Nathalie Doganay, persoonlijk begeleider bij het Ambulant team Psychosociaal van HVO-Querido, doet op 22 september mee aan de avondeditie van de Dam tot Damloop in het shirt van StreetSmart Amsterdam. StreetSmart maakt de stad een beetje mooier door geld in te zamelen voor daklozen en gezinnen in nood.
Nathalie Doganay (1989) wilde zelf al een tijdje iets doen voor een goed doel. Maar welk goed doel dan? Toen via intranet het bericht voorbij kwam waarin mensen werden uitgenodigd om aan Dam tot Damloop mee te doen voor StreetSmart Amsterdam, was voor haar de keuze snel gemaakt.
‘Ik vind het belangrijk dat StreetSmart vooral gezinnen helpt en zich daarbij meer op het hele systeem richt dan op het individu. Op die manier ben je ook preventief bezig en kun je verdere terugval voorkomen. Dat vind ik positief, dat spreekt mij aan en daar zet ik me graag voor in. Ik hoop dat mensen mij en daarmee StreetSmart willen steunen. Ook kleine donaties zijn van harte welkom. Alles helpt.’
Sneller
Nathalie is een doorzetter. In een eerder vraaggesprek (zie hier) verklaarde ze ‘wel gehandicapt, maar niet beperkt’ te zijn. Het feit dat ze in een rolstoel zit, weerhoudt haar dan ook niet van deelname. ‘In mijn puberteit was ik echt een fanatieke sporter. Ik vind het nog steeds fijn om veel in beweging te zijn, maar het moet wel een sport zijn die ik leuk vind om te doen.
Bij de Dam tot Damloop is er een aparte baan voor rolstoelen en wheelers. Ik gebruik dan een sportrolstoel. Daarvan staan de wielen een beetje schuin, daarmee ben je sneller en kun je bijvoorbeeld scherper door de bocht.
Kans
Het is de eerste keer dat ik aan de Dam tot Damloop meedoe. In het verleden heb ik wel eens aan een rolstoelvierdaagse willen meedoen, maar dat is altijd ver weg. Dan zit je met vervoer, je moet in een hotel, kortom, een hoop gedoe. Dit is heel dichtbij en laagdrempelig. Er wordt helaas niet zo heel veel georganiseerd waar mensen in een rolstoel aan mee kunnen doen, dus als er dan eens iets leuks is, zoals de Dam tot Damloop, dan moet je de kans pakken en meedoen, vind ik. Of niet zeuren.
Respect
Van de meeste mensen krijg ik hele positieve reacties op mijn deelname, respect ook wel. Mijn vrienden zijn niet verbaasd, zij kennen mij immers.
Ik doe niet mee omdat ik mij zo nodig moet bewijzen, zo zie ik het helemaal niet.
Zichtbaarheid draagt bij aan acceptatie. Ik vind het leuk om dingen samen te doen. Niet apart, maar mensen in een rolstoel en mensen die niet van een rolstoel afhankelijk zijn samen. Alles zo veel mogelijk hetzelfde en samen in the picture staan. Dan krijg je volgens mij het respect dat je wilt en niet het respect dat je niet wilt. Je wilt niet dat mensen je zielig vinden, je wilt gewoon gelijkwaardig worden behandeld.’