Verhalen

Muziek brengt me in een andere wereld

Tags: kunst | muziek
16 november, 2015

Zangeres en liedjesschrijfster Sharon Miedema (1992) groeide op in Zwolle. Op haar negentiende kwam ze naar Amsterdam om voorlopig niet meer weg te gaan.
‘Ik zat in een instelling in Zwolle,’ vertelt Sharon Miedema, ‘maar daar was ik niet zo tevreden over en toen ben ik naar Amsterdam gekomen. Ik moest daar weg maar ze hadden een ander traject voor mij in gedachten waar ik me niet goed in kon vinden. Namelijk om naar Arnhem te verhuizen en in een kunstatelier te gaan werken. Ik heb onder meer een tijdje met ambulante begeleiding van Amerbos van HVO-Querido in Noord gewoond. Nu woon ik bij Jong-en-Aut, een leefgemeenschap voor mensen met autisme op een terrein in Zwanenburg. Dat is heel prettig wonen. Ik heb het syndroom van Asperger en OCD (Obsessive Compulsive Disorder), dat is een dwangstoornis.

Sharon Miedema met KWIK in Theater Bellevue

Sharon Miedema met KWIK in Theater Bellevue

Dit is wat ik wil

Ik schrijf graag teksten. Meestal wordt het een lied, maar niet altijd. Het is wel altijd passend om als songtekst te kunnen gebruiken, het rijmt vaak en het is bijna altijd in het Engels.
Ik kom niet speciaal uit een kunstzinnig nest. Sinds ik me kan herinneren wil ik het liefste met muziek bezig zijn en dat doe ik dan ook. Uit een soort realisme heb ik een tijd lang gezegd dat ik ontwerper wilde worden, dat leek me iets creatiefs met toekomstperspectief, iets waar je ook nog je brood mee kan verdienen. Toen ik op mijn veertiende Madonna zag in de Arena – ik heb mijn ouders gek gezeurd om daarheen te mogen – dacht ik helemaal “dit is wat ik wil.” Nu weet ik dat zoiets meer een kinderdroom was en dat zoiets heel lastig is.
Inmiddels houd ik ook van andere artiesten, zoals Björk, de Cocteau Twins, Elisabeth Fraser, Lykke Li, Peter Gabriel en Sinéad O’Connor. De laatsten heb ik ook live gezien. Vroeger maakte ik zelf cassettebandjes, van die verzameltapes, nu koop ik nog altijd regelmatig cd’s en platen.

Ik houd ook wel van andere creatieve dingen, zoals tekenen en schilderen. Ik hoor van anderen dat ik er goed in ben, maar ik houd het niet heel lang vol om me te focussen en dan vind ik het vermoeiend en vervelend. Dat heb ik niet als ik met muziek bezig ben.
Ik maak ook filmpjes op verschillende kanalen op Youtube. Een daarvan heet funnygreat, die naam heb ik als kind bedacht en later veranderd in Once named Funnygreat. Daar plaats ik video’s die ik zelf maak bij muziek van mijn favoriete artiesten.

Eerste optreden

Sharon Miedema in De Rode Hoed in 2012

Sharon Miedema in De Rode Hoed in 2012

Achteraf was het beter geweest als ik als kind al was begonnen met een instrument, dan heb je alvast wat kennis van akkoorden, harmonie en dat soort dingen. Ik leer nu alsnog een beetje gitaar spelen.
Mijn eerste optreden was in De Rode Hoed, bij het afscheid van een directeur van HVO-Querido. [Jaap Fransman nam daar op 13 september 2012 afscheid als bestuursvoorzitter, red.]. Dat ging eigenlijk meteen behoorlijk goed.

Vrijheid

Sharon tijdens de repetities voor KWIK

Sharon tijdens de repetities voor KWIK

Meedoen aan KWIK was voor mij de eerste keer. Ik vond de groep geweldig qua samenstelling. Zoveel uniek getalenteerde mensen bij elkaar, dat gaf meteen een goede sfeer. Ik had met meerdere mensen behoorlijk wat raakvlakken en aansluiting. Samenwerken in zo’n grote groep gaf mij een enorm gevoel van vrijheid. Het besef dat niet altijd alles perfect hoeft te zijn. Volgens mij hadden alle deelnemers hun eigen, veilige plek gevonden in de groep. Ik heb er heel veel van geleerd, juist ook door de samenwerking met anderen, waardoor je dingen van een andere kant leert te bekijken. Het was heel inspirerend. Ik ga de volgende keer zeker weer meedoen.
Het optreden in Bellevue was een soort kers op de taart, een bijzondere ervaring, met familie en vrienden in de zaal. Ik deed aan verschillende dingen mee, maar het zingen van het lied Cocoon van Björk was voor mij toch het ultieme moment.

Heftig

De relatie tussen kunst en psychiatrie is boeiend. Je hebt een hele waslijst aan beroemde geniaal gekke kunstenaars. Voor sommige mensen is kunst een uitlaatklep, een manier om uit de dagelijkse situatie te kunnen stappen, om even te ontsnappen aan de wanhoop.
Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld schizofrenie het goed doet op het podium, ik heb wel eens opgetreden met mensen die dat hebben en zij komen behoorlijk intens over. Als je hele heftige emoties in je hoofd hebt, dan kun je dat gevoel vaak heel authentiek overbrengen. Heftig leidt nu eenmaal tot heftig.

Sharon Miedema zingt Björk in Bellevue

Sharon Miedema zingt Björk in Bellevue

Spannend

Zelf kan ik heel erg opgaan in muziek en me compleet afsluiten voor de omgeving. Als ik zing, moet ik helemaal in de sfeer van het nummer komen en zelf bijna door de muziek worden gehypnotiseerd. Bij een heleboel dingen vind ik het lastig om lang gefocust te blijven, alleen bij muziek heb ik daar geen moeite mee. Dat komt omdat muziek je uitdaagt en super spannend is. Muziek brengt me in een andere wereld.’

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.