Verhalen

De meeste mensen vieren de feestdagen in huiselijke sfeer. Drie bewoners van HVO-Querido, Jordy, Paula en Michel, vertellen hoe zij kerst en oud en nieuw beleven. Wat doen ze om het thuis gezellig en warm te maken? Hoe vieren ze de kerstdagen? Op welke manier brengen ze de jaarwisseling door? Drie persoonlijke verhalen over een universeel thema.

Een prettige sfeer creëren

Al in het trappenhuis kun je zien dat de feestdagen niet ongemerkt aan Jordy Waterland (1985) voorbijgaan. Naast zijn voordeur staat een grote kerstman op wacht en de witte deur heeft hij met rode tule omgetoverd tot een reusachtig kerstcadeau met strik. In zijn huis heeft Jordy behoorlijk uitgepakt met een kerstboom, kerstmannen, lichtjes, muziek en kerstballen.

‘Ik ben trots op waar ik nu sta,’ vertelt Jordy in zijn gezellige woning in Amsterdam, waar hij wordt begeleid door Team West. ‘De toekomst zie ik met steeds meer vertrouwen tegemoet. Ik zit in mijn laatste fase bij HVO-Querido. Ik zit weer op school, bij Howie the Harp, en loop stage bij perMens in Zuidoost. Daar werk ik met jongvolwassenen. De opleiding is boeiend en spannend en behoorlijk intensief. Veel lezen, veel verslagen maken. Het vraagt veel van je, waardoor ik bijna nergens anders tijd voor heb. Maar het is ook gewoon heel leuk. Iedereen is gelijkwaardig. We zijn bijvoorbeeld met de hele klas naar het Herstelfestival geweest.

Liefde

Vroeger had ik rond deze tijd vaak last van depressieve gevoelens. Daarom vind ik het extra belangrijk om thuis een mooie, prettige sfeer te creëren. Als je er lekker warmpjes bijzit, voel ik me beter. Een goede sfeer helpt om mezelf staande te houden. Dingen mooi maken en versieren, dat past bij mij.
Koken is liefde en brengt verbinding. Ik kook graag voor andere mensen, je krijgt er veel voor terug. Als ik een beetje uitgebreid heb gekookt dan maak ik daar een soort happening van. Dan dek ik de tafel met zorg en trek ik iets feestelijks aan. Ook als ik alleen ben.

Dankbaar

Ik houd heel erg van traditionele kerstmuziek zoals Mariah Carey en George Michael. Er zijn ook mensen die niks aan kerst kunnen doen, omdat ze geen geld hebben bijvoorbeeld of omdat ze ziek zijn. Daarom ben ik dankbaar dat ik er wel wat aan kan doen. Maar dat is dus niet vanzelfsprekend, dat moet je wel blijven bedenken.
Met trots kan ik zeggen dat ik nu zo ongeveer alles heb wat mijn hartje begeert. Vroeger had ik bijna niks en ik ben bovendien heel veel kwijtgeraakt. Maar ik heb geleerd om tevreden te zijn met kleine dingen.

Geflikt

Als ik mijn leven vergelijk met toen dan heb ik het toch maar geflikt. Het einde van mijn begeleidingstraject, de woning staat bijna op mijn naam. Met mijn begeleider Jochem werk ik nu aan de laatste loodjes. Ik ben bezig om mijn rijbewijs te halen. Ik doe een opleiding waar ik zelf helemaal achter sta, die ik leuk vind en waarmee ik iets kan betekenen voor de maatschappij. Eigenlijk ben ik een voorbeeld. Het kan ook zo.’

We kwamen Jordy eerder tegen als deelnemer aan de Socialrun en de bergtocht van 2022.

Liefde, warmte en genegenheid

Paula Heizenberg (1961) is geboren en getogen in Amsterdam. Ze woont met haar ouders onder meer op in de Hemonystraat en groeit op in De Pijp. Inmiddels woont ze al heel lang in de wijk Banne Buiksloot in Amsterdam Noord. De laatste jaren met begeleiding van Team Noord van HVO-Querido.

‘Mijn vader was vrij technisch,’ vertelt Paula. ‘Hij was reparateur van wasmachines en dat soort dingen. Hoe noem je dat? Witgoed, precies. Mijn moeder is april vorig jaar plotseling overleden. Ik mis haar heel erg. Ze moest voor een operatie aan haar been naar het ziekenhuis en dat is niet goed gegaan. We werden ’s nachts gebeld, maar we waren helaas te laat in het OLVG.
Ik heb eerst op de havo gezeten, aan de Pieter Lodewijk Takstraat, en daarna op de kappersschool. Dat was een leuke opleiding. Je leerde er onder meer ouderwets permanent zetten. Ik oefende dat altijd op mijn jongere broertje. Wikkels in zijn haar, daar had hij geen moeite mee.

Sjakie

Ik woon hier al heel lang. Het is een fijne buurt. Maar het is wel jammer dat ze nu de hele tijd met vuurwerk gooien. Mijn hondje Sjakie, een Maltezer, een schat van een beest, is een paar jaar geleden overleden. Die heeft nu gelukkig geen last meer van dat geknal.
Celine is mijn begeleider, zij is heel aardig. Echt een vrouw waar je wat aan hebt. Ze heeft voor mij bijvoorbeeld mijn bewindvoering in werking gezet. En als er iets is of als ik ergens mee zit, dan kan ik daar met haar goed over praten.

