Bewoners, bezoekers en medewerkers van het Martien Schaaperhuis en het Centrum Robert Koch van HVO-Querido verleggen hun fysieke en mentale grenzen op de stormbaan van de politie.
Een verslag van persoonlijk begeleider Roos Wouters – Op woensdag 9 augustus vertrokken we met het busje van het Martien Schaaperhuis onder begeleiding van Fabian en mij naar het terrein van de APGS, de Amsterdamse Politie Gymnastiek- en Sportvereniging, aan de Ouderkerkerdijk, waar wij werden ontvangen door de wijkagent van IJburg.
We vormden een team samen met bezoekers van het Centrum Robert Koch in Amsterdam Oost onder begeleiding van Geertjan Nijenhuis. ‘APGS Amsterdam stelt zich ten doel de mentale en fysieke ontwikkeling van haar leden, in het bijzonder de leden van de Eenheid Amsterdam van de Nationale Politie, te bevorderen,’ staat als motto op hun website.
Je grenzen verleggen op de stormbaan van de politie
Alle spieren
We hadden nog geen idee wat ons te wachten stond. Het is een groot terrein met verschillende obstakels. Al lopend naar het terrein zat de sfeer er goed in. Voorafgaand aan de run hebben we een goede warming-up gedaan en onze angsten met elkaar besproken. De één had last van hoogtevrees en een ander had last van zijn schouder. Een goede warming-up is belangrijk omdat je met een survivalrun nagenoeg alle spieren van je lichaam gebruikt. En dat hebben we zeker gemerkt de volgende dag!
Kracht, doorzetten en samenwerken
Vervolgens begonnen we aan het parcours. Al hardlopend is het de bedoeling om allerlei hindernissen te overwinnen. Er bestaat geen goed of fout, iedereen ging op zijn eigen manier over de hindernissen heen. Het lange afstand lopen werd gecombineerd met het overwinnen van verschillende zware hindernissen, die het uiterste vragen van de deelnemers. Niet alleen werd er een aanzienlijke krachtinspanning geleverd, ook doorzettingsvermogen en samenwerking speelde een grote rol.
Ontdekking
Mooi om te zien dat de deelnemers krachten van zichzelf hebben ontdekt die ze nooit voor mogelijk hebben kunnen houden. Er werd ook geroepen: ‘dit had ik absoluut niet willen missen.’ Aan het eind van het parcours kwam iedereen binnen gerend met een trotse blik, dit was prachtig om te zien. Stuk voor stuk hebben ze hun angsten overwonnen en hun grenzen verlegd.
