Sinds een paar maanden heeft Robert Koch Wonen, een 24-uurs woonvoorziening voor 38 mensen van HVO-Querido in de Watergraafsmeer, een huiskat. Deze kat komt uit het asiel en hij heet Toompje omdat hij is gevonden op de Overtoom. Vier bewoners en een begeleider vertellen wat hun huisdier voor ze betekent.
Petra (1969) woont al een jaar of zeven, acht bij Robert Koch Wonen. Het bevalt haar best goed, ‘want anders was ik echt allang weggeweest,’ aldus Petra. ‘Toompje, dat vind ik een rare naam, dat zeg ik nooit. Ik zeg: poes of psst of lieve klootzak, als ie het verdient. Het is een leuk beestje. Hij is lief, eigenwijs, stout soms en hij was vroeger dakloos. Hij is eigenlijk net als wij, hij past precies bij ons. Het is goed dat het beestje er is.’
Eigenwijs en slim
‘Hij is ook slim en voor niemand bang,’ zegt bewoner Astrando (1963), die al sinds het begin bij Robert Koch Wonen woont, hij verhuisde mee vanuit voorloper Straetenburgh. ‘Ik vind het een geweldig beestje. Soms blaast of bijt of krabt ie, hij laat zich niet zomaar optillen. Als hij aandacht wil, dan komt hij naar je toe. Hij kiest zijn mensen. Hij kan je echt aan zitten kijken. Vaak loopt ie achter je aan. Katten zijn eigenwijs, dat is het leuke.’
‘Deze kat is een echte einzelgänger,’ zegt Petra. ‘Ze zeggen niet voor niks: een hond dient de mens en een kat wordt bediend, want zo is het. Hij tolereert ons.’
‘Die kat is slim hoor,’ aldus Astrando. ‘Als hij naar boven of beneden wil, gaat ie gewoon met de lift.’
Petra en Astrando zijn enthousiast over de kat
Liefde
‘Thuis hadden we altijd dieren, dus ik ben eraan gewend,’ vervolgt Petra. ‘Honden, katten, vogels. Mijn moeder sleepte vroeger alles mee naar huis wat zielig was. Ze ging een keertje mee met een schoolreisje en toen vond ze in het veld een nest jonge muizen. Die heeft ze ook allemaal mee naar huis genomen. Zij heeft trouwens nog steeds beesten.
Er is een soort chemie tussen mij en de kat. Hij krijgt van mij elke dag liefde en aandacht. Ik groet hem als ik wegga of thuiskom. Hij slaapt vaak bij mij op de kamer. Altijd op hetzelfde plekje. Mijn deur staat op een kiertje, zo kan hij erin en eruit. Gisteren heb ik hem een plakje ham gegeven.’
De kat van Robert Koch Wonen
Dierenasiel
‘Dat is eigenlijk niet de bedoeling,’ zegt begeleider Deborah Luckson (1976). ‘Hij is namelijk allergisch en krijgt daarom speciale brokken. De begeleiding zorgt voor het voer.
Ik heb Poeski, zo noem ik hem altijd, opgehaald bij de DOA. We waren er helemaal van overtuigd: we nemen een vrouwtje. Maar Poeski kwam meteen naar mij toelopen. En dat deed ie anders nooit, zei de mevrouw van het asiel. Dus dat heb ik maar als een teken beschouwd en nu woont ie dus bij ons.’
‘Hij wilde daar gewoon weg,’ zegt Petra, ‘hij is slim en zag een uitweg. Nu ziet hij er weer goed uit, maar hij is ook een tijdje bijna kaal geweest. Hij komt veel buiten en daar krijgt ie wel eens klappen van andere katten. Het is een huisdier hè, hij maakt het hier wat huiselijker.’
Toevoeging
Saphira (1997) uit Amsterdam Oost woont ongeveer een jaar bij Robert Koch Wonen. Inmiddels is hij een beetje gewend en mengt hij met de andere bewoners.
‘Toompje, zo heet ie toch, kan een hele leuke, speelse kat zijn. Hij vraagt veel aandacht en hij zorgt voor zichzelf. Hij vangt ook muizen. Het is geen schootkat, het is meer een jachtkat. Hij is veel buiten, maar hij komt altijd terug. Zo’n kat in huis voegt wel wat toe voor mij, het maakt het hier wat huiselijker. Dieren voegen altijd iets toe.
Saphira en Deborah
Troost
Vroeger heb ik twee keer een hond gehad en ook een kat. Die troostte mij als ik moest huilen. Hij is helaas overleden. Als kind wilde ik de wereld redden en toen moest ik op school ineens een beroep kiezen. Dat motiveert niet.
Soms komt Toompje heel dichtbij me zitten, dan aai ik hem.’
Begrip
Robert (1957) uit Delft is straatmuzikant en woont ongeveer vier jaar bij Robert Koch Wonen. Hiervoor woonde hij op zichzelf aan de Admiralengracht. ‘Tja, ik probeer er wat van te maken,’ zegt Robert. ‘Voorlopig heb ik een plek en mijn privacy. Vroeger had ik een relatie, nu ben ik op mezelf, dat is wel even anders.
Ik heb de kat al een paar keer een muis zien vangen, daar is ie goed in geworden, hij is heel scherp.
Als hij zin heeft dan komt ie bij me langs. Hij krabt aan de deur en dan sneakt hij naar binnen. En als hij er weer uit wil dan miauwt ie. Met de communicatie zit het wel goed tussen ons, de kat en ik begrijpen elkaar.
Band
Ik laat hem gewoon zijn gang gaan, een kat moet je niet dirigeren. Katten zijn hele zelfstandige beesten, dat is een van de dingen die ze zo leuk maakt.
Ik denk dat onze kat wel muzikaal is. Als ik gitaar zit te spelen dat kijkt en luistert hij.
Een kat geeft toch een soort huiselijk gevoel. Je krijgt een band met zo’n beestje. Een kat doet helemaal niks kwaads, hij doet gewoon zijn eigen ding.’
