Bij het Martien Schaaperhuis, de woonvoorziening van HVO-Querido op IJburg, zijn de kamers aan beide uiteinden van het gebouw verbouwd tot kleine zelfstandige appartementen. Bewoners die aan deze zogeheten kopse kant wonen, hebben niet alleen meer zelfstandigheid, er wordt ook meer van ze verwacht.
Tjitte Andringa (1982) werkt al twaalf en een half jaar bij HVO-Querido. Eerst zes jaar als begeleider bij De Vaart, daarna als zorgcoördinator bij het Martien Schaaperhuis. Tjitte is enthousiast over de verbouwing van de kopse kanten en legt uit dat dit het aanbod van zijn voorziening beter maakt.
‘Als je als bewoner bij het Martien Schaaperhuis binnenkomt, begin je aan de voorkant van het gebouw,’ vertelt Tjitte. ‘Vervolgens stroom je door naar de achterkant van het pand, waar de kamers wat ruimer zijn. En aan het eind van je traject bij ons, als je op de wachtlijst staat voor een omslagwoning, dan verhuis je naar een van de kopse kanten. Daar zijn de kamers nog iets groter en daar heb je een eigen opgang en meer zelfstandigheid en privacy.
Stap vooruit
De kamers aan de kopse kanten waren ooit opgezet als kleine appartementen voor twee personen waarbij je het sanitair moest delen. En dat had iets merkwaardigs. Bewoners hebben doorgaans geen moeite om een keuken te delen. Maar met de douche en de wc is dat anders, dat voelt persoonlijker. Juist door dat delen zagen veel bewoners een verhuizing naar de kopse kant niet of nauwelijks als een stap vooruit. Bovendien vonden we matching belangrijk, aangezien twee bewoners een woonruimte moesten delen. Bewoners stromen bijna nooit met z’n tweeën tegelijk uit. Dus na het vertrek van een bewoner moest er weer een nieuwe match worden gezocht.
Tjitte Andringa, zorgcoördinator Martien Schaaperhuis
Naar uitstroom
Daarom zijn de kopse kanten verbouwd, eind vorig jaar alweer, tot studio’s voor één persoon. We hebben er twaalf, zes aan elke kant. De ruimtes zijn nog steeds groter dan de andere kamers, je hebt een eigen opgang, dus je hoeft niet langs de portier. Je hebt een eigen keuken, een eigen wasmachine en nu dus ook eigen sanitair. Nu ervaren bewoners het wel echt als een promotie. Je moet nog steeds zijn aangemeld voor een omslagwoning, om hiervoor in aanmerking te komen. Dat is een harde voorwaarde. Dat gaat op volgorde van aanmelding. Je moet dus echt aan het eind staan van je begeleiding bij het Martien Schaaperhuis. Je woont al bijna zelfstandig. Je werkt naar je uitstroom toe.
Netwerk
Wij stimuleren bewoners om in deze fase ook alvast met de volgende stap in hun leven bezig te zijn. Verhuizing is een hoop werk en een bekende stressfactor. Er valt veel voor te bereiden, te regelen en te kiezen. Waar ga ik een verhuiswagen bestellen? Welke kleur gordijnen ga ik nemen? Wie gaat mij helpen bij de verhuizing? Het is voor de begeleiding dan ook een fase om nog eens extra in te zetten op het netwerk van de cliënt.
Compleet
De kopse kanten in hun huidige vorm zijn echt een aanwinst voor onze bewoners. Ze maken het aanbod van het Martien Schaaperhuis completer. Het is echt een stap vooruit. Wij zijn er dan ook heel blij mee.’
Carelly, bewoonster Martien Schaaperhuis
Vrijheid
Carelly van Blarcum (1979) komt van oorsprong van Curaçao, waar ze tot haar achttiende verbleef. Eenmaal in Nederland woonde ze onder meer in Amsterdam Noord en daarna lange tijd in Bos en Lommer. Als kind wilde Carelly graag dokter worden, omdat ze nu eenmaal graag mensen helpt. Maar dat zat er niet in. Wegens schulden raakte ze haar laatste huis kwijt en belandde op straat. Via de politie kwam ze bij HVO-Querido terecht. Inmiddels woont Carelly ruim twee jaar in het Martien Schaaperhuis. Nadat ze eind vorig jaar verhuisde naar de kopse kant, heeft ze daar meer zelfstandigheid.
Groter en ruimer
‘Het is leuk wonen hier op IJburg,’ vertelt Carelly. ‘Alles is nog steeds behoorlijk nieuw hier. Het lijkt een eind weg, maar dat is niet zo. Met de tram ben ik binnen twintig minuten in de stad. Het zijn maar vijf haltes.
Het fijne van deze ruimte is dat alles groter is dan in de gewone kamers hier in huis. Een grotere woonkamer, een ruime eigen badkamer en een keuken. Het is voor mij echt een vooruitgang. Het liefste zou ik natuurlijk een eigen woning hebben, helemaal zelfstandig, ergens in de stad. Want ik wil wel graag ik Amsterdam blijven wonen. Het maakt mij niet uit waar. Ik sta op de wachtlijst.
Caraïbisch
In het Martien Schaaperhuis is een restaurant voor bewoners, daar werk ik elke dag. Ik ben best wel een aardige kok, al zeg ik het zelf. En ik leer nog elke dag bij.
Als ontspanning speel ik onder meer spelletjes en luister ik veel naar muziek. Ik houd van love songs, lekkere nummers van Sky Radio en natuurlijk ook van Caraïbische muziek. Carnaval vier ik graag, dat doet me altijd aan Curaçao denken. Er woont hier in huis iemand uit Aruba, daar heb ik een speciale klik mee.
Een eigen leven
Op de kopse kant heb je meer vrijheid, meer zelfstandigheid, maar er wordt ook meer van je verwacht. Je moet het hier zelf doen. Mijn begeleidster helpt me wel met dingen regelen, zoals de administratie en zo. Met van alles eigenlijk, ze gaat bijvoorbeeld mee als ik een afspraak heb bij een instantie.
De toekomst zie ik positief. Ik hoop op een eigen huis, maar ik vind het niet erg om daar rustig de tijd voor te nemen. Het is prima hier, ik ben best wel tevreden. Ik heb mijn werk, ik heb hier gewoon mijn eigen leven.
Mensen helpen
Als ik veel geld zou hebben, dan zou ik verhuizen naar Otrabanda in Willemstad. En daar zou ik dan een business voor mezelf opzetten. Een kleine kliniek bijvoorbeeld, voor zwangere vrouwen of voor gehandicapten mensen. Ik wil nou eenmaal graag andere mensen helpen. Zelf heb ik twee gehandicapte broers. Misschien heb ik daardoor wel een zwak hart voor mensen die ziek zijn.’
