Verhalen

Een uitbarsting van kleur

09 december, 2019

Tijdens de Summer School van Het Vijfde Seizoen richtten veertien kunstenaars zich samen met ervaringsdeskundigen van HVO-Querido op de vraag hoe privé onze geestelijke gezondheid in de toekomst is. Dit mondt uit in de expositie Model 2050, Privacy & Psychiatry in the Future. Persoonlijk begeleider Wendie Hoenders heeft twee cliënten van HVO-Querido, gestimuleerd om aan deze tentoonstelling mee te doen.

Rik de Heus (1977) wordt geboren in Den Haag maar groeit op in de Amsterdamse Rivierenbuurt en die jeugd in Mokum is in zijn spraak nog altijd goed te horen.
‘Ik zat vroeger op een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Nou, dan weet je het wel, dan heb je geen zin op te leren,’ vertelt Rik in het Beautiful Distress House, een atelier annex expositieruimte in Amsterdam Noord.
‘Ik werkte liever. Ik heb een eigen winkel gehad in baby- en kinderkleding, in Haarlem was dat. Maar ik ben begonnen op mijn vijftiende als grafsteenbewerker. Stenen leggen, inscripties graveren. Zwaar maar eervol werk. Ik heb een opleiding voor huisschilder gevolgd.
Van de straat kwam ik via het Instroomhuis terecht in Opvanghotel in Osdorp, de hel vond ik dat. Nu woon ik lekker in de Spaarndammerbuurt, echt een topbuurt.

Rik de Heus

Rustig

​Met schilderen als kunst ben ik heel laat begonnen, pas toen ik een enkelbandje had. Een vriend van me was aan het schilderen en zei: doe jij ook eens wat. Als kleine jongen was wel altijd ding​etjes aan het maken, aan het knutselen. Al mijn familieleden waren zogenaamde hippies die rondhingen op Ruigoord. Love, peace en helemaal geen happiness.
Toen ik eenmaal met schilderen was begonnen werd het steeds serieuzer. Ik probeer nu het koppie erbij te houden. Ik word heel rustig van schilderen. Het gaat mij om het maken, maar ook om het resultaat. Meestal begint het bij mij met kleur en dat pimp ik dan op. Het gaat vanzelf. Ik ga echt niet zitten wachten op inspiratie of zoiets, daar heb ik geen last van. Het is heel simpel: als het liefdevol gaat in je leven, dan maak je meer klaar. Wat je maakt is afhankelijk van sfeer, van de stemming waar je in bent.

Eigen stijl

Rik en Nina

Wat ik maak komt uit mezelf, ik kijk heel weinig naar andere kunst. Herman Brood, daar heb ik bewondering voor en ook voor Kandinsky en Miró. Maar Appel vind ik bijvoorbeeld helemaal niks. Anton Heyboer? Lelijk, echt bagger.
Iedereen ziet meteen of ik iets heb gemaakt, blijkbaar heb ik een eigen stijl. Ik hoef niet zo nodig iets te zeggen met mijn schilderijen, ik hoop dat zoveel mogelijk mensen het mooi vinden, meer niet.

Samenwerken

Ik vond het te gek dat ik op deze tentoonstelling die grote wand mocht doen. Lekker vet en veel kleur, echt een soort uitbarsting.’

Rik werkte op deze expositie samen met de jonge Rotterdamse kunstenaar en modeontwerper Nina Pen die in 2018 afstudeerde aan de ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Arnhem. Hun gezamenlijke grote doek noemden ze Future Atlantis, een plattegrond van ingebeelde stad in de nabije toekomst. Nina Pen heeft een filmpje gemaakt van deze samenwerking.

​​

​‘De samenwerking met Nina vond ik heel leuk om te doen,’ aldus Rik. ‘Zij is lekker vrijzinnig, gewoon een tof wijf. Op een gegeven moment zat ik een beetje stuk en toen zei zij: ik zou het zo doen. Doe jij het dan, zei ik. Zij heeft er toen ogen op geschilderd, echt schitterend. Samen iets maken, dat is nog leuker dan in je eentje, daar groei je van.
Het is gewoon leuk om iets te maken, om creatief bezig te zijn. Heel soms verkoop ik wat, maar nog wel voor flutprijsjes. Ik ben gewoon heel dankbaar dat ik de kans krijg om dit te doen.’

Schilderij van Rik

 

 

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.