Een veilige plek waar mensen met langdurige verslavingsproblemen zichzelf kunnen zijn. Dat is wat locatie Anton de Komplein van HVO-Querido aan haar bewoners biedt. Onlangs werd het tienjarig bestaan gevierd. ‘Deze locatie heeft het verschil gemaakt in leefbaarheid voor de buurt.’
Grote groepen verslaafde mensen die op straat rondhangen. Hosselen, dealen en alle criminaliteit die erbij hoort. Het was tot tien jaar geleden de situatie bij het Anton de Komplein in Amsterdam-Zuidoost. ‘De buurt had er echt last van,’ vertelt Charles Sow, teammanager in opleiding van locatie Anton de Komplein, waar zo’n vijftig mensen met langdurige verslavingsproblemen wonen. ‘De komst van deze locatie heeft echt het verschil gemaakt in leefbaarheid voor de buurt. Dat komt ook door onze buren: de politie en de GGD.’
Koekjes
Charles is sinds de oprichting bij locatie Anton de Komplein betrokken. Hij herinnert zich de twee oude locaties die toentertijd werden vervangen door het nieuwbouwpand: een nachtopvang met gebruikersruimte die overlast gaf en – een paar kilometer verderop – de maatschappelijke opvang Elsrijkdreef. Met de nieuwe locatie verdwenen de klachten uit de buurt. Charles: ‘Tegenwoordig komen buurtbewoners wel eens eten of koekjes voor onze bewoners brengen.’
Anton de Komplein: Charles Sow
Veilig
Ook voor de bewoners maakt de locatie het verschil. ‘We bieden hen een veilige plek waar ze zichzelf kunnen zijn.’ Tijdens een kort (maximaal zes maanden) of langer verblijf krijgen bewoners structuur en intensieve begeleiding van de in totaal 28 medewerkers. Charles: ‘Aandacht besteden aan de kwaliteit van leven van onze cliënten vinden we heel belangrijk.’
Een deel van de oude bewoners wordt in locatie Anton de Komplein op een waardige manier oud. ‘We doen veel voor hen: koken, meegaan naar doktersafspraken en medicijnen verstrekken waarvoor mensen normaal gesproken naar de apotheek moeten.’ In de locatie mogen bewoners op hun kamer drugs en alcohol gebruiken. ‘Ze doen dit dan niet meer op straat.’
Zelfstandiger
Ongeveer een kwart van de bewoners stroomt juist wel uit. Met deze mensen wordt toegewerkt naar een zelfstandiger vorm van wonen. ‘We leren hen woonvaardigheden, zoals zelfstandig bellen naar de huisarts, boodschappen doen, koken en de administratie op orde krijgen. Ook kijken we naar een traject voor werk. Mensen krijgen de regie over hun eigen leven weer in handen.’
Anton de Komplein: Charles, Julius en Eric
Blijven
Zoals een ex-cliënt die Charles onlangs sprak tijdens het feest voor het 10-jarig bestaan. ‘Tegenwoordig woont deze man zelfstandig in de buurt en werkt hij als automonteur.’ Tussen de reggaebeats op het feestje door vertelde de man dat hij Charles en de medewerkers dankbaar is. ‘Hij zei: deze locatie moet blijven bestaan.’ Charles lachend: ‘Dat gaat zeker gebeuren.’
‘Hier voel ik me een normaal mens’
Erik van der Maaden (60) gaat hijgend en puffend zitten in een spreekkamer van locatie Anton de Komplein. ‘Ik heb COPD en kan niet meer dan dertig, veertig meter lopen. Mijn longen heb ik kapot gemaakt met roken.’ Een andere bewoner, Julius Kowsoleea (76), staat in de deuropening en roept: ‘Ik ben even naar de GGD en dan kom ik er ook bij zitten.’ Van der Maaden lacht: ‘Hij gaat even een shotje halen bij de GGD aan de overkant.’ In het GGD-pand wordt onder strikte voorwaarden heroïne verstrekt.
Anton de Komplein: Eric van der Maaden
Overlevenden
Van der Maaden en Kowsoleea, allebei overlevenden van de heroïne-epidemie – eind jaren zeventig, begin jaren tachtig – wonen al jaren in locatie Anton de Komplein. We spreken hen in de zomer. ‘Ik voel me hier een normaal mens,’ zegt Van der Maaden. Een bulderende lach volgt. ‘Nou ja, een redelijk normaal mens met al mijn beperkingen. Ik heb ook een kunstbeen. De thuiszorg komt hier voor mij.’
Veel meegemaakt
Van der Maaden is aan het afkicken, vertelt hij. ‘Van de Formule 1 – haha! Ik ben blij als het Formule 1 seizoen straks weer begint. We kijken hier altijd met elkaar naar Max Verstappen.’ En even later: ‘Heb je genoeg zo?’ Als Kowsoleea terug is van de GGD, is Van der Maaden alweer hijgend en puffend vertrokken. Kowsoleea opgetogen: ‘Wat wil je van me weten? Ik heb heel veel meegemaakt.’
Anton de Komplein: Julius Kowsoleea
