprong uit Ethiopië. In 1993 komt hij voor de eerste keer naar Nederland. In 2010 gaat hij terug naar zijn vaderland om een groentehandel te beginnen, maar dat lukt niet. Hij wordt niet alleen ziek, hij is ook te vrijgevig. ‘Mijn probleem is,’ vertelt Samson, ‘als mensen mij hun problemen vertellen, dan kan ik niet niks doen. Op die manier ben ik al veel kwijtgeraakt.’
Sportief
Weer terug in Nederland woont hij een poosje in een tijdelijke woning in Amsterdam Zuidoost. Maar als dat ophoudt, staat hij op straat. Via het Passantenhotel van HVO-Querido aan de Boerhaavestraat en ons Passantenpension Havenstraat woont hij nu in een studio in woonproject Starters Up! van Eigen Haard, een verbouwd kantoorgebouw in Amsterdam Noord. Dat is weliswaar ook tijdelijk, maar wel voor tenminste vijf jaar.
Samson is sinds kort lid van de Centrale Cliëntenraad van HVO-Querido en werkt elke woensdag als vrijwilliger bij ons sportproject Rebuild Your Body, waar hij elke maandag ook zelf sport.
Ruimte
Samson in de bergen
‘Maarten kwam langs om te vertellen over de tocht naar de bergen en ik heb me meteen opgegeven. Ik wil graag leuke dingen doen met mijn leven. Als je alleen maar thuis zit, is het net of je ziek bent. Sporten geeft mij een nieuw leven.
De bergen zijn geweldig, ik zou er wel willen wonen. Je voelt je er vrij, je hebt geen stress. Het is heel anders dan hier. Ik was daar een andere persoon. Boven denk je anders, er komen andere dingen in je hoofd, je bent vrij in je hoofd. Je bent wel met een groep en je praat natuurlijk met elkaar, maar niet de hele tijd, je bent ook veel stil. Daardoor krijg je ruimte in je hoofd. Je belooft jezelf dingen te beginnen, terwijl je wandelt, zeg je bij jezelf: als ik weer terug ben ga ik dat doen! Je ademt natuurlijk ook goede, pure lucht. Er is veel meer zuurstof dan in de stad. En het uitzicht is mooi.
Nog een keer
Als mensen even niet verder kunnen of durven, dan help je elkaar. We waren echt één team. Ik vond het een hele leuke ervaring. Heel graag zou ik nog een keer gaan. Als het morgen zou zijn, zou ik meteen mijn spullen pakken. We hebben het er met de gids over gehad om een keer naar Schotland te gaan. Voor mij was het niet vermoeiend, ik train bijna elke dag.’
Vertrouwd
Mussie Kibrom (1989) komt uit Eritrea en woont na een verblijf in het pension aan de Havenstraat van HVO-Querido ook in Starter Up!. Hij werkt 32 uur per week als lasser, maar is tijdelijk uit de running door een ongeluk met een slijptol op zijn werk. Naast zijn werk doet hij aan basketbal en traint hij in de gym van Rebuild Your Body.
Mussie stond op de reservelijst voor de bergwandeltocht en was blij dat er een afzegging kwam. Hij is vertrouwd met bergen, zijn vaderland bestaat volgens Mussie voor 75% uit gebergte. Het was echter alweer vijf jaar geleden dat hij voor het laatst een berg zag, dus hij was er wel aan toe.
Mussie in de Alpen
Tot rust
‘Als je daar gaat,’ vertelt Mussie, ‘heb je helemaal niks dat je afleidt, geen internet, geen telefoon, niks. En de gids was een hele aardige man, echt nice. Met de groep ging het heel relaxed.
Het allermooiste in de bergen vond ik de stilte, je komt tot rust.
Ik ben geboren in de natuur, ik houd daarvan. We hebben vogels gezien en gemzen. Als ze weer in de bergen gaan wandelen, ga ik weer mee, dan ben ik de eerste.’
Poëzie
Een van de bergwandelaars, Tjesse van Discus, schreef een gedicht over de tocht: ‘De rugzak op en neer.’
