Voor de grootschalige opvang van vluchtelingen heb je niet alleen veel bedden nodig en veel spullen, maar ook genoeg gemotiveerde professionals. Wie zijn de mensen die bij HVO-Querido de vluchtelingen uit de Oekraïne opvangen in het WOW-hotel?
Overdag en ’s avonds zijn er altijd tenminste vier medewerkers van HVO-Querido aanwezig in het WOW-hotel in Bos en Lommer. Vier tijdens de ochtenddienst van 8:00 tot 16:00 uur, vier tijdens de avonddienst van 15:00 tot 23:00 uur en ’s nachts is er een beveiliger. Daarnaast zijn er regelmatig vrijwilligers actief voor specifieke activiteiten of als tolk.
Behoefte aan contact
Een van de medewerkers is Manal Nineb. Zij is zelfstandige en werkt bij HVO-Querido als oproepkracht voor drie, vier of vijf dagen per week. Meestal is ze bij het WOW-hotel aan de slag, maar soms ook bij onze tijdelijke opvang van vluchtelingen in Ouderkerk aan de Amstel. Manal rondde de opleiding Social Work af en werkt als persoonlijk begeleider.
‘Hier kom ik als begeleider goed tot mijn recht,’ vertelt Manal. ‘De meeste mensen die we opvangen hebben duidelijk behoefte aan contactmomenten, aan gesprekken. Ze willen soms even kunnen ventileren wat ze op hun hart hebben. Dat is vaak niet niks. Wij horen veel van wat er in de Oekraïne gebeurt. Het is voor ons geen ver-van-mijn-bedshow. Daarnaast willen ze hele praktische dingen weten. Waar moet ik zijn voor dit? Kun je me helpen met dat?
Noodopvang WOW-hotel, meisjes uit Oekraïne op de fiets
Veerkracht
Het is voor mij de eerste keer dat ik echt met vluchtelingen werk. Tijdens mijn stage heb ik er wel al kennis mee gemaakt. Toen ging het om vluchtelingen uit Syrië.
Iedereen is natuurlijk verschillend en de een heeft meer meegemaakt dan de ander. Maar ik vind het bijzonder dat veel mensen hier zo snel mogelijk hun leven weer proberen op te pakken. Ze willen niet stilstaan. Ze willen er wat van maken. In plaats van terug te kijken, zijn de meesten juist heel erg gericht op hun toekomst. Ze willen hun zaken regelen, Nederlands leren, met een therapeut afspreken als dat nodig is, en snel aan het werk. Die veerkracht, daar heb ik bewondering voor.
Noodopvang WOW-hotel, jongens uit Oekraïne op de binnenplaats
Welkom
Wij spreken geen Oekraïens of Russisch en er zijn aardig wat bewoners die geen Engels spreken. De tolken zijn er niet altijd en ook als ze er wel zijn heb je ze niet altijd bij de hand. Maar met handen en voeten en vooral Google Translate komen we een heel eind.
Het fijne van werken op deze plek is dat je het echt in teamverband doet. Als je even ergens vastloopt, heb je altijd collega’s om je heen.
Het zijn natuurlijk vluchtelingen, maar wij spreken meestal van bewoners. Dat vind ik vriendelijker klinken, dat geeft meer het gevoel dat mensen welkom zijn.’
Noodopvang WOW-hotel, meisjes uit Oekraïne
Vanzelfsprekend
Sinds twee jaar werkt Laila Chabab 32 tot 40 uur per week bij de Flexpool van HVO-Querido. ‘Dat is hartstikke leuk en interessant werk,’ vertelt Laila. ‘Het is heel gevarieerd en nooit saai of eenzijdig. Daarom flex ik graag. Bij sommige organisaties wordt je dan niet helemaal voor vol aangezien, maar bij HVO-Querido is dat niet. Anders zat ik hier niet!
Van het begin af aan werk ik nu in het WOW-hotel. Zo wordt je een vertrouwd gezicht. De mensen kennen mij en ik ken de mensen. Vluchtelingen opvangen is heel dankbaar werk. Het is een fijne locatie, ik voel met hier echt thuis.
De mensen uit Oekraïne hebben daar vaak hun hele leven achter gelaten. Dat is moeilijk voor te stellen. Voor ons zijn heel veel dingen zo vanzelfsprekend. Veiligheid, vrijheid, gewoon alles kunnen kopen bij de supermarkt.
Noodopvang WOW-hotel, meisjes uit Oekraïne
Allemaal gelijk
Wij bieden iedereen hetzelfde. Mensen krijgen bij ons dezelfde kamers, of ze nu uit een grote villa of uit een klein krotje komen. Of ze nu zwaar gebombardeerd zijn, of net op tijd weg konden komen, dat komt er meestal later pas uit. Ik vind het soms lastig dat we bewoners niet altijd kunt bieden wat ze nodig hebben.
Noodopvang WOW-hotel, moeder en dochters uit Oekraïne
Opbloeien
De capaciteit van het hotel is 388 bedden. Wij hebben nu 225 mensen in huis en dat groeit nog altijd. Er is een centrale instroomlocatie op station Amsterdam Centraal. Daar verdelen ze de mensen over de opvanglocaties.
Het hotel is niet luxe, maar prima geschikt als opvang. Het is minder geschikt voor oudere of kwetsbare mensen. Wij hebben bijna alleen vrouwen en kinderen in huis. Een paar mannen en een paar studenten.
Vaak komen mensen heel moe en mat binnen. Ze hebben lang gereisd en dagen niet of nauwelijks geslapen. In een paar dagen zie je ze dan weer een beetje opbloeien. Mensen proberen heel snel hun leven weer een beetje op de rit te krijgen.’
Noodopvang WOW-hotel, team van medewerkers en vrijwilligers
Bemoedigend
Naast teammanager van onze opvang van ongedocumenteerden is Conrad Köckert nu ook actief als leidinggevende bij de opvang door HVO-Querido in het WOW-hotel.
‘Het gaat gestaag,’ aldus Conrad. ‘We zijn net drie weken bezig, op 11 maart kwam de eerste vluchteling hier aan. Er zijn heel veel initiatieven uit de buurt om iets te doen, om te helpen. Dat is bemoedigend. Er wordt van alle kanten in de stad geregisseerd en gecoördineerd, iedereen lijkt nu iets met deze vluchtelingen te willen doen. Dat leidt, ook in ons team, wel tot discussie. Want al die andere vluchtelingen lijken we met z’n allen te zijn vergeten.
Intentie is er
Ik denk dat wij nu iets beter beslagen te eis komen, HVO-Querido heeft het nodige geleerd. Je ziet ook aan alle kanten dat instanties redelijk meebewegen. Het is voor de mensen uit de Oekraïne bijvoorbeeld fijn dat ze per 1 april bij de Basisregistratie Personen, vroeger het bevolkingsregister, terecht kunnen voor een BSN. Daarmee kunnen mensen die dat willen en kunnen aan het werk gaan. Dat is echt heel snel, de intentie is er en de uitvoering doet echt z’n best.
Iets betekenen
Leuk is niet het goede woord, maar door het opvangen van vluchtelingen kom je wel met het hele team in een fijne werkmodus van doen, aanpakken en samen de schouders eronder. Voor mensen in slechte omstandigheden kunnen we met hele basale dingen toch iets betekenen. Er zijn slechtere redenen om naar je werk te gaan.
Iedereen probeert er nu het beste van te maken. Daar dit is nog maar het begin. Niemand weet hoe lang dit gaat duren en wat de toekomst brengt.’
