Aan de Burgemeester Vening Meineszlaan in Amsterdam Nieuw-West heeft HVO-Querido in oktober in samenwerking met woningcorporatie de Alliantie een nieuwe voorziening geopend voor 63 bewoners: Passantenpension Anton Struik, een verblijf waar mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, tijdelijk kunnen wonen.
Passantenpension Anton Struik is geen uitbreiding van de capaciteit. De voorziening is ter vervanging van het passantenpension in het voormalige Huis van Bewaring aan de Havenstraat, dat van begin af aan als tijdelijke huisvesting bedoeld. Datzelfde geldt overigens voor dit pension, HVO-Querido mag het pand aan de Burgemeester Vening Meineszlaan twee jaar gebruiken. Per woning is er plaats voor twee bewoners, ieder heeft een eigen woon- c.q. slaapkamer; keuken, wc en douche worden gedeeld.
Moeder en dochter
Sandra da Rocha (1962) is een van de bewoners van het passantenpension. Zij verhuisde mee vanuit de Havenstraat. Sandra is geboren in Paranaguá, een havenstadje in het zuiden van Brazilië en groeide ook deels op bij haar Italiaanse oma in Venetië. Zij verblijft inmiddels weer anderhalf jaar in ons land, maar niet voor het eerst, want Sandra woonde eerder ruim tien jaar in Hoofddorp. Tijdens een vakantie in Nederland leerde zij de vader van haar latere dochter kennen. Haar dochter, die nu 19 jaar oud is, woont ook in het passantenpension, maar niet met haar moeder in dezelfde woning.
Sandra da Rocha
Kansen
‘Toen mijn dochter nog jong was, is zij heel lang heel erg ziek geweest,’ vertelt Sandra, ‘echt chronisch ziek, zij was heel stil. Ik had geen keuze, ik heb toen mijn baan opgezegd om mijn kind te verzorgen. Toen niets meer hielp, ben ik met haar naar Brazilië gegaan. De gezondheid van je kind is het belangrijkst, veel belangrijker dan geld of een mooi huis. Money? I don’t care. Haar vader wilde niet meegaan. Hij was getrouwd met zijn werk. Later is hij toch gekomen en heeft ook in Brazilië een succesvol bedrijf opgezet. We leefden goed, het was beautiful, natuur, indianen, geen technologie. Toen mijn dochter en ik weer terug wilden naar Nederland, omdat de kansen in Brazilië niet groot zijn, voor een goede school moet je bijvoorbeeld echt verhuizen naar de grote stad, wilde hij weer niet mee. Het was niet goed, we zijn nu gescheiden.
Paradijs
Nederland is een paradijs als het niet af en toe zo koud was. Je hebt hier veel kansen op het gebied van werk, studie en een goed leven. Ik blijf hier. Ik doe nu ook aan sport via Rebuild Your Body, dat is ook van HVO-Querido, echt heel leuk. Laatst zijn we gezellig gaan bowlen en daar was ook een man uit Marokko bij die alleen maar zat te mopperen op Nederland en de Nederlanders. Dat begrijp ik niet, dan denk ik: waarom ben je dan hier?
Er zijn drie dingen waar je beter niet over kunt praten, want er komt bijna altijd ruzie van: religie, politiek en voetbal. Iedereen weet het beter en er is altijd veel, teveel, emotie bij.
Passantenpension Anton Stuik
Naar de gevangenis
Eenmaal terug in Nederland had ik geen huis en geen plek om te slapen. Ik ben eerst een tijdje bij een oude vriendin geweest, maar dat kon niet zo blijven. Eerst schrok ik toen ik van de gemeente hoorde dat ik in een oude gevangenis moest gaan wonen, als een soort vluchteling tussen mensen die niks meer hebben. Maar ik had geen andere keuze en al snel bleek dat de Havenstraat geen gevangenis meer was. Het lag zelfs in een leuke buurt, veel meer centraal dan dit. Dit is wel een beetje ver, echt een uithoek van Amsterdam, mensen weten nooit waar het is als ik vertel waar ik woon. Niemand kan ons vinden. Gelukkig heb ik wel een mooie fiets, dat is echt top en lekker makkelijk in de stad. Daarmee doe ik bijvoorbeeld boodschappen.
Artistiek
Ik wil verder gaan en vooruit komen, ik wil op mijn eigen benen lopen, daarom volg ik cursussen in de taal. Ik ga naar school en ik doe een opleiding om kok te worden bij restaurant De Havelaar in de Douwes Dekkerstraat, ik houd echt van koken. Dat is heel leuk, daar kun je elke zondag goedkoop en lekker eten. Verder doe ik vrijwilligerswerk bij Colors, een soort fabriekje in de Bilderdijkstraat waar kaarsen worden gemaakt. Dat is ook leuk werk, ik houd van artistieke dingen. Dingen maken, schilderen. Het is belangrijk om ook plezier te hebben in je leven.
Eigen leven
Ik wil mijn eigen leven leiden. Ik zou overal in Nederland wel willen wonen. Als je verder van Amsterdam af gaat, wordt het goedkoper. Een klein dorpje vind ik ook goed, dan koop ik een kleine toet-toet en rijd ik naar de stad als dat nodig is. Bijvoorbeeld om mijn dochter te bezoeken, zij werkt nu bij de Zara.
Toekomst
De mensen van HVO-Querido zijn goede mensen, ze willen je echt helpen, dat merk je en dat voel je. Zij doen goed werk.
Ik hoop dat ik snel mijn diploma’s ga halen, dat ik ergens werk vind zodat ik weer in een gewoon huisje kan wonen. Dat hoop ik echt.’
