Jermain Cikic (1992) is fotograaf. Hij studeert documentaire fotografie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en loopt momenteel stage in Berlijn. Het afgelopen jaar bracht hij een fotoboek uit bij uitgeverij Mendo over onze opvang aan de Transformatorweg: Inside out.
‘Het boek is bij toeval ontstaan,’ vertelt Jermain vanuit Berlijn, ‘voor zover je daarin gelooft. Ik had thuis in Amsterdam veel kleding verzameld voor mijn familie in de Servische Republiek, een onderdeel van Bosnië. Maar toen kwam corona en gingen de grenzen dicht. Toen bedacht ik dat ik die kleding ook aan mensen kon geven die het in mijn stad nodig hadden. Toen ben ik gaan googelen, kwam bij de Transformatorweg uit en daar heb ik alles gebracht met een busje.
Bizar en tragisch
De opvang was nog niet open en op het parkeerterrein heb ik even gewacht. Ik raakte nieuwsgierig. Daklozen? Opvang? Hoe gaat dat dan? Hoeveel mensen komen hier? Waar komen ze dan vandaan? Je hebt in Amsterdam helemaal niet door dat er daklozen zijn. Terwijl ze hier in Berlijn overal op straat liggen. En terwijl ik stond te wachten, kwamen ze er aan, de dakloze mensen, bijna netjes in een rij.
Mensen wordt gevraagd binnen te blijven en iedereen klaagt daarover en deze mensen willen graag naar binnen, maar hebben geen eigen plek. Dat idee vind ik bizar en tragisch.
Contact maken
Daar wilde ik een serie over maken, daarom heb ik contact opgenomen met de Transformatorweg en het was oké. Ik heb veel rondgelopen zonder camera, kijken, contact maken, vragen stellen, met mensen praten. Ik heb meer gepraat dan gefotografeerd. Op een gegeven moment was er een sfeer van: oké, deze jongen is hier voor een reportage, hij bedoelt het goed. Toen heb ik mijn camera meegenomen en uiteindelijk een paar portretten en atmosferische beelden gemaakt. Aangevuld met een aantal poëtische quotes van mensen uit de opvang heeft dat geresulteerd in het boek.
Mensen als jij en ik
Ik wil graag iets terugdoen en daarom gaat alle winst op het boek naar de Transformatorweg, hoe bescheiden dat ook zal zijn.
Veel mensen hebben een bepaald beeld van daklozen. Het zijn alcoholisten, verslaafden, het is hun eigen schuld, zoiets hoeft toch niet in Nederland, dat soort dingen. Voor mij was het echt een eyeopener. Als je met mensen van de Transformatorweg praat, weet je dat het iedereen kan overkomen. Natuurlijk zijn daar ook verslaafden, maar er zijn ook mensen die gescheiden zijn of hun baan hebben verloren. Dus als je een dakloze tegenkomt op straat: maak een praatje, doe iets aardigs, het zijn mensen als jij en ik.’
