Vandaag, maandag 1 juli 2019, verhuist een aantal bewoners van onze gezinsopvang Walborg in Buitenveldert naar een nieuwe opvanglocatie voor gezinnen aan de Vlaardingenlaan in Slotervaart: Westlander.
Niet alle 25 gezinnen verhuizen naar de Westlander, waar ook plaats is voor 25 gezinnen. In eerste instantie maken acht gezinnen de overstap, de rest blijft voorlopig in Buitenveldert wonen. De overige plaatsen worden direct gevuld door andere gezinnen die begeleiding en onderdak nodig hebben. Het is dus niet alleen een verhuizing maar ook een tijdelijke uitbreiding van de opvangcapaciteit.
Verschillende grootte
De Westlander was voorheen een gebouw waar verschillende kantoren en bedrijven waren gehuisvest. De afgelopen tijd is er hard gewerkt om het pand in gereedheid te brengen voor bewoning. Er zijn zowel woonunits in het gebouw zelf gerealiseerd als in containerwoning op het terrein. De woonruimten zijn van diverse grootte, van 17 tot 35 vierkante meter, en worden aan de hand van de gezinssamenstelling verdeeld.
De meeste gezinnen bestaan uit een moeder plus kinderen, maar er zijn ook enkele echtparen met kinderen. Gemiddeld verblijven er bij de Walborg zo’n 85 mensen, 25 volwassenen en 60 kinderen. Dat zal bij de Westlander ongeveer hetzelfde aantal zijn.
Team verhuist mee
De huidige medewerkers van de Walborg verhuizen naar de Westlander, er komen nieuwe collega’s in Buitenveldert werken.
Ondersteunend begeleider Paul ten Holder is een van de medewerkers die per 1 juli naar de Westlander verhuist. Hij is nog maar kort, ruim twee maanden, gedurende 32 uur per week bij de gezinsopvang actief, maar werkt al veel langer, namelijk dertien jaar, bij onze organisatie.
Beweging
‘Dit wordt inmiddels de derde keer dat ik verhuis met een locatie van HVO-Querido,’ vertelt Paul, ‘misschien trek ik het wel aan. Ik begon in 2006 bij de BW Tourniairestraat en verhuisde daarmee naar het Masira-gebouw. Toen was ik tussendoor heel even bij BW Diemen. Daarna ging in 2014 naar de Batjan en daarmee verhuisde ik naar de Eendracht. En nu dus met de Walborg naar de Westlander. Ik ga alleen ergens werken als er een beetje beweging in zit!
Andere dynamiek
Het werk bij de gezinsopvang is ook heel anders dan in de chronische psychiatrie. Mensen verblijven hier veel korter, er is veel meer doorstroom. In de korte tijd dat ik hier werk, zijn er al vijf gezinnen uitgestroomd. Het is een hele andere dynamiek. Ik vind de achterliggende processen ook interessant. Mensen worden hier bijvoorbeeld geplaatst door de GGD, daar had ik eerder nog weinig mee te maken.
We verwachten dat gezinnen veel zelf doen, en dat kunnen ze meestal ook, ze zijn behoorlijk zelfstandig, daar moest ik in het begin een beetje aan wennen.
Graag meer duidelijkheid
Je hoort wel zeggen dat verhuizen mensen veel stress oplevert, maar bij onze bewoners valt dat wel mee. Ze zijn meestal al veel vaker verhuisd en de mesten hebben ook niet zoveel spullen. Ik heb ook niet het idee dat ze in korte enorm gehecht zijn geraakt aan Buitenveldert, daarvoor wonen ze ook te kort in deze opvang. We zijn met een aantal bewoners alvast even wezen kijken bij de nieuwe locatie. Maar ze zijn over het algemeen niet zo heel erg bezig met deze verhuizing, ze zijn vooral bezig met waar ze na de opvang terecht zullen komen. Ze willen allemaal graag duidelijkheid over een eigen woning. Ze willen weten waar ze aan toe zijn. Dat zou ik ze ook gunnen: snellere procedures, een korter traject en meer duidelijkheid.
Vooruitgang
Onze bewoners gaan er bij de Westlander qua woonruimte en comfort beslist op vooruit. Het grote voordeel is dat het daar appartementen zijn, waar ieder gezin zijn eigen douche, wc en keukenblok heeft. Dat soort faciliteiten niet meer hoeven delen, geeft meer rust in huis. En als het nu ergens een puinbak wordt, weten we precies wie het heeft gedaan. Maar daar ben ik niet bang voor hoor, mensen houden hun eigen omgeving meestal vrij netjes.
Problematiek
Onze gezinnen kampen meestal met problemen van financiële aard, zoals schulden. Maar we hebben bijvoorbeeld ook wel mensen in huis van wie de relatie stuk is gelopen en die nergens naartoe kunnen. De opvang is tijdelijk, in principe drie maanden, maar dat wordt in de praktijk meestal zes maanden of soms langer. De duur van de opvang ligt aan de problematiek en vooral aan de krappe woningmarkt in Amsterdam en omgeving. De tijd die je in de opvang doorbrengt, telt niet mee voor je binding aan Amsterdam, dat vertraagt het proces. Wij proberen mensen er op te wijzen om ook buiten de Randstad te kijken, als dat haalbaar is, want daar kom je makkelijker aan een woning. Wij helpen bewoners graag om zich hiervoor in te schrijven bij woningcorporaties in het land. Wij ondersteunen bewoners bij allerlei praktische zaken.
Werken
Onze bewoners moeten veel dingen zelf regelen, ze kunnen hier niet lang achterover leunen. Dat is goed, dat houdt ze zelfstandig. Ik denk dat ongeveer 60% van onze bewoners werk heeft, de rest heeft een uitkering. Ze zijn natuurlijk ook behoorlijk druk met hun kinderen, die moeten naar school worden gebracht en weer worden opgehaald. De meeste kinderen zitten op school waar ze het laatst woonden. Dat blijft meestal zo, het heeft weinig zin om ze voor een paar maanden hier in de buurt op school te doen.
Spelen
Het is vaak behoorlijk gezellig hier, er wordt behoorlijk wat gelachen. Het is wel een opvang, maar we moeten het ook niet te zwaar maken. De mensen wonen hier dicht elkaar, dat geeft soms wat gedoe. Maar de kinderen vinden dat juist leuk, al die andere kinderen, zo heb je altijd een speelkameraadje.’