Peter had een droom: een wielerkampioenschap voor (ex) dak- en thuislozen. Hij weet als geen ander hoe fietsen je kan helpen als het leven niet altijd meezit en hij gunt deze ervaring iedereen. Omdat dromen er zijn om na te jagen, heeft Peter vorig jaar september met een team van mensen zijn droom gerealiseerd. Op donderdag 11 mei vindt de derde editie plaats van de Streetwise Cycle Race. Wie is Peter? Wat is zijn verhaal?
Peter woont op dit moment op zichzelf. Ebbe is zijn begeleider. Peter omschrijft zichzelf als een ‘open en eerlijk iemand. Ik ben wat impulsief, maar als ik fout zit, dan geef ik dat toe.’ Hij geeft aan dat dat niet altijd zo is geweest.
Peter kickt af
Het gaat nu goed met hem, maar dat was wel eens anders. Hij belandde jaren geleden in Amsterdam in een afkickkliniek. ‘Ik was verslaafd aan alcohol en gokken, ik werkte daar aan mezelf volgens het 12-stappenplan Minnesota.’ Hij vertelt dat hij zeven maanden in een safehouse zat, omdat hij geen woning had. ‘Na die periode stond ik voor twee keuzes: één, ik kies voor de makkelijke weg: ik ga weer gebruiken en houd mijn problemen. Twee, ik ga met de billen bloot en pak mijn problemen aan. Ik koos voor dat laatste, al was dat niet makkelijk.’
Passantenhotel, opvang, eigen woning
In 2012 vond Peter een kamer in Zuidoost. ‘Ik had een begeleider via het safehouse. Bij hem heb ik alles wat speelde op tafel gelegd. Dat gold ook voor mijn schulden. Daar werkten we samen aan. Tot de politie langskwam en me meenam voor openstaande boetes bij het CJIB. Ik moest vier maanden zitten. Toen ik vrij kwam, had ik niets meer. Ik heb me toen aangemeld bij de Z-krant, zodat ik nog wat inkomen had. Via via werd mij het passantenhotel van HVO-Querido aangeraden. Daar kon ik terecht na een jaar op straat te hebben geslapen. Via het Passentenhotel kwam ik bij HVO-Querido. Eerst in een opvang, daarna op een eigen woning.’
Brief voor Eberhart van der Laan
Maar helaas mocht hij niet in Amsterdam blijven. ‘Mijn regiobinding werd afgenomen. Dat kon niet, want ik woonde al jaren in Amsterdam. Ik heb toen een brief geschreven en ben met oogkleppen op bij burgemeester Eberhart van de Laan naar binnen gelopen. Ik heb hem mijn brief overhandigd. Op zijn vraag of mijn uitkering was stopgezet, antwoordde ik toen dat hij de brief eerst moest lezen voordat hij een oordeel had.” Peters actie had effect. “Hij belde me twee weken later en gaf aan dat ik mijn regiobinding terug had. Drie maanden later had ik een woning.’
Geen fijne tijd in Noord
Deze woning bevond zich in Amsterdam Noord. ‘Ik had aangegeven niet naar Noord te willen, dat wilde ik echt niet! Ik moest deze woning aannemen. Ik had al tien jaar niet gebruikt en met pijn en moeite lukte het me om dat zo te houden. Ik zette me tegen iedereen af. Ik zat daar niet op mijn plek. Ebbe werd mijn begeleider en voor haar is dat niet makkelijk geweest. Ik heb haar voor alles en iedereen uitgemaakt. Uiteindelijk kreeg ik een andere begeleider. Zij heeft er voor gezorgd dat ik de woning kon ruilen met iemand uit De Pijp.’
Een ander mens
‘Als ik uit Noord weg ben, word ik een ander mens, had ik gezegd, En dat was ook zo, het was gelijk goed. Mijn stress was weg, ik had weer een glimlach op mijn gezicht. Na een week in de Pijp heb ik Ebbe gebeld. Ze kwam een dag later langs. Ik heb haar huilend gevraagd of ze mijn begeleider weer wilde worden. Ze moest er even over nadenken, maar ze is mijn begeleider weer. Zij is top!’
Contact met zoon
Zijn leven ging weer de goede kant op. ‘We hebben contact gezocht met mijn zoon die ik al tien jaar niet had gezien. Ebbe is meegegaan naar hem, dat vond ik heel fijn en vertrouwd. Om dit te voelen, moet je dicht bij me staan. Het bezoek was leuk en gezellig. Ik heb nu regelmatig weer contact met mijn zoon,’ zegt hij met een lach op zijn gezicht.
Op de fiets
Hij stapte op de racefiets en dat betekende niet ‘af en toe een klein rondje’. ‘Ik vond fietsen altijd al leuk om te kijken op televisie; ik keek naar de klassiekers. Het leek me leuk een berg te beklimmen. Ik ben in 2018 gaan fietsen; zo’n drie keer in de week 50 km. Ik heb me toen ook aangemeld voor de Alpe d’HuZes en ben lid geworden van een wielervereniging in Amsterdam.’
Initiatiefnemer fietswedstijd dak- en thuislozen
‘Ik wilde een wielerwedstijd organiseren voor dak- en thuislozen. Het fietsen heeft mij geholpen en het kan ook zeker anderen helpen. Je doet contacten op, je bent lekker bezig, je bent in de buitenlucht en het maakt je hoofd leeg.
Ik ga tegenslagen te lijf door ‘gewoon’ te doen; aan te pakken.’ Peter pakt een papiertje en schrijft achter iedere letter van DOEN een woord. D = Dag, O = Ochtend, E = En , N = Nacht. “Altijd dus.’ Hij voegt er aan toe dat hij geen ruimte meer heeft voor negativiteit. ‘Negativiteit zet ik om in positiviteit, dat houdt mij staande.’ Dit heeft ‘m al veel gebracht: ‘Ik organiseer ik met de wielervereniging allerlei toertochten. En heb daarnaast ook veel nieuwe mensen leren kennen,’ vertelt hij tot slot, en met een glimlach op zijn gezicht.
