Cecilia Petit verlaat onze organisatie en wordt opgevolgd door maar liefst twee nieuwe collega’s: projectmanager forensische zorg Malissa Kemnaad en projectmanager methodiek en cliënttevredenheid Jolien Koopman. Een korte uitzwaai en een korte eerste kennismaking.
‘Ik ga weg bij HVO-Querido om verschillende redenen,’ vertelt Cecilia Petit (1971). ‘Wij participeren in Pondok (Maleis voor huisje), een woonwerkproject aan de Poeldijkstraat in Amsterdam West. Daar willen we een sociale community opzetten. Dat is mijn droom en daar wil ik even genoeg tijd aan kunnen besteden. Je droom waarmaken kost nu eenmaal tijd. Even heb ik overwogen om minder te gaan werken, maar dit leek met toch het moment voor verandering. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad bij HVO-Querido, ik ben hier altijd heel druk geweest, maar ik kreeg toch een beetje het gevoel dat alles me overkwam. Daarom is het goed om een tijdje los van een organisatie te zijn en weer zelf de touwtjes in handen te nemen.’
Jolien Koopman, Cecilia Petit en Malissa Kemnaad
Beweging
Malissa Kemnaad (1978) volgde de hbo-opleiding MWD (Maatschappelijk Werk en Dienstverlening) aangevuld met een managementopleiding. Na veertien jaar bij Reclassering Nederland te hebben gewerkt, vond zij het tijd voor iets anders. Zij kent het klappen van de zweep. ‘Ik heb zes jaar in de uitvoering gewerkt,’ vertelt Malissa, ‘en daarna acht jaar in een staffunctie. Het werk en de doelgroep zijn echt superleuk. Qua locatie is het geen grote overgang, want het kantoor van de Reclassering zit aan de Wibautstraat.
HVO-Querido lijkt altijd in beweging te zijn. Er is veel ruimte om je te ontwikkelen. Wat mij hier is opgevallen de eerste tijd, is dat er heel veel bevlogen mensen werken in alle lagen van de organisatie. Dat vind ik zelf ook belangrijk, ik zou niet overal kunnen werken, ik moet achter de missie en visie staan. En waar HVO-Querido voor staat dat spreekt mij aan.’
Ontwikkeling
Jolien Koopman (1977) studeerde orthopedagogiek en gedragswetenschappen en deed twee jaar geleden een MBA health. Zij werkte als gedragsdeskundige bij diverse GGZ-organisaties (Kwintes, RIBW KA/M) en als zelfstandige. ‘Ik had ook een droom,’ aldus Jolien, ‘ik wilde graag op reis, met mijn gezin. En dat heb ik ook gedaan, ik heb mijn baan opgezegd en we zijn in Zuid-Afrika, Namibië, Thailand en Laos geweest. Als je zo’n droom hebt waargemaakt kom er een moment waarop je denkt: en wat nu? Nu had ik al eens een klus als gedragsdeskundige gedaan bij afdeling de Rijswijk van HVO-Querido en toen vond ik het al een leuke organisatie met leuke mensen, dus toen ik de vacature zag hoefde ik niet lang na te denken.
Het leuke vind ik dat de organisatie zo veel dingen tegelijk doet, er is veel energie.
Je krijgt bovendien veel ruimte. Ik wil meer met e-health en data gedreven zorg gaan doen, er is echt heel veel mogelijk op dat vlak, en daar wordt vooral met enthousiasme op gereageerd, niemand doet daar moeilijk over. Je krijgt hier veel ruimte voor ontwikkeling.’
Spannend
Cecilia bekent dat ze het ook wel een beetje spannend vindt om weg te gaan. De onderwerpen methodiekontwikkeling en forensische zorg liggen haar immers na aan het hart, ‘ze voelen toch een beetje als mijn kindjes,’ aldus Cecilia. Maar ze heeft er alle vertrouwen in dat deze zaken bij haar collega’s in goede handen zijn. ‘Ik ben heel goed vervangbaar. Het is bovendien goed om er zo nu en dan met frisse ogen naar te kijken, iedereen geeft er weer een eigen draai en kleur aan.’
Malissa: ‘We moeten er natuurlijk wel op letten, dat het niet bij leuke nieuwe ideeën blijft, je moet zaken ook goed implementeren.’
Jolien: ‘Op het gebied van methodiekontwikkeling stap ik in een gespreid bedje. Het meten van de tevredenheid van cliënten is een hele andere zaak, dat staat hier vrijwel los van. Dit jaar doen we het nog op de oude manier, hierna gaan we iets nieuws ontwikkelen.’
Lekker gewerkt?
Malissa: ‘Ik voel me tevreden over mijn werk als ik lekker creatief heb kunnen zijn, als ik input heb mogen geven, heb kunnen meedenken om tot een oplossing te komen. Dat doe je meestal door veel gesprekken te voeren.’
Jolien: ‘Voor mij helpt het wel als ik ergens van tevoren een beetje tegen opzie of tegen aanhik. Het moet de nodige moeite kosten en als het dan lukt is het gevoel van: yes groter. Hoe groter de weerstand, hoe meer dat yes in hoofdletters komt.’
Cecilia: ‘Ik word blij op het moment dat je samen met andere mensen tot ideeën komt om dingen op te lossen. Dat je samen voelt: ja, we komen verder. Als leidinggevende (Cecilia was teammanager van de locaties BW Diemen en de Aalbersestraat) had ik het gevoel dat ik lekker had gewerkt als ik dingen kon vlottrekken, als ik weerstand kon wegnemen en iets in beweging kon krijgen. Dan heb je het idee dat je echt iets hebt kunnen doen.’
Ruimte
Jolien: ‘Het is prettig om in je werk de ruimte te krijgen om werk te kunnen maken van je ideeën, om je eigen plannen na te streven.’
Cecilia: ‘Daar krijg je bij HVO-Querido veel ruimte voor. Mensen zeggen hier eerder: doe maar, ga het maar uitwerken zoals jij denkt dat het goed is, in plaats van dat ze allerlei beren op de weg zien. Je krijgt veel vertrouwen om de uitdaging aan te gaan. En wat ook fijn is: er zijn altijd mensen in de organisatie die echt serieus mee willen doen.’
Jolien: ‘Ik wil Cecilia graag bedanken voor de samenwerking en voor haar vertrouwen in ons. Ik vind het bewonderenswaardig dat ze deze stap durft te maken en ik hoop dat ze haar droom met Pondok waarmaakt.’
