Verhalen

Al dat water

12 maart, 2001

Niet alleen komt het grootste deel van de cliënten van de kerntaak van van de sector vluchtelingen van HVO-Querido (voorheen de afdeling Jonker) momenteel uit het door oorlog verscheurde Afghanistan, wereldwijd is dit land goed voor ruim 2½ miljoen vluchtelingen. De meesten van hen worden opgevangen in de buurlanden Iran en Pakistan.
Mevrouw Zahra Moniveh zag in Afghanistan geen toekomst meer en woont al vier jaar in Nederland, de laatste tijd in een woning van HVO-Querido, sector vluchtelingen.
Zahra Moniveh is van huis uit docent sociale geografie. Zij mag in haar land van herkomst haar beroep niet meer uitoefenen. ‘Helaas, de domheid regeert momenteel bij ons, maar zodra het kan ga ik terug naar Afghanistan. Ik leer nu Nederlands, ik houd van handwerken en koken. Af en toe bezoek in vriendinnen uit het AZC Kollum. Zij wonen in Leiden en Amersfoort. Mooi land, Nederland. Ik ben hier goed geholpen, Nederlanders zijn goede mensen. De service van HVO-Querido is ook goed. Eerst zat ik met andere mensen in een huis. Ik houd veel van mensen, maar dat ging echt niet. Nu heb ik veel privacy. Als je de technische dienst belt, komen ze direct. Ik zit nu op zwemles, dat is wel nodig hier, met al dat water.’

Zahra Moniveh, foto Jildiz Kaptein

Zahra Moniveh, foto Jildiz Kaptein

Deel dit verhaal:

Meer lezen?

Bekijk dan al onze verhalen.