Kinderen

Met kerst ga ik al een paar jaar samen met mijn vriendinnengroep naar de avondmis. Van tevoren eten we samen soep en in de kerk zingen we. Ik ben verder niet gelovig hoor, maar dit vind ik echt mooi en gezellig.
Eerst was ik thuis al mijn kerstspullen kwijt, maar ik heb ze weer gevonden en toch maar de boom opgezet. Mijn jongste zoon, Lorenzo, hij is achttien, woont nog thuis. Hij vindt het ook gezellig. Thuis hadden we vroeger ook altijd een kerstboom, dat was heel gezellig. Mijn moeder haalde er altijd eentje op het laatste moment, dat was goedkoper.
Drie kinderen heb ik. Mijn oudste zoon Tim woont met zijn vriendin in België en mijn dochter Isa woont momenteel in Berlijn.

Genoeg

Lorenzo is kok bij de IJsbreker, hij kan echt heel goed koken. Dus ik ga zelf niet zitten knoeien.
Liefde, warmte en genegenheid, dat is kerst wat mij betreft. Meer heb je niet nodig.
Goede voornemens, daar doe ik niet aan. Dat is allemaal onzin, daar geloof ik niet in. Niemand houdt zich daar aan. De toekomst zegt mij niks. Ik leef vandaag en denk soms een beetje na over de dag van morgen. Dat is genoeg.
Ik wens iedereen gezellige feestdagen en een gelukkig nieuwjaar.’

Een thuis met allure

Michel Patrick Arissen (1972) woont sinds februari 2022 met begeleiding van Team Centrum van HVO-Querido in een appartement op de Kadijken in het centrum van Amsterdam. Vanuit zijn woning heeft hij uitzicht op Artis.

‘Het is mooi, ik ga hier nooit meer weg,’ aldus Michel. ‘Ik ben wel alleen, maar dat is mijn eigen keuze en het went.
Ik ben opgegroeid op de Veluwe in Barneveld. Protestant, maar best modern en vooruitstrevend. We waren niet schatrijk, maar we hadden het goed. Elk jaar op wintersport, laten we zeggen bovenmodaal.
Op school was ik vooral een luie leerling. Ik zat altijd te kloten en had nergens zin in. Van de lts belandde ik op het leao. Daarna allerlei cursussen, trainingen en certificaten. Achttien jaar heb ik bij een woningcorporatie gewerkt. Eerst heette het Zomers Buiten, een aantal fusies later Ymere. Ik haalde er alles uit de kast om mensen te helpen.

Schoon

Op een gegeven moment kreeg ik een burn-out, wist het niet meer en raakte dakloos. Ik klopte aan bij het Leger des Heils en moest me melden bij de GGD aan de Jan van Galenstraat. Ik sliep tijdelijk in een box van een ex. Wassen en scheren deed ik in een park. Voor die afspraak had ik natuurlijk een schoon overhemd aangetrokken. Je moet jezelf niet verwaarlozen. Dus wat was het oordeel? Meneer is zelfredzaam! Maar goed, ik wil geen drama schoppen. Een maatschappelijk werker heeft ervoor gezorgd dat ik toch op een wachtlijst kwam. En na ruim twee jaar zit ik hier, op stand.
Ik ben verslaafd geweest en ik ben gestopt. Volgend jaar ben ik schuldenvrij. Een laatbloeier op de goede weg.

Trots

Vroeger vond ik dat niemand alleen zou mogen zijn met kerst. André Hazes, weet je wel, “Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren.” Nu zie ik dat anders. Ik wandel nu graag in mijn eentje door Artis met mijn jaarkaart. Daar voel ik me nooit alleen.
Vroeger stond ik met de feestdagen altijd als een dolle te koken voor al die idioten die mijn wijn kwamen opdrinken. Nu kom ik voor mezelf op. En dat ga ik in het nieuwe jaar nog veel meer doen.
Dit jaar heb ik vol trots meegevaren tijdens de Pride op de boot van HVO-Querido. Dat was een mooie ervaring.

Creatief

Mijn huis gezellig maken, dat gevoel begint gelukkig weer te komen. De woning heeft allure gekregen door mij, het wordt steeds meer mijn thuis. Ik houd van mooie dingen en ik ben best creatief. Nu heb ik bijvoorbeeld deze engelenbak gevuld. Op de low budget manier dan. Dus geen oase, maar nat zand. En die takken heb ik niet allemaal gekocht, maar grotendeels zelf geplukt, her en der in de stad.
Vroeger was ik best decadent, nu vind ik spullen steeds minder belangrijk. Bezit is een zorg.

Muziek

Dit weekend zou ik eigenlijk werken, ik ben vrijwilliger bij verzorgingshuis De Gooyer, bij de Dappermarkt, maar mijn zus komt eten. Dat is gezellig, dus ik heb mijn dienst geruild. Kerst vier ik wel met de bewoners.
Weet je wat het mooiste kerstliedje is? Happy Xmas (War Is Over) van de Beatles, maar dan gezongen door Céline Dion. Zij zingt het echt heel mooi.’