Traditiegetrouw siert een schilderij of tekening van een van onze cliënten de jaarlijkse nieuwjaarsgroet van HVO-Querido. Veel is er dit jaar anders, maar dat gelukkig niet. Deze keer mochten we hiervoor een kunstwerk gebruiken van Mehrdad, een cliënt van Discus, onze eerste afdeling voor Housing First.
Mehrdad (1966) is geboren in Iran, waar hij opgroeit in de zuidelijke stad Abadan, vlakbij de Perzische Golf. Hij studeert daar elektrotechniek. Getraumatiseerd door zijn ervaringen in de bloedige oorlog met Irak en als politiek tegenstander van het regime ontvlucht hij 1994 zijn land en komt naar Nederland. Aanvankelijk woont hij in Axel, Terneuzen, Groningen en nog wat plaatsen, sinds 1998 woont hij in Amsterdam. In ons land heeft Mehrdad diploma’s gehaald voor de opleidingen sociale dienstverlening en maatschappelijk sportcoach.
Dakloos
‘Amsterdam is een leuke stad, het is wel veranderd in vergelijking met vroeger,’ vertelt Mehrdad. ‘Ik ben alleen naar Nederland gekomen en ik ben nog steeds alleen. Eerst mocht ik niet blijven. Toen ben ik in hongerstaking gegaan met mijn mond dichtgenaaid. Allerlei verschillend werk gedaan, een eigen bedrijfje gehad, heel veel baantjes, steeds weer iets anders geprobeerd, maar er waren altijd problemen. Altijd ellende. Na een tijdje raakte ik verslaafd en dakloos. Dat heeft zo’n twee jaar geduurd. Daarna kreeg ik behandeling bij Centrum’45 voor mijn PTSS.
Schilderij van Mehrdad
Eigen woning
Bij HVO-Querido kwam ik toen in aanmerking voor een woning en begeleiding via Housing First. Dat huis in Slotermeer kreeg ik in 2012, bijna tien jaar geleden. De woning zou bijna op mijn eigen naam komen. Maar nu wordt het blok gerenoveerd en ga ik verhuizen. Dan krijg ik dat nieuwe huis op mijn naam. Het liefst zou ik niet meer in de buitenste ring van de stad wonen, maar meer richting het centrum, daar heb je meer verschillende mensen.
In die jaren heb ik veel begeleiders gehad: Marije, Joris, Teun en nu Jochem. Allemaal aardige, goeie mensen.
Uit mezelf
Ik tekende en schilderde al graag toen ik jong was. Maar ik kan niet zeggen dat ik het van huis uit heb meegekregen. Het komt niet van mijn familie, het komt van mij, uit mezelf. Ik kende ooit een Italiaan, hij was een echte kunstenaar, hij kwam uit een familie vol kunstenaars, zij hadden boeken over kunst, zij wisten van de theorie. Van hem heb ik veel geleerd, dat was een grote kans. De rest heb ik mezelf geleerd. En dat doe ik nog altijd. Ik wil me meer verdiepen, ik kijk graag hoe andere mensen het doen, daar kan ik veel van leren.
Het meest bewonder ik Dali, Van Gogh en Vermeer.
Mehrdad
Durven veranderen
Mijn schilderijen geef ik nooit een titel, zo denk ik er niet over. Meestal heb ik heel veel ideeën. Hoe meer je erover nadenkt, hoe beter die ideeën groeien in je hoofd. Als ik begin met schilderen zit het beeld losjes in mijn gedachten. Tijdens het maken verandert er nog heel veel. Tussen hoofd e doek kan veel gebeuren. Bij het schilderij met de ballonnen bijvoorbeeld waren de touwtjes aan de ballonnen in mijn gedachten eerst kettingen. Als een soort tegenstelling. Licht, luchtig en zwevend tegenover zwaar en vast. Maar dat werd veel te verdrietig, dat wilde ik niet, dus dat idee heb losgelaten. Dat moet je ook durven als je schildert.
Schilderij van Mehrdad
Reacties
Het leukste aan schilderen is het gevoel dat je ermee kunt uitdrukken en de concentratie. Als het goed gaat, en dat lukt niet altijd, dan ben je er voor 100% mee bezig, je binnenkant, je buitenkant, alles is met dat schilderij bezig en verder met niks. Dan ga je maar door, door, door. Soms kan ik gewoon niet stoppen met schilderen.
Exposeren is leuk. Je krijgt feedback en complimenten, het is leuk als mensen reageren op wat jij doet. Natuurlijk hoop ik mijn schilderijen te kunnen verkopen. Dat heb ik in het verleden ook wel eens gedaan. Ik was verbaasd en blij. Het gaat niet om het geld, maar om het feit dat mensen echt interesse hebben voor iets dat jij hebt gemaakt. Het is erkenning, waardering.
Werk in uitvoering van Mehrdad
Hoop
Naast schilderijen maak ik ook tekeningen met pen, schrijf ik gedichten, voor mezelf, in het Perzisch. Ook schrijf ik kritische politieke teksten, die zet ik op Facebook om te delen. Met Iran komt het goed, ik heb veel hoop. De mensen daar gaan het helemaal zelf doen, daar hoeft niemand zich mee te bemoeien.
Vrijwilliger
Als vrijwilliger werk in bij Cordaan in de Kijkduinstraat in Bos en Lommer. Heel veel verschillende mensen komen daar. Ze kunnen daar allerlei activiteiten doen en daar begeleid ik ze bij. Als ik daar tussendoor even tijd heb, schilder ik zelf iets.’
