De voormalige winteropvang aan de Transformatorweg is sinds 1 augustus overgegaan in een 24-uursopvang voor 104 mensen. HVO-Querido begeleidt ruim de helft van hen. Teammanager Jolanda Verkuyl vertelt hoe een en ander in zijn werk gaat.
Volgens de planning had het allemaal veel eerder moeten gebeuren. Meteen na de sluiting van de winteropvang op 1 april zou de Transformatorweg overgaan in een 24-uursopvang voor dak- en thuislozen. Maar toen kwam het coronavirus roet in het eten gooien en werd de locatie nog maanden achtereen gebruikt als noodopvang. Maar vier maanden later is het pand aan de Transformatorweg 6 dan toch omgevormd tot het beoogde doel: een 24-uursopvang waar mensen die dat nodig hebben een traject doorlopen.
Samenwerken
In het pand worden 104 mensen van drie verschillende doelgroepen opgevangen. Amsterdamse dak- en thuislozen (50), dat doen de collega’s van het Leger des Heils, EU-burgers (30) en mensen van buiten de Europese Unie die op de een of andere manier tussen wal en schip vallen (24). De laatste twee groepen worden door HVO-Querido en De Regenbooggroep opgevangen en begeleid. ‘We zitten dus wel in hetzelfde pand met het Leger des Heils, maar we werken nu niet in één team met ze samen zoals bij de winteropvang,’ aldus teammanager Jolanda Verkuyl.
Teammanager Jolanda Verkuyl met een van de bewoners van de Transformatorweg
Toekomst
‘Onderling noemen we het voor het gemak vaak T6, naar de eerste letter en het huisnummer, vind ik De Transformator een passende naam voor onze voorziening. Wij proberen onze klanten immers om te vormen van mensen met wie het stabiel slecht gaat tot mensen die weer een rol kunnen gaan spelen in onze samenleving. Als je, zoals in de winteropvang, na het ontbijt de straat weer op moet, kom je tot niets. Zo houd je de situatie in feite in stand. Daarom is besloten de winteropvang verder te ontwikkelen en bieden we nu iedereen een traject aan. Wij zijn allemaal blij dat we deze mensen nu eindelijk perspectief kunnen bieden. De klanten zijn daar zelf ook heel blij mee. Ze hoeven niet meer elke dag na het ontbijt verplicht naar buiten. Ze komen eindelijk tot rust en bezinning. Nu kunnen ze gaan werken aan hun toekomst.
Meewerken
Veel van onze klanten kennen we al uit de winteropvang. De meesten zijn ontzettend gemotiveerd om mee te helpen in huis. Met zijn allen willen ze er iets van maken hier en hun handen uit de mouwen steken. Dat is ook een prettige afleiding, want veel mensen hebben heel lang niets gedaan, behalve overleven op straat. Ze willen zich graag weer een beetje nuttig voelen.
Bij de winteropvang en tijdens de noodopvang lagen de mensen op zaal, nu heeft bijna iedereen een eigen kamer met eigen sanitair, echt en plek voor zichzelf. Bewoners zijn er wat dat betreft flink op vooruit gegaan.
Het is tot nu toe heel rustig in huis. Alle klanten werken welwillend mee.
Buiten de boot
Zowel de EU-burgers als de mensen van daarbuiten wonen vaak al heel lang in Nederland. We hebben mensen uit Brazilië, uit Rusland maar ook bijvoorbeeld Surinamers die hier nooit de Nederlandse nationaliteit hebben aangevraagd, omdat ze op dat moment met andere dingen bezig waren en ook geen rechten in Suriname meer hebben. Zij hebben hier geen status en in hun land van herkomst ook niet, zij vallen tussen wal en schip, daarom noemen we deze categorie cliënten voor het gemak maar zo. Het zijn kwetsbare mensen die buiten de boot vallen.
Wisseling van de wacht
Deze 24-uursopvang is voorlopig een pilot voor de duur van een jaar. We werken met een team van vijftien ondersteunend en persoonlijk begeleiders, Jeffrey den Exter is de zorgcoördinator, ik ben de teammanager. Ik deed al drie jaar de winteropvang en nu dit. Het is heel leuk om iets nieuws te doen, om te pionieren. We zijn nog echt in de ontwikkelingsfase. Samen met de klanten gaan we een moestuin aanleggen, kijken of we kippen kunnen houden en de mogelijkheden van het pand benutten. Zo hebben we hier in de binnentuin een basketbalveld.
Het is een beetje rauw hier, we staan dicht bij de straat, daar houd ik van. Het betekent wel dat ik na twaalf en een half jaar geen teammanager van de Aak meer ben, dat doet Saul Hubregtse nu.
Doorgaan
We zijn nog maar net begonnen. Er is aan de inrichting nog heel veel niet af. Normaal gesproken kun je zoiets rustig voorbereiden, maar bij ons is de opvang altijd doorgegaan, je laat mensen niet onnodig op straat. In de ochtend van 1 augustus verlieten de laatste gasten de noodopvang en dezelfde dag gingen we om half vijf open als 24-uursopvang.
Helaas hebben we veel mensen teleur moeten stellen omdat er voor hen geen plaats is in de opvang. Veel mensen waren doordoor boos of verdrietig. Dat was voor medewerkers ook niet makkelijk. We hebben zelfs vrouwen op straat moeten zetten. Onze kleine vrouwenafdeling op een aparte etage had ik graag willen behouden, de vrouwen voelden zich daar veilig.
Sterker
Het was lang onzeker wanneer de overgang zou zijn. Het werd steeds weer uitgesteld. Ik moet zeggen: petje af voor iedereen in het team. De collega’s zijn aangenomen om mensen weer serieus op weg te helpen in onze samenleving en hebben de eerste vier maanden iets heel anders moeten doen. Maar iedereen is heel gemotiveerd gebleven en heeft van het begin af aan zonder morren gedaan wat er gedaan moest worden en meer. Misschien heeft het ons team wel sterker gemaakt, want we zijn samen door een moeilijke tijd gegaan.
WKR
Er is in het pand nog genoeg ruimte over om later in het jaar ongeveer vijftig extra mensen op corona-afstand op te vangen tijdens een winterperiode als dat nodig is. De permanente winteropvang is nu voorlopig van de baan in Amsterdam, maar als de GGD vaststelt dat de gevoelstemperatuur daar aanleiding toe geeft, dan gaat de winterkouderegeling in en wordt iedereen opgevangen die zelf geen plek heeft.’
