De zevende editie van KWIK op 12 mei in de Amsterdamse Q-Factory was een groot succes. Onder de noemer ‘live’ is uitbundig muzikaal gevierd dat we elkaar weer kunnen ontmoeten en dat artiesten weer voor publiek kunnen optreden.
Onder de bezielende leiding van muziekcoördinator Lies Schilp betrad een groot aantal zangers en muzikanten het podium. De meesten van hen cliënten van HVO-Querido, maar er deden ook medewerkers en familieleden van cliënten mee.
Het podium stond gedurende de hele show tjokvol met zangers en achtergrondzangers. Daarnaast konden we genieten van drums en percussie, toetsen, bas, gitaren en violen. Tegen het eind van de show werd de sound nog rijker met de komst van een soulvolle vijfkoppige blazerssectie.
Contact
Toetsenist en zanger Ron Rodrigues (1954) is een routinier bij KWIK. ‘Bij deze editie zing ik zelf twee nummers,’ vertelt Ron. ‘Tin Soldier van de Small Faces en Yo Canto van Los Lobos. Verder zing ik in het koor en speel ik piano, orgel en strings op keyboard als begeleiding. We spelen onder andere Eleanor Rigby van de Beatles, dat is een lastig nummer, heel uitdagend.
Voor publiek spelen maakt het anders. Je zingt het publiek in. Mensen reageren op dingen. Je kunt soms even iets zeggen of uitleggen. Je hebt contact.
Het lied van de Small Faces is echt mijn nummer. Er zit veel adrenaline in. Maar Los Lobos heeft ook temperament. Dat heeft een ritme waar iedereen op kan dansen.
KWIK is echt een hechte band, geen verzameling solisten. Iedereen komt aan bod. Veel mensen kennen elkaar al heel lang. En we zingen heel veel samen. Het is echt een eenheid.’
Vrijheid
Zanger, harmonicaspeler en bewoner van het Judith van Swethuis Joost de Mare (1961) heeft nog geen editie van KWIK overgeslagen en is ook nu weer van de partij. ‘Ik zing twee liedjes, Duits en Engels’ vertelt Joost. ‘Siebzehn Jahr, blondes Haar van Udo Jürgens, dat is een bekende hit. Als je het hoort, denk je meteen: o ja dat nummer. Ik zing ook Always on My Mind, onder andere bekend van de Pet Shop Boys. Natuurlijk speel ik ook een beetje mondharmonica, dat hoort bij mij. Dat improviseer ik altijd.
Samen muziek maken is heel leuk om te doen. We maken er elke keer weer een superoptreden van. Je hebt veel vrijheid bij KWIK. De eerste keer, dat was in de Engelenbak, heb ik zelfs een drumsolo gegeven. Fantastisch om te doen.
Voor publiek spelen is anders en spannend. Van tevoren eten we met z’n allen samen. Na afloop worden we thuisgebracht. Ik heb er veel zin in. Volgend jaar doe ik zeker weer mee.’
Jong talent
Tamara Sophie Landegent (1954) is zangeres bij KWIK. ‘Ik heb vroeger ook gitaar gespeeld, maar dat moet je blijven oefenen. Daar zijn mijn vingers nu een beetje te stijf voor,’ vertelt Tamara. ‘Bij dit optreden zing ik in het koor en solo. As Tears Go By van de Rolling Stones is mijn nummer. Heel mooi. Ik had ook graag You’ve Got a Friend van Carole King willen doen. Misschien volgende keer. Soms zing ik uit mijn hoofd, soms van blad. We hebben flink geoefend. KWIK is een wervelende band met vrolijke muziek. Wij zijn allemaal “jong” talent, haha. Muziek houdt je jong. Ik was zestien toen ik begon met gitaarspelen. Muziek ontroert en verbindt. We zingen bestaande liedjes op onze eigen manier.
Voor publiek spelen is leuk en spannend. Maar zelfs bekende artiesten hebben soms podiumvrees. Als je begint, is dat verdwenen. Het is gewoon heel leuk om te doen.’
Met publiek is leuker
Violist Jan Kiel (1950) is een deelnemer van het eerste uur aan KWIK. Hij speelde ooit in het Nederlands Promenade Orkest. ‘Dit is echt een popprogramma,’ aldus Jan. ‘Leuke, moderne en populaire muziek. Alles versterkt en veel slagwerk en percussie. Daar houden mensen van. Samen met Esther, een hele aardige vrouw, speel ik een klein stukje van Léo Delibes, dat is Frans. Even twee, drie blaadjes er tussendoor, meer niet. Verder doe ik vooral begeleiding.
Ik houd van vioolspelen en voor publiek is dat nog leuker. Massa is kassa, zeiden wij altijd. KWIK is heel apart. Voor goede muziek moet je eigenlijk jong zijn. Ik kan het wel bijbenen hoor, maar je wordt er wel moe van.’
Niet toevallig stond het optreden van KWIK geprogrammeerd op 12 mei, de verjaardag van Florence Nightingale, en daarom de internationale Dag van de Verpleging c.q. de Zorg.