De coronacrisis vraagt om creatieve oplossingen. Zeker als het gaat om een essentieel gebied van de hulpverlening: het contact tussen cliënt en hulpverlener. Natalia da Silva Sousa, begeleider bij onze afdeling Discus, heeft daar iets op gevonden.
Weer of geen weer, Natalia gaat niet alleen veelvuldig op huisbezoek bij de mensen die zij begeleidt, ze neemt ze soms ook mee naar buiten voor een flinke wandeling over de heide en door het bos. De paden op, de lanen in.
‘De meeste mensen vinden het leuk om even naar buiten te gaan,’ vertelt Natalia, ‘We wandelen een beetje door de natuur, we halen ergens koffie met een stuk taart, het is echt een uitje. Meestal gaan we naar Hilversum of Blaricum. Het is niet alleen maar coronaproof. Door de andere setting praat je ook op een andere manier met elkaar, meer ongedwongen en gelijkwaardig. In een bos loop je geen begeleidingsdoelen af te vinken. Je praat met elkaar van mens tot mens.’
Yassine in Blaricum
Rust
Yassine (1995) is een van de cliënten die regelmatig met Natalia naar buiten gaat. Hij is een van de zogeheten Top 600 cliënten die na het uitzitten van hun gevangenisstraf ondersteuning krijgen om weer zelfstandig een bestaan op te bouwen. Een stabiele woonsituatie hoort daarbij. Yassine wordt begeleid door Discus en woont op zichzelf in De Pijp. Hij is een geboren en getogen Amsterdammer, hij groeide op in Noord en heeft inmiddels in alle delen van de stad gewoond. Maar hij zou liever buiten gaan wonen. ‘Ik hoef niet meteen heel ver weg ergens afgelegen op een boerderij, maar zoiets als Hoorn of zo, dat lijkt me fijn om te wonen,’ vertelt Yassine. ‘Rust, daar houd ik van. Ik heb al zoveel drukke, wilde dingen gedaan in mijn leven, ik wil nu gewoon rust.’
Yassine en Natalia
Alles
Op de Tafelbergheide bij Blaricum gaat het heel losjes over van alles en nog wat. Over Portugal, waar Natalia vandaan komt, over Marokko, waar de ouders van Yassine vandaan komen. Over de leuke en minder leuke dingen van het leven en over de toekomst.
Hij heeft op straat en in zijn dagelijkse leven nooit last van discriminatie, maar heeft dat wel gehad bij contacten met de politie en toen hij nog in de gevangenis zat. ‘Ik was daar vaak samen met een witte jongen, gewoon omdat wij een goede klik hadden. Na het bezoek moest ik me altijd uitkleden voor controle en hij nooit.’
Voorlichting
Tegenwoordig geeft Yassine gastlessen en voorlichting op scholen en in buurtcentra over zijn vorige leven. Daarmee probeert hij om jongeren van het criminele pad af te houden. ‘Doe niet als ik, dat is waar het op neerkomt,’ aldus Yassine. ‘Als ik in een klas kom, is het soms net alsof ik in de spiegel kijk. Allemaal jongere versies van mezelf. Ik hoop dat ze van mij meer aannemen dan van hun leraar. Ik kom uit hun buurt, ik spreek hun taal, ik ben net als zij. Hun fascinatie voor geld, dure auto’s en het snelle leven begrijp ik, dat heb ik ook gehad. Maar ik probeer die kinderen uit te leggen dat het allemaal schijn en bedrog is. Die mooie Mercedes is gehuurd, met zo’n levensstijl krijg je nooit een auto, een huis of wat dan ook op jouw naam. En de kans is groot dat je heel vroeg in je kist komt.’
Toekomst
Yassine heeft duidelijke plannen voor de toekomst. Hij gaat verder op de weg van de voorlichting aan jongeren. Op dit moment legt hij ook de laatste hand aan zij eerste podcast hierover. Daarnaast wil hij een uitzendbureau opzetten voor jongens zoals hij, die uit detentie komen en op een legale manier weer iets van hun leven willen maken. ‘Dat moet wat mij betreft in alle openheid. Opdrachtgevers moeten weten wie ze in huis halen en daar bewust voor kiezen. Alleen door openhartig te zijn kun je vooroordelen wegnemen.’
Over de liefde spreekt Yassine zich niet uit, maar hij wil ooit vader worden en een gezin stichten. ‘Mensen komen en gaan, maar je familie is voor altijd, dat is heel sterk. Ik heb gelukkig een hele goede band met mijn familie, altijd gehad, ook in moeilijke tijden.’
