Cor de Vreng (Amsterdam, 1954) woont in Vrijburg aan de Ruysdaelkade en schildert. Hij groeide op in de Jordaan, de Goudsbloemstraat om precies te zijn. Hij figureert in het bekende fotoboek van Dorine van der Klei, Kinderen uit de Jordaan, dansend als jochie van zeven op de Lindengracht.
Cor de Vreng in 1961
Cor de Vreng: ‘Dat was een hele fijne tijd. Mijn vader was stratenmaker, heel sterk en stevig. Verder had ik een broer en een zus en een lieve moeder. Ik heb de grafische school gedaan bij de nieuwe Rai en ben boekdrukker geworden, bij Lindenbaum aan de Admiraal de Ruyterweg.
Dat is een prettig vak, met inkt en zo en drukpersen bedienen, Heidelbergers. We drukten van alles, boeken, enveloppen, formulieren voor verzekeringsmaatschappijen. Dat heb ik een jaar of vier gedaan en toen ben ik drop-out geworden.
Ik wou niet meer werken en al die dingen en toen kreeg ik een uitkering van sociale zaken. En toen leefde ik er maar gewoon een beetje op los. Een beetje rondhangen in het Vondelpark en het Amsterdamse bos. Veel mensen waren toen zo. Ik verveelde me nooit, ik vond het prachtig.
Cor de Vreng
Oude meesters
Het bevalt me bijzonder bij Vrijburg. Ik woon er nu zeven jaar. Hiervoor had ik een woning in de Van Reigersbergenstraat. Ik schilder sinds drie jaar ongeveer weer. Ik heb zeker 220 schilderijen gemaakt.
Hier vlakbij, in de Oranjekerk, heb ik een expositie gehad. Dat hadden de mensen van hier geregeld.
Als kind tekende en schilderde ik ook altijd. Mijn grootvader maakte kopieën van oude meesters, die heeft me van alles verteld daarover. En kijk die heeft mijn vader gemaakt. In Purmerend woont ie. Hij komt wel eens op bezoek.’
Hij wijst op een realistisch stilleven van zonnebloemen en een landschap met een boot op een rivier.
Schilderij van Cor de Vreng
Invloed
‘Kopiëren doe ik niet, alleen mezelf, ik maak altijd zulk spul. Fantasie, vrije expressie. Inspiratie? Het zit gewoon in je hoofd hè. En in de natuur, van het Amsterdamse bos bijvoorbeeld.
Ik geef schilderijen nooit namen, ze heten allemaal ‘zonder titel’. Ik ga aanstaande donderdag naar Andy Warhol in het Stedelijk. Ik ga liever naar het Stedelijk dan naar het Rijks. Ik houd van Salvador Dali, van Carel Willink, maar ook van Karel Appel.
Toch word ik door geen enkele schilder beïnvloed. Ik heb het zelf bedacht. Ik krijg een beeld voor ogen en dan teken ik dat en dan schilder ik het. En ik zie er verder niks anders in dan dat ene beeld, je moet er ook niks achter zoeken.
Schilderij van Cor de Vreng
Krullen
De mensen hier geef ik schilderijen en ook mijn ouders en familie. Dat vinden ze leuk, sommige mensen hebben nog nooit een echt schilderij aan de muur gehad. Ik zou best wat willen verkopen, maar ik heb nog geen aanbiedingen gehad.
Blokfluit speel ik ook. Een beetje improviseren. Als het maar melodieus is. En ik lees sciencefiction en Indische boeken van 5000 jaar geleden zoals de Bhagavat Gita met Krishna als hoofdpersoon. Ik ben een religieus mens. In 2000 ben ik gedoopt in de Crypte bij de Nieuwmarkt. En als Allah zegt dat het beter is om geen gezichten af te beelden dan respecteer ik dat.
Werk van Cor de Vreng
Natuur
Soms maak ik wel wat rechte vormen, maar mijn fantasie is nu eenmaal meer gebogen, net als de natuur. Ik houd van krullen. Eerst werkte ik met acryl, nu met olieverf, penseel op doek. Die haal ik bij de Blokker, voor een knaak heb je twee lege doeken.
Ik heb geen favoriete kleur, ik houd van alle kleuren, ik alleen weinig tot geen zwart. Ik schilder altijd op tafel op mijn kamer. Een enkele keer ben ik wel eens bij Makom geweest om te schilderen, dat was speciaal daarvoor georganiseerd, maar ik zit liever thuis.
Volgend jaar ga ik een cursus doen, meditatief schilderen, dat lijkt me echt iets voor mij.’